om de beurt
eeland bevrijd in 1945). Er was gebrek aan alles en van overal kwamen mensen terug of ze kropen
it hun schuilkelders tevoorschijn. Dwangarbeiders, verzetsstrijders, joodse concentratiekamp-
iachtoffers, opgroeiende pubers in een kapotgeschoten land, moffenmeiden, NSB-kinderen; geen
an allen had een goede reden om blij te zijn. Velen hebben de traumatische ervaringen niet kunnen
erwerken. Er moest hard worden gewerkt, er was geen tijd voor tranen, laat staan voor een
aumateam. En nu de jaren gaan tellen en de herinneringen zich niet langer laten verdringen, komen
ie verhalen. Zoals van Johan en Theo Steenkiste, die net na de bevrijding in Zeeuwsch-Vlaanderen
en gruwelijke ontploffing meemaakten en daar vijftig jaar over hebben gezwegen. Of Ans van de
erge-Wolders, die als NSB-kind talloze vernederingen moest ondergaan, ook al stelt ze in de
erhalen dat ze die als kind niet zo heeft gevoeld. Toen ze in een Drents dorp rondgereden werden
een optocht voelde ze toch wel dat er iets niet klopte. Pas later kon ze de vinger op de zere plek
ggen. Kinderen werden gestraft voor de opstelling van hun ouders.
)e verhalen zijn een goede mengeling van citaten uit de interviews en achtergrondinformatie, zoals
j de invasie van Vlissingen in het verhaal van Jan Steenaard. Of bij het verhaal van Majo
mallegange die haar vader verloor bij de bevrijding van Biezelinge. En natuurlijk het verhaal van
ara Tak-Polak, met die merkwaardige lijst vol transporten die ze als vrouw (ze is van 1922) heeft
aeegemaakt, tot en met de terugkomst in Middelburg toe. Er zijn veel verhalen van mensen die
:eze gebeurtenissen hebben meegemaakt. Het is goed dat ze een keer zijn opgeschreven. Goed voor
ie mensen die het hebben meegemaakt en goed voor de generaties na hen, want, zonder al te
loraliserend te willen zijn, is het toch wel schrikbarend gesteld met de kennis over ons verleden,
is leerlingen van het voortgezet onderwijs al niet meer weten wanneer de Tweede Wereldoorlog
as en wat erin gebeurde. Tiny Polderman en Jan-Willem Antheunisse hebben een indrukwekkend
boek gemaakt. Met dank aan de geïnterviewden.
Robbert Jan Swiers
\.R. Koppejan, Om de beurt. De laatste
beurtschippers van Tholen en Sint Philipsland.
treekmuseum De Meestoof Sint-Annaland, 9
pril t/m 29 oktober 2005 (Middelburg, 2005) 24
olz., afbn.
\drie Koppejan, de Zeeuwse beurtvaartspecialist
bij uitstek, heeft opnieuw een keurig verzorgd
door Bert Gerestein van ADZ in Vlissingen)
erkje het licht doen zien, ter begeleiding van een
gelijknamige expositie in het streekmuseum 'De
Meestoof. Ook voor de inrichting van de
tentoonstelling tekende Koppejan, in
amenwerking met een aantal vrijwilligers. Adrie
Koppejan geeft in zijn jongste geschrift een
overzicht van alle beurtschippersfamilies in
Fholen en St.-Philipsland en beschrijft in het kort
ook de 'zeilende beurtvaart'. Talrijke foto's uit
privécollecties verrijken de uitgave. Te koop bij
het Streekmuseum of te bestellen bij de auteur
a 5,- incl. verzendkosten: A.R. Koppejan,
Herenstraat 6, 4331 JT Middelburg, tel. 0118-
624561, e-mail koppejanar@zeelandnet.nl
A.R. Koppejan
9 april t/m 29 oktober 2005
De laatste beurtschippers
van Tholen en Sint Philipsland
De Meestoof
limaiand
29
