En wat denkt u van deze. Een jongetje was vervelend geweest en de meester snauwde hem toe:
'Wacht maar tot half vier, dan krijg je op je mijter.' (Ouddorp).
En of dat nu bij dezelfde leerkracht gebeurde, weet ik niet, maar het verhaal komt wel van dezelfde
zegsman.
Jantje is een paar dagen niet op school geweest. Als hij weer in de klas verschijnt, ontspint zich het
volgende.
Meester: Je bent een paar dagen niet op school geweest.
Jantje: Ja meester.
Meester: Waar ben je dan geweest?
Jantje: Ik ben ziek geweest, meester, ik had grijp.
Wat is hier aan de hand?
Typisch iets voor dialectsprekers. In je dialect heb je maar één woord: alleen deur. In het
Nederlands zijn er twee: deur en door. En je pakt net het verkeerd woord. Zo was het ook met Jantje.
In zijn dialect was er maar één woord. Alleen griep. In het Nederlands zijn er twee: grijp en griep.
En Jantje pakt het verkeerd woord.
Ongetwijfeld is het u ook wel eens overkomen. We horen dat graag. Stuur het even op naar het adres
op de vragenlijst in Hengstdijk.
VERHALEN EN GEDICHTEN
Zo nu en dan ontvangen we gedichten en verhalen. Deze keer zond ons ijverig lid uit Sluis, Sjaak
Herman, ons een verhaal. Hij vond het bij het opruimen van een kast. Hij schrijft erbij: 'Het liek wè
overkants, wan 't trek nie op ons dialect'. Dat is inderdaad zo. Maar nu de vraag? Wie heeft dit
geschreven en in welk dialect?
De vriejer van Jannetje
Jannetje van 'Plantlust' ao kennisse gekrege an een joengen.
Noe jae, kennisse, ze kende um a lank, wan z'a d'r mee schole gegae. Mè dat wil zegge, ie ao ze
opgewacht as de meisjesverenegienge uutkwam. Dat deeë natuurlijk wè meer joengens. En zö
kwam 't van ene op 't aore.
Ie was mi t'r mee gefietst en z'aode wat bie 't ekken stae praote. Je weet oe dat da gaet. Toen uut
de wint achter 't waegenuus of achter de musterstaepel. En op de duur kon Jan van den Oge Weg
d'r nie meer afbluve. Noe jae, oaltied netjes oor. Geen raere diengen. Zö'n bitje moenkele, toe da
'Jannetje zei: 'En noe naer 'uus. 't Is meer dan tied'.
Noe ao die Jan, 'n goeie joengen overigens, êên gebrek. Ie ao slechte ogen en daerom droeg tie 'n
bril. Een nette bril oor. mae ie kon um toch nie misse. Noe jae, as ie bie Jannetje was, dan wè
natuurlijk.
Dat liep zö een paer maenden en op een ochend zei Jannetje tegen d'r moeder:
"k Ebbe 'n joenge'.
'Zo', zei moeder, 'doch je dat ik dat nie wist? 't Kan wè een ordentelijke joengen weze, mè ik bin
d'r toch nie zö blie mee.'
Waerom nie, moeder?'
'Noe nie voo z'n femielje,' zei moeder, 'mè ie iet (dat ebb'ik a is hore) vee slecht' ogen.'
'Noe, dat is toch zö errig nie,' zei Jannetje. 'En ie ei trouwens pas wee 'n nieuwe bril en die is êêl
goed. En mag tie noe is nae kerktied op de koffie komme?'
'Noe,' zei moeder, 'dae moe je dan mè 's even mee wachte. Je vaoder weet 'r ook 'a van en die 'eit
52
