De jaoger pakkende z'n mes en sneej de buuk van de wolf mee beleid open. Alla toch, dao bewoong wa. Iets rööds "Mao Roodkapje," schreeuwende de jaoger, "mao kind toch. En daor is grootmoeder ook. Allemachtig. "Was da nii even schrikken," zei grootmoeder, binst a ze uut de wolf stappende. "Moeten judder gêên bak thee 'èn?" "Gaone kik êêst en vooral dien buuk van de wolf mee stêênen vullen," zei de jaoger en ie sleepende de wolf nao buuten. Mee wa persdraod maokende de jaoger de buuk dichte. Toen de wolf wakker wier, goeng tie nao de stêênput bie d'achterdeur van grootmoeder. Eventjes laoter zaoten grootmoeder, Roodkapje en de jaoger mee z'n allen lekker te smikkelen van de thee, de wiin en de peperkoeke. Toen 'óörende ze 'n plons bie d'achterdeur. "Da za de wolf ziin," zei de jaoger, "die dust kriigt." "Jao," zei Roodkapje mee 'n volle bakkes, "da 's deze kêê goed afgelööpen." "Jao," zei de jaoger, "me gaon de flesse kuusen." "Jao," zei grootmoeder, "dao zit maor 'n kletsje mêêr in en zat za je d'r nii mêê van wöören." En ze levenden nog lange en gelukkig, balven de wolf dan. Rinus Willemsen, Biervliet M'n stikje A't er een woord is dat tegenwoordig mêêr zichtbaer is dan heschreve, dan is 't wel ut woord 'aest'. Je kan dat op tweëerlei menieren uutlegge netuurlijk. Zo is 't er de constatering meugelijk dat iemand 'jacht' eit.. Die mot ier of daer gauw weze. Dat overkwam 'n nichtje van m'n vrouwe. Die was naer 'n ressepsie hewist en die wat hedronke. Ze kwam tuus en zo most iesseluk plasse. 't Was stikke donker ma ze ao zovee 'aest dat ze zonder 't licht an te doen de WC inschoot en gieng zitte nae d'r eihe mee "n rotgang van de noodzaekelijke kleding te ebbe ontdaen. Meteen voelden ze letterlijk nattiggeid, want ze was vergete 't deksel om 'oag te doen 't Overkwam mien onderlesten oak. Ik was wat hrieperig en lag op bed. M'n vrouwe was nae d'r werk en ik oorden in de varte de vuulniswaegen ankomme. 'Was diestag en de zwarten bak most nae buuten. Ik schiete m'n bed uut, doen 'n jas an over m'n pyama en gaen mee dien vuulnisbak an 't rieën. Noe was die mee die fêêstdaegen nogal zwaer dus ik geve d'r op t leste moment nog een 'aestige snok an en.t'elestiek in m'n pyamabroek was wat liep (uutgerokke) en mit lag m'n broek op m'n 'aestig angeschote petoffels..'k Ebbe gauw hekeke of atter gin mens keek, ebbe m'n broek ophetrokke en bin schielijk de deure inhevloge Daer eij je 't weer ee, 'aest Mar et mooiste voorbeeld vind ik aoltiet nog een collega van m'n. Die kwam op een ochtend op ketoor, êêlemael stik netjes in 't pak, stropdasse an, alleen oa tén z'n overemme verhete en oat ten die dasse over z'n T-shirt geknoapt 51

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 2005 | | pagina 55