d'r stemme sloeg over mi un schril geluud
ze hieng stae en voelden wat onder d'r voet
en je gelóóf nooit wat zo'n eilige kan en doet
ze keek wi a ze op stoeng en gaf un 'arde gil
want mi dan an Antonius stoeng ze boven op d'r bril!
Bas de Koeijer, dialect van 's-Heerenhoek en omgeving
Merien Vermue
Julder kenne Merien Vermue toch wè? Ie ei mie ons eindexaemen hedè. Merien was mien kameraad
op de HBS. Da kwam zo. Me deeë asemen toelaetingsexaemen en bie den uutslag bimme saemen
naer uus hefietst. Ie weunde an de Ruugendiek op Overzande en ik weunde in Driewehen. Zodoende
hienge we dezelfde kant op.
Sindsdien kwaeme me vee bie mekare en wiere me kameraad. Zoas gezeid, Merien weunde an de
Ruugendiek in Overzande op t'of 'Weltevree'. Merien was Rooms en de Roomse nog a vee guus,
mè da viel nog a mee bie Merien. Ie was de joengsten van vuuve. Ie oa vier zusters. Jo was den
ousten, dan kwam Kee, Mina en Lena. Je kun wè begriepe datun noga verwend wier.
De Vermue's oan a meer dan onderd jaer heboerd op Weltevree en je kan begruupe da Ko, de
voader van Merien, blie was dater eindelik een opvolger hebore was. Merien was vernoemd nae z'n
opa. Toen ik Merien leerde kenne, was z'n opoe a hesturreve en z'n opa weunde bie z'n voader en
z'n moeder. Z'n opa was nog op z'n boers en zat oaltied in e grote leunstoel. Voader Ko was nie
mi op z'n boers, mè z'n moeder, Janna, nog wè.
Merien was oaltied speels hewist. Ie a oaltied hrappen en voerde vrêêd vee kattekwaed uut. De meid,
Mina, was ook nog op d'r boers. Merien haf dan un snokje an de strikke van der schorte, die dan
ofviel en dan mè lache. Mina dee dan net of ze kwaed was en hing achter Merien an mie 't ruuhesood.
Ko was groos op z'n zeune. Da zou de nieuwe boer worre, mè da liep anders of. A vroeg mos
Merien mee nae 't land, petaten of juun raepe, peeën of mangels uutdinne, keezen of stekelbeiers
trokke in de boogerd. Ie kreeg dan stuten mie stropievet of brune suuker mee in un stutezak en un
bleeuwe kanne mie koffie voe de schaft. Mè zo as gezeid, Merien was speels en van werreke kwam
nie vee terecht. Ie zat liever mie de knechs of de meiden op't land te spele, dan te werreke.
Merien most wel us in 't of achter 't uus werreke, mè da was ook a hin succes. As ten dan klaer was
liet un un keer de rieve en de wiaeuwe achter 't uus lehhe, zonder op te rumen. Giljam Steketee, de
post, kwam achterom de post brienge en trapte op de rieve, die mie de tann nae boven lag, mie 't
hevolg dat de stok omoog kwam en tehen 't ood van Giljam ansloeh. Die kreeh un hrote bule op z'n
vur'ood. Da brocht de nodihe commotie mee. Giljam mos binnenkomme en hae zitte en Mina de
meid kwam mie koud waeter en een doek anzette om de bule nat te maeke. Voe Merien zat er wat
op, dat ku je behrupe!
Merien oa wè gevoel voe techniek. As ter bie den oest terreve hemaaid most worre, dan was ten nie
van 't land weg te kriege. t'Mooiste was dan as ten op de trekker mee moch rieë. Maaie was toen
nog een eele hebeurtenis. Eest most er op 't vur'ood een reeke terreve gesneeë worre mie de zekel
om plekke te maeken voe de trekker en 't maaimesien. Dan kwam de trekker mie 't maaimesien en
kon 't spel begunne. De terreve wier afhesneeë, kwam dan op un lopende band en wier deur de
zelfbinder hebonde mie un touwe en dan was ter 'n schoove klaer. De schoven wiere dan op stuuken
gezet om te drohen. Mè soms hieng er wat mis en wiere de schoven nie hebonde. Merien was nog
hin 12 jaer toen ie meeree en de schoven nie hebonde wiere. Merien keek er is nae en zag wat er
mis was. Ie kon't nog maeke ook!
45
