Peter Blom (tekst), Kees Bos (fotografie en red.), Veere. Oude waterstad, ankerplaats voor
inspiratie (Koudekerke 2005). 72 blz„ fullcolour, afbn., ISBN 90-77525-08-04, 4,95.
'Door Veere wandel je niet, door Veere dwaal je,' zei iemand. Een uitlating die de auteurs met
instemming citeren op het achterplat van hun handzame nieuwe gidsje over het legendarische
waterstadje. Het dwalen met dit boekje in de aanslag kan een rijke ervaring opleveren. Niet alleen
voor dagjesmensen en toeristen, want Blom en Bos hebben hun publicatie nadrukkelijk bedoeld
voor passanten én bewoners. Het miniatuurstadje, dat zijn relatief ongeschonden en monumentale
totaalkarakter - net als Zierikzee trouwens - dankt aan de armoede en vergetelheid van voorbije
eeuwen, waardoor geen middelen voor catastrofale 'modernisering' beschikbaar waren, heeft het
sinds de late negentiende eeuw nooit aan (vaak beroemde) bewonderaars van heinde en ver
ontbroken. Veere telt ruim 500 inwoners, ongeveer net zoveel als een dorpje als Kattendijke. Het
behoort dus tot de (zeer) kleine kernen. En slechts ongeveer de helft is echt autochtoon, met
typische namen als Poppe, Bliek en De Nood. 'Maar wie mag zich Veere toeëigenen?' lezen we in
de inleiding. 'Horen daar ook niet bij die reizigers door het leven, die tussen Brugge, Delft en
Amsterdam de schoonheid van Veere hebben ontdekt? Ze komen uit Nederland, Vlaanderen,
Engeland, Duitsland, Frankrijk of van verder weg, soms van heel ver, uit Amerika, China of Japan.'
Neem kennis van de in het boekje opgenomen 'Geschiedenis in vogelvlucht' en ga op pad. Dwalers
die bang zijn om in de Veerse microkosmos toch te verdwalen, kunnen de twee in het gidsje
opgenomen routes volgen: de Water- en vestingwandeling en de Stads- en stratenwandeling.
Daarbij is het aan te raden om niet alleen geïmponeerd te raken door grote monumenten zoals de
'veel te grote plompe Onze Lieve Vrouwekerk met zijn buitenproportionele schoonheid', maar ook
de blik te richten op de talrijke, soms raadselachtige details en kleinoden die elke plaats en zeker
Veere te bieden heeft. 'Gotische' straatnaambordjes, een antieke rode brievenbus, de gevelsteen met
die aan een boom gebonden man: is dat Sint-Sebastiaan? Blijf rustig staan en kijk, kijk.
Jan Kuipers
Jan J.B. Kuipers en Robbert Jan Swiers, Het verhaal van Zeeland (Hilversum: Verloren, 2005). 310
blz., ingenaaid, geïllustreerd (deels in kleur), ISBN 90-6550-843-0, 25,-
Op 1 juni 2005 vond in De Drvkkery in Middelburg de presentatie plaats van het nieuwe boek van
Jan J.B. Kuipers en Robbert Jan Swiers, Het verhaal van Zeeland.
Voortbouwend op het werk van illustere voorgangers vertellen de auteurs 'hun' verhaal van
Zeeland. In zeven hoofdstukken geven zij een kleurrijk en veelzijdig beeld van de historische
ontwikkelingen vanaf de prehistorie tot het jaar 2005. Er zijn vijf chronologische en twee
thematische hoofdstukken, welke laatste handelen over respectievelijk de strijd tegen het water en
ontmoetingen tussen de elite- en de volkscultuur in Zeeland.
Het verhaal van Zeeland is een boek over mensen die het gebied in bezit namen, het verlieten en
toch weer terugkeerden. Het is ook het verhaal van landschappen, die steeds meer
cultuurlandschappen werden naarmate de mens er zich nadrukkelijker mee bemoeide. En het is het
verhaal van de verhouding tot de zee, bondgenoot en erfvijand, die kansen schiep en dromen de
grond in boorde, die getemd werd en zich daaraan ontworstelde, die rijkdom verschafte maar
bewoners ook aan de bedelstaf hielp of het leven benam. Kuipers en Swiers, die beiden al veel
boeken en artikelen over de Zeeuwse geschiedenis hebben geschreven, hebben ernaar gestreefd de
wetenschappelijk verantwoorde inhoud in een aantrekkelijk en goed leesbaar verhaal te verpakken.
Het is bijna een halve eeuw geleden sinds de laatste integrale en voornamelijk op literatuurstudie
30
