•a half zesse was Leen thuus. Hie wist wêêr de slotel lag. Hie dee de deure ope in liejp deur 't
huurhuus de kamer in. Op de kachel stienge twêê pannen, êên op de kookplaete in êên op de slee.
e' ie hao nog ezeid voor dat 'n weig gieng dat ze nog 'n panne'ie mit 'n prakkie zuurköóle op de
:hel zou zette, 't Vier in de kachel was haest uut. Weet ie wat? Hie zou achter de schuure nog
t hout haele in de kachel 's lekker opstoke.
ie haelende 't panne'ie mit 't prakkie van de slee in zettende 't op de kookplaete. Zóó kon 't wèrm
;ore. Hie lichtende 't deksel van de aore panne op in keek d'r in. 'n Witte pap. Wat 'n goewd
ufie hao 'n toch! Hao ze aok nog pap voor z'n ekookt!
ejt lange, naedat 'n egete hao, höörende 'n de klienke van de achterdeure. Dêêr was Kee'ie. Even
•ter stieng ze in d'n huuzen.
hei j' lekker van je prakkie egete?'
mar die pap was wel vrêêselek flaauw, ik hè d'r mar wat zout op'edae, mar d'r zatte aok kitteg
at slierten in.'
iêêrekersmènsen, vaoie waobes, da j' bint, hei j' m'n gerdienen op zitte vrêête!
Pau Heerschap (dialect Tholen)
liefdes van Jaope
n eênen dag liep ik mee Keesje van Burg op de wègte, mee achter oöns de geite van de familie,
e 'n bezoek an de bok van Merien Beie mos brienge.
n aandere dag stopte ik mien knien in 'n aèrepelzak in gieng d'r mee naè mien vriendje Jewantje
in Doek. Daè zat de ram mummelend in z'n kot te wachte op aol die moaie knienemeisjes die 'm
dikkels tuusbezurgd wiere.
e ram van Jewantje was 'n Vlaèmse reus.
)aè krie je groate jonge van,' zeië ze bie oöns op durp.
Was 'n groate belevenisse as m'n 't knien bie de ram in 't kot zet'n. Vuuf minuten achter mekaore
ilde dat kot as 'n elektromotor. Dan viel 't stille.
ïs beurd,' zei Jewantje mee kènnis van zaèken in aèlde m'n knien d'r wir uut. Ie inde 'n dubbeltje
kgeld in daènaè begon vö mien 't wachte tot 't knien wol uut d'r boste begon te trekke.
k dienke dat 't gauw beure gaèt,' zei mien moeder dan, as ze 's ogges in 't kot ekeken ao. 'Dat
lien begin a wol te plokke.'
Vat was ik blie, as m'n op 'n oggent ontdèkten da in 'n oekje 'n oeveeleid kleine knientjes lag. Ze
ège daè lekker mee dichte oagjes in kleine mummelmondjes, net as 't groate knien. Je mog d'r nie
vee naè kieke, aanders kon de moeder ze wè 's doadbiete. Da wilder bie aol dat voortplaantings-
eweld ten anzien van oöns eige bestaèn volslaège onkundig geouwe wiere, was vö dien tied heêl
ewoon. Ik ao d'r toch nie an motte dienke da mien eige vaoder in moeder....
oms voönd er 'n zeer bijzoöndere gebeurtenisse plaès bie oöns op durp. Dan naèderde vanuut de
chting van Zurrikzeê d'n ingsteleider mee d'n reusachtige Belgischen ingst die an 'n taauwtje vö
n uut liep.
D'n ingsteboer kom t'r an, gieng 't as 'n loapend vuurtje deü de rieën van de jeugd. Wat ao m'n 'n
piet as 't beêst in z'n baès, zoönder in oöns durp in functie te komrne, an de andere kant de
'Cmeênte wir uutwaandelden, op wègte naè 'n paèrengeliefde in de polder
De vint achter 't paèrd stieng bekend om z'n kernachtige uutspraèken waèmee d'n d'n ingst tiedens
"t wérk begeleidde.
Harrekidee Jaope, laè je nie kenne, opschiete mien jong, m'n mö d'r nog meer doe vandaège.'
'k Erinner m'n eige dat 't 'n kleine man was, mee 'n naèrgeêstige snorre.
43
