M'schoonvaoder was 'oefsmid en later dee 'n ok in gaskachels en zo. De smisse die stieng an de
Mart. Noe oad 'n buurman die oa 'n drogisterietje. Ie verkocht dae van aolles en nog wat zoas
'oesttabletten, pielestaertolie, schijtpepier, schriften en potlooien en noem mar op. 't Was mar een
klein vintje. mar z'n mond was recht onevenredig groat. Da vintje zat vol mee streken.
Zo ad 'n in de jaren dertig es in een landelijke krante geleze over uutkeringen in het kader van de
Wet Schaedeloosstelling Zuuderzeevissers. Deur de anleg van den Afsluutdiek en de
inpolderiengen waeren dae 'n oap vissers die atte gesaneerd moste woare en die krege dan 'n
schaedeloosstelling. Buurman las dat en dae groeiden in z'n oad 'n plannetje. Noe motten van de
burgemeester van dat durpje wat geweten ebbe, da a beter nie bekend kon woare. Want... ie ei 'n
formelier angevroge op het adres dat a in de krante stong en ie eit dat ingevuld mee aollerlei
gegevens - die atten netuurluk aolleaele ei verzonne - en is 't er mee nae de sikketrie gegaen, want
de burgemeester most dat tekene. Volgens zeggen issen regelrecht nae de kaemer van de
burgemeester gegaen en eit 'n gezeid: "Ier tekene, anders.en d'n burger pakten z'n vulpenne en
ei getekend. Buurman ei jaeren nog geld getrokke
Ie ad ok rotstreken. Want dan was bievoorbeeld vaoder bezig in de smisse, 'n Oap leven netuurluk.
Bezig mee 't vier en 't aembeeld. Dan sloop buurman op z'n petoffels de smisse in, gieng vlak
achter m'n schoon vaoder staen en riep dan knoer'ard "Boeoe." Vergezeld van een enkel woord dat
a nie of nooit van de kansel wier geroepe, wupten vaoder dan ongeveer 'n aolleve meter de lucht
in.
A n'ieder z'n arte weer op gang was vertelden buurman weer 'ns 'n nieuwtje dat atten in z'n
wienkel ge'ooren a. Want ie was vreed nieuwsgierig mar ie kon ok z'n wetenschap deele.
Dat dee 'n ok saeterdags. Om twaolf ure precies kwam er 'n kleine processie nae 't café schuin
tegenover de smisse en buurman z'n wienkel. Buurman, m'n schoonvaoder, de schilder, de
tummerman en nog iemand die a in verzekeriengen dee. An de stamtaefel wiere de glaesjes mee
jonge klaere gevuld en dan wier d'r geroddeld, dae waere vrouwen kleine kinders bie. Iedereen
passeerden de revue en wier deur de kerdonze gedaen.
De kasteleinsvrouwe zeiden dan aoltied as ze ze an zag komme: "Dae komt de band van hup en
vooruit
Ze bin noe aollemaele doad, mar 'k verdienke ze d'r van dat ze 'ier of daer saeterdagssmiddegs om
twaolf ure bie mekaore komme. De band van hup en vooruit
Uut te spreken as "bent".
Jaap Murre
OVER HET ZEEUWS
Begin september werd ik opgebeld door een mevrouw uit Rotterdam (geboren in Groede), die me
een aardige anekdote vertelde. Die lijkt me heel geschikt voor deze rubriek. Toen ze pas in
Rotterdam was gaan wonen en nog wat moeite had met het netjes praten, ging dat toch eens fout.
Dat kennen we natuurlijk allemaal wel. Altijd gedachteloos dialect praten en dan ineens op je
woorden letten. Toen ze een keer op het kantoor werd aangesproken door iemand die de weg vroeg,
had ze gezegd: 'Gaat u maar door die tweede door'. Op het moment dat ze de zin uitspraak en
hoorde, wist ze het: het moest deur zijn. En glimlachend was de man doorgestapt. Even had hij
glimlachend zich omgedraaid en gezegd: Ok 'n Zêêuw zeker? En blozend had ze een knikje
gegeven.
51
