IN GESPREK MET MIRNA BOGERT VAN DE OUDDORPSE VVV 30 Aflevering 158 winter 2007 naer binne waarkt. 'n Stikje van 'n kerstkranse ier, 'n brok gevulde spekelaos daer, 'n gosjepieter vö d'n eten in gae zo ma dü. Dan è'k de oliekoeken van ouwejaer nog nie genoemd. D'r zei d'r ëêne tehen mien: d'r 'oor meer ehéte tussen danken in bidden as tussen bidden in danken. In je doe d'r aomè onhemaarkt an mee. Zaalfs as je nie an bidden in danken doet. Dust maansen, ik geve je noe goeie raed: in bewehieng bluve. Aaalken dag gae kuiere, da's toch goed vó ouwe oenders. In dienk t'r om, a je de kaersen ansteekt, d'r bie bluve, Pappe in nat'ouwe! Henk Blom In Het Blaeuwe Huus uit 1650 is de VW van de kop van Goeree gehuisvest foto Pau Heerschap Het VW-kantoor is gehuisvest in een gerestaureerde boerderij uit 1650: het Blaeuwe Huus. Zo werd de oudste duinboerderij van Nederland door de Ouddorpers genoemd en ze heeft die naam ook gehouden. Het is deze morgen niet erg druk. Dat is in het zomerse hoogseizoen wel anders. Dan zijn er achter de balie vaak drie medewerkers druk in de weer. Nu gaat wel regelmatig de telefoon en af en toe verschijnt er een klant. Achter de balie neemt Mirna Bogert, hoofd van de informatie, hem op. Er blijkt iets niet goed gegaan te zijn tijdens een familiereünie, een exploitant was zijn afspraak niet nagekomen. Op rustige, kalmerende toon geeft ze advies hoe nu te handelen, in het Flakkees, het dialect van Nieuwe Tonge, want daar is ze opgegroeid. Intussen staat er een Duitse meneer aan de balie. Die wordt te woord gestaan door haar assistent, uiteraard in keurig Duits. In de korte tijd dat ik er ben, hoor ik vijf talen: Nederlands, Duits, Engels, Flakkees, Ouddorps. Als het even stil is en er verder geen klanten meer aan de balie staan, vraag ik Mirna: Wat heb jij eigenlijk met dialect? Heel veel. Mijn ouders spraken Flakkees en ze hebben het mijn broer en mij ook geleerd. Mijn moeder was kantoorhoudster bij de PTT en daar sprak ze keurig Nederlands, behalve als er dorpsgenoten aan het loket kwamen, natuurlijk. Maar thuis was het altijd Flakkees, dat ging vanzelfsprekend. Tot mijn twintigste heb ik in Nieuwe Tonge gewoond. Na de MEAO, een studie marketing bij Schoevers en een toeristische opleiding aan de NHVT kwam ik hier in Ouddorp op het VW-kantoor terecht. En nu werk ik er intussen al ruim zeventien jaar. Ik kan intussen ook Ouddorps spreken. Ben getrouwd met een man van hier en als je dan bij je schoonfamilie bent, moet je wel! (jlachtIk vind het heel leuk, hoor. Dialect is iets om trots op te zijn. Het is een onderdeel van onze cultuur. Het kan niet genoeg gepromoot worden. Ik hoorde eens mensen, die ik net geholpen had en tegen een Ouddorpse op dialect overschakelde, op geruststellende toon tegen elkaar zeggen: "O, die mevrouw komt van hier."

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2007 | | pagina 32