't Is ielken aovund't zelfde, zegt Paul, mao toch ook weer wat anders. En mijmerend kijkt hij naar
de richting van Bresjes, waar hij dagelijks mee de boot over ging. Dan zegt hij: Me gaon morgen
weer 'n schööne dag weer kriegen. De mannen op het bankje debatteren verder, over de
dorpspolitiek, het strandje dat steeds kleiner wordt en de kokkelvisser die 's nachts de zaak komt
leegzuigen. Dan maakt één van de mannen klerantie om naar huis te gaan. Gedwee staan ook de
anderen op. De zittieng van 't durp is gesloten. Voor vandaag althans. De jeugd gaat spetterend en
schreeuwend door, aan de waterkant. En de meeuwen? Die zoeken mistroostig verder. Oe is 't
mogelijk ee, krijsen ze, gisteren waoren d'r nog zövee.
Rinus Willemsen, dialect West Zeeuws-Vlaanderen
Onderstaand stukje verscheen in de PZC op 16 augustus 2005 en is misschien toepasselijk bij de
eetcultuur van deze dagen.
De tompoezen
Ik was dienk ik 'n jaer of achte in vriedaegsaevens lag bie bakker Bieneveld 't wienkelraem vol mit
tompoezen. As ik 'r langs kwam dan stieng ik altied wel even likkebaerdend voor dat raem.
Op 'n kêêr wier 'k op m'n schoere getikt. Achter mien stieng Salomon Gazan mit z'n haoge zwart
zieje petje in z'n grieze puntbaerdje. Ik kon 'm wel, want hie gieng saeme mit m'n opa koeien kaope
op de mart in Rotterdam voor de slaegerieje van z'n zeuns. Hie zei:
'Zou je d'r êêntje luste?'
In, al heftig mit m'n hööd knikkend, docht ik: 'Da kan je toch wel begriepe!' Hie zeit:
'Hier hei joe dan acht caanten in gae joe mar 'n tompoes haele!'
Nou, dat was zöö voor mekaore in ik hao 'n gauw om 't hoekje van de straete op staen peuzele, want
as ik 'm mee nae huus nam, most ik 'm nog mit m'n broertje dêêle aok!
'k Ha nog dikwels vriedagsaeves gekeke of ik die man nog zag mar ik ha 'n nóóit mêêr gezieje.
Ik weet gêênêêns of ik die man nog wel bedankt ha.
Liesbeth Schoenmaker-Born, dialect Goeree-Overflakkee
57
