Aflevering 155 voorjaar 2007
VERHALEN EN GEDICHTEN
Uüsbezoek
Zo in de zestiger jaeren van de vorigen eeuw, stoeng op 't durp wi a'k
gebore bin, 't Nieuwedurp, de kerke in 't middelpunt van 't sociale leven. DT
waere drie kerken, an de Havenweg stoeng, zo as a me dat oneerbiedig
noemden, de zwarte kousekerke, dan was 't er op't durp de griffemeerde
kerke en onderan de Coudurpsendiek, de hervormde Bethelkerke.
De personen dl a 't verhaaltje over gaet, öórden oallebei bie de
griffemeerde kerke. De 'n eesten was een boer die a, nest z'n werk op de
boerderieë, ök ouderlieng was in de kerke. In die tied was dat nog een
erebaantje. Ze noemden dat 'Ie zit in 't ööge bocht'. Ie stoeng op 't durp
bekend, net as zovee andere, mie 'n verwietnaem, 'den stier', ondanks a t'n
gewoon De Gunter eetten. Die bienaem 55't'n vast nie ekrege om a 't 'n der
zo vriendelijk uutzag. In die tied was't er ök weh us gin dominie en dan
most d'n ouderlieng preekleze. Van 'den Stier' z'n preeklezen weet 'k niks
mï, wan ie las zo ondüüdelijk binnensmonds a gin mens d'r ök meh wat van
kon verstae! Wat a 'k weh oaltied ontouwen dat is da op een keer z'n
bladje van de preekstoel ofwööiden en dat 'den Stier' nT benee most om 't
op te raepen om z'n preek vadder op te murmelen. A 't 'n eindelienge es
'amen' zeidden, moste d'r vee gelöövigen wakker emikt worre.
D'n twidden was een vriendelijk êêrtje, een büütendieker, die a op laetere
leeftied op't durp was komme weune, om a't'n op een landdag van de
jongeliengsverênige kennis emikt mie Janna, een ouwe jonge meid,
dochter van de slachter. Van 't één, kwam 't are, en Charles (Sjarl) Jansen
was 't er mie etrouwd en deur z'n vriendelijkheid kend'en ie in korte tied
bienae oale durpeliengen. Sjarl de gewoonte om an iederéén die a 't'n
tegenkwam te vraegen: 'Gaat het goed?' Die vaste begroetieng kon bienae
iederéén waerdere, behalve één vernienig klein boerewüüfje die a 't 'n
ontmoetten bie de bakker en as antwoord op z'n goedbedoelde vraege:
'Gaat 't goed?'van repliek dienden mie 'dat mö je noe nööit mi an me
vraege or, wan a't nie goed mie me gaet, dan gae'k toch zeker nie ni de
bakker!' Onze Sjarl was 't er zö van onder d'n indruk dat 'n 't nööit ml an
d'r durve vraegen eit.
Noe wou 't geval dat 'den Stier' bie de jaerlijkse rondgang van 't üüsbezoek
ök nT Sjarl most. Dus op d'n bewusten aevond dat 't ofesproke was, stoeng
'den Stier' mie een diaken op de stoepe bie Sjarl. Sjarl dee zelf open.
'Goeienavond meneer De Stier' was z'n vriendelijke begroeting, 'komt u
maar gauw binnen, want 't is zo koud en binnen brandt de kachel'. 'Den
Stier'mompelden ök wat dat a op een goeienaevond leek. De
meegekommen diaken kon die mööie begroetieng bliekens een bitje
inehouwe gegrinnik weh waerdere. Éénmaal gezete, kwam Sjarl mie de
vraege: 'kopje koffie meneer De Stier?'. Den Stier gromden iets van 'asjeblief
mie vee süüker en melluk'. Bie twidde kommetje wier de vraege deur Sjarl
nog es op dezelfde meniere gesteld. Nae het lezen van een volstrekt
willekeurig stikje üüt de biebel en een ellenlank onverstaenbaer gebed,
volgden een genoeglijk gekeuvel, wi a Janna, die a bekend stoeng om d'r
onafgebroke geraes, natuurlijk de boventoon voerden, 't Wier a gauw een
