lezen en schrijven, in de plaatselijke verordeningen uit het begin van de twintigste eeuw werd de
educatieve lat wat hoger gelegd. Het bezit van een politiediploma werd nu in sommige gemeenten
zelfs voorwaarde om als veldwachter te kunnen worden benoemd.14
Links vermoedelijk veldwachter M. Hennekam (Jr.) van Schore, rechts vermoedelijk W.
Hennekam (Sr.). M. Hennekam was kantoorklerk van beroep, maar volgde in 1898 zijn
vader op (part. collectie).
'te veel sterken drank'
In vergelijking met de situatie rond 1850 was de positie van een veldwachter een halve eeuw later
ontegenzeggelijk verbeterd. Niet alleen was hij meer gaan verdienen, ook de werkdruk was
aanzienlijk verminderd. Een verbetering van de arbeidsomstandigheden bleek echter allerminst een
garantie voor een beter functioneren. Ook in de tweede helft van de negentiende eeuw en in het
begin van de twintigste eeuw bleef het optreden van vele Zeeuwse veldwachters de gemeentelijke
en provinciale autoriteiten een doorn in het oog. En dat was ook weer niet zo vreemd, als men op
het eerste gezicht denkt. Tenslotte was en bleef de veldwachter een publieke figuur wiens gedrag in
een kleine dorpsgemeenschap nauwlettend in de gaten werd gehouden, zowel door de bewoners als
door de bestuurders. Een kleine misstap was snel gemaakt en kon grote gevolgen hebben voor de
man, die in zekere zin als symbool van het gezag werd gezien en van wie een voorbeeldige
levenswandel werd verwacht. Altijd waren er wel dorpelingen, die bij de burgemeester aan de bel
trokken om zich te beklagen over de veldwachter, bijvoorbeeld over de in hun ogen onterechte
13
