ze vind 'et un buutengewoon mooi land
henote volop van zunne, stadjes, bossen en 't strand
aolles deê ze op 't hemakje, tied henoeg
ze mikten wandelingen, behonne a vroeg
Merien mekeerden 't un bitje an z'n nieren
Dirom hieng'ten zun schoen wel us an de lieren
Om un dutje te daen doen op un open plekke in 't nos
Dan duuden 't nie lange of ie snurkten as un os
Z'n wuufje hieng ok lekker in de zunne ligge bruune
't stak nog a op d'r blonde kruune
d'r bril zet'en ze meh of en leid die in 't bos
en je raait et a, ok zie snurkte a vlug as un os
nae un paer uren lekker ligge, wier tied om op uus an te gaen
't zunnetje behon a aarig laege te staen
ze mikten Merien ok wakker mie un flienke douw
ie verschrok ieseluk en half t ér un lilleke snauw
ze dronke êêst nog wat en ate un benane
en toen liepe ze hlad uut erust terug over de bosbane
olferwehe, di stoen 't wuufje ineens til
Merien, ze ze, noe mis 'k m'n bril!
Hoenedag aderaun, wi ei j'die dan edêê?
Merien, 'k dienke amme terug motte hêê
ni di amme zo lekker lagge te slaepe zogezeid
wan di ek m'n bril in hos eleid.
Merien was vee nijdig, meh dat zei'ten meh nie
Ze hienge wee vrom, un kwartier of drie
Oe kumme die plekke noe ooit nog vinde
Un nachje zoeke in 't bos was iets wat a ten nie zinde
me motte kieke ni de banaeschellen, zei zie
A die zie, di zate me dichte bie
En wezenlijk, de schellen vonde ze eindelienge
Eur voelden de traenen in d'r öögen sprienge
wie kon noe die bril toch erhens ligge, nerhens te ziën
Het hos wier hlad of ezocht op de knieën
't gieng zêêr doe en Merien hieng stae en kapt'en d'r mee
gi ni de winkel om un nieuwen, zeit un, meh di was zie nie mee tevree
ze bedocht noch êên redmiddel van vroeger t'uus
ze was van oorsprong katteliek, en sloeg un kruus
eilehen Antonius, elp mien noe toch schreeuwde z'uut
44
