'Dat zal wel baes', zei Jaopie, 'mar hou ie d'r wel rekenienge mit dat m'n brööd d'r in zit!'
Jaopie hao wel mêêr van die kronkels.
't Jongste zeun'ie van d'n baes, Keesie, zat op 'n kêêr an d'n taefel z'n huuswèrk te maekene.
'Hoe gööt 't op schoole, Keesie?' vroog Jaopie.
'O, goewd öör, zei Keesie, 'mar die rotbreuken, dêêr snap ik niks van.'
'Dat is aok niejt zöö makkelek', zei Jaopie. 'M'n vaoder hao d'r aok êên in dêêr hao 'n knap last
van. 't Is al jaeren elee, mar ik bin 't nog nööit vergete.
D'n dokter zei: 'Bram, dêêr mo j' wat an laete doe we, want vandaege of mèrge krieg ie 'n
beklemmieng in dat kan dan je dööd wel woore.' Noe. dêêr schrok 'n toch wel van.
D'n dokter maekende 'n ofspraek mit dokter Stoel, die was toe nog sjierurg in 't ziejkenhuus in
Dirksland. In ja öör, hie kon komme.
Mar vaoder zei: 'Hoe mot dat noe? Fietse kan 'k niejt in hêêlemaele nae diejn trem göö laope, zie
'k aok gêên kans voor.'
Ik zégge: 'Ik göö je brienge.'
We hao toe nog zöö'n anhangwaegen'ie achter de fiets, in dêêr is 'n op z'n twêê kniejen in göö zitte
in zöö nae d'n trem. Toe binne m'n saeme nae Dirksland eree, 'n koffertie mit schöön goewd bie uus.
'n Vriejndeleke zuster heit uus ontvange.
Vaoder zei: 'Ik komme voor 'n breuke, mar dat wis ie zeker al?'
'Ik begrijp het', zei de zuster, 'we gaan je klaar maken voor bed.'
'Mo 'k dan noe al nae bédde, op klaerlichten dag, in woor ik dan gelieke al eholpe, zuster?'
'Nee, dat zal wel morgen worden', zei de zuster.
'Heb je een pyjama bij je?'
"n Pyjama? Dêêr hè 'k nog nööit van ehöörd. Ik draege altied van die lange onderbroeken, mit zöö
'n ban'ie, wee ie wel?'
'Nou, daar gaan we dan', zei de zuster, 'je komt op zaal 6. Geef je pet maar hier.
'M'n pet, zuster, ka j' begriepe, die doew 'k allêêne of a 'k göö slaepe.'
'Houd hem dan maar op, dan kunnen we nog eens lachen, als je in je bed ligt.'
Even laeter lag 'n in z'n bédde.
'Zuster, ik zag dêêr 'n krante ligge, mag 'k die hè? Dan hè 'k wat te doewene, want om noe al te
göö slaepene, dat ving 'k wel wat vroeg.'
D'n aoren ochend was 't zöövaorde. Ze kwamme mit 'n brankaar bie z'n bédde.
'Wat kriege m'n noe? Zeit, joele dienke tocht niejt da 'k wat an m'n bêênen mankere, in zöö vaorde
laope zal 't toch aok wel niejt weze.'
Toe liejte ze 'n mar laope.
'Zöö', zeit 'n tee'n dokter Stoel, 'dus joe bint de veint die 't zaekie mot reperere. Mar toch niejt bie
't levende lief zeker?'
'Nee', zei dokter Stoel, 'we laten je slapen. We laten je even snuiven en je telt tot tien en dan ben
je al vertrokken.'
'Ja, dat hao j' edocht zeker; ik ligge dichte 'n ure wakker voorda 'k in slaep valle.'
'We zullen zien', zei dokter Stoel, 'ga maar rustig liggen. Nu even snuiven en dan ga je maar hardop
liggen tellen.'
Toet 'n bie vuufinsestig was, zei 'n:
'Noe glaove da 'k 'k 'n bee'ie vaeke göö kriege', in weig was 'n.
'n Dag of tiejne laeter kon 'k 'n wêêr komme haele.
Ik zégge: 'In vaoder, is 't nogal mee'evalle?'
'n Flui'ie van 'n cent', zei 'n.'
42
