Ze waere goed rooms bie Merien. mè nie overdreve. Z'èbbe mien nooit lastig hevalle mie 't heloof.
Ze hienge iedere zondag nae de mis mie 't gerij en Merien most natuurlijk ook misdienaer worre.
Ie kreeg dan un soort van witte jurk an en most de wien en de osties klaer zette voe meneer pastoor.
Pastoor Van Noort was hin gemakkelijke en ie a oaltied wat an te merreke. Vroeger waere de mense
groos as ze un zeune oan die pastoor wier. Zodoende wiere ze min of meer hedwoenge nae 't
seminarie te hae en ongemerkt wiere ze dan pastoor. Laeter speulden dan de ormonen op, mè dan
was't dikkels te laete. Ik dienke dat et zo ook was bie pastoor Van Noort. Ie oa tenmiste liever te
doen mie joeng vrouwvolk dan mie ouw.
Oe dan ook, Merien kon nie opschiete mie de pastoor. Op un keer oa den wat azien meehenome en
dee wat in de miswien. Wat trok die pastoor Van Noort un lilluk hezicht en wat was un kwaed! Ie
most die wien mee azien natuurlik opdrienke. Onder de mis konten natuurlik nie om andere wien
vraehe. Dat liep natuurlik verkeerd af. Op oge poten kwam de pastoor bie Ko en Janna an. Janna
zag ten ankomme en zag a dat'nie hoed was en vroeg:'Wat doet er op meneer pastoor'. Nou toen
kwam der wat los. Wat voe gezin dat wè was, of ze der huus nie fersoenlik konde opkweeke. Merien
most komme en beterschap belove. Wist un dan nie dat de wien hin hewone wien was, m? 't bloed
van onze Lieven Eere? Ie kon we behruupe dat un nie mi onze Lieve Eere mocht diene as
misdienaer. Zo leverde dat toch nog wat op en Merien oefde nie mi voe dag en douw nae de kerreke
te hae.
Merien was de eenihste zeune en dus bestemd as toekomstige boer. Merien was hlad nie stom, mè
boer worre was niks voe Merien. Ie a hin oarigheid in 't boerevak tot sjacherijn van Ko en den ouwe
Merien. Wat noe? 't Was de bedoeling hewist da Merien op t'of zou komme en dat un heleidelik an
't werk van z'n voader over zou neme. Helukkig kwam d'r un oplossing. De bovenmeester kwam
langs en die zei da Merien nae schoole mos in Hoes, nae de HBS. En zo kwam't da Merien bie ons
op schole kwam.
Ik hing dikkels nae Merien toe. D'r was oaltied wat te doen. Spele op de dosvloer of in 't ooi. 't
Mooiste was as 't verreke heslacht wier. Eest kwam de slahter Kees Platschorre mie z'n slachtblok.
Die most eest un borreltje ebbe en dan hing un an de hang. Eest un touwe om de poot van 't verreke.
t'Vererke hilde da't verrekte. Platschorre trok dan an de touwe en 't verreke viel om en wier
hekeeld. Dan mie stro 't aer van 't verreke afhebrand en mie schoon waeter heschrobd. dan 't
verreke opengesneeë en op de ladder geleid. Dan kon 't slachten hoed behunne. De dermen wiere
schoonhemaekt voe de woste en ons krehe de blaese om mee te voetballen. An 'tende krehe me dan
un zwirtje. Da was lekker!
Bie elke nieuwe andelienge most Kees wee un borreltje ebbe. An 't ende wassen zo zat as 'n
malleier natuurlik. As 't verreke dan heslacht was, mocht ik bluuve ete. Lekker vleis en kroten bie
de pataten.
Me waere oaltied saemen. Me hienge peure in de waeterhang of in de weele; nie da'me ooit wat
vienge. Meestal kwaeme me sliknat tuus. Soms hienge me kruukels raepe an de zeediek om tuus te
koke.
M'èbbe saemen wat afgelache. Un keer waere we in Hoes nae de film hewist en oade we un potje
of vier bier hedroenke. Zo was't noch a laete geworre en Merien most om twelf uren tuus weze,
anders zat er wat op. Merien oa dus vee jacht om tuus te komme en we reeë flink deur. In de bocht
bie Piet Sinke in de Langeweg hieng 't mis. Net in de bocht lag vee macadam en Merien z'n
voorwiel slipte over 't hrind en ie stuukte zo in de dulve. Wat was t'n nat! Ie zat onder 't kroos en
ie most z'n wezen ofkelleve mie z'n neusdoek. Z'n boezeroen en z'n broek mie halhen waere
sliknat.
Toen Merien voe twelv uren tuuskwam, was un zien sloter verloze. Ie probeerde stiekum deu de
46
