En dan goeng Roodkapje op wegt naor eur grootmoeder. Onderwegt kwam Roodkapje daorom 'n
wolf tegen.
"Dag meissen." zei de wolf.
"Dag wolf," zei Roodkapje.
"Wao gao je hie wè nii nao toe?" vroeg de wolf langst z'n neuze weg.
"Ik gaone kikke nao m'n grootmoeder mee "n mande vol lekkers."
"Kiek," zei de wolf, "da 's nog 's braove. Zukke kinders zie je op d'n dag van vandaoge nii vee
mêê. Mao zie je hie dao die blomm'n? Dao za joen grootmoeder ook vast en zeker contènt mee ziii
a je d'r 'n bosje meebriengt."
"Mao die staon te vérre voo miin 'óór. 'k Magge kik nii van 't padje af," zei Roodkapje 'n bitje
bleu.
"Alli toch. "zei de wolf, 'da zie toch ommerst gêên méns. En eu, wa geef ta noe?"
En jao 'öör. Rood Kapje goeng van 't padje af om blommetje te trekken. En dao was 't de wolf om
te doen. 'Aost je wêêr je vloog tie nao 't 'uusje van grootmoeder.
"Grootmoeder," zei tie mee 'n 'ööge meisjestemme deu 'n game in de deure, '"k zinne ki
Roodkapje."
"Mao kind toch, geef maor 'n snokje an 't touwtje, dan gaot de deure vaneigens open,"
'öörende ze grootmoeder uut de bedstee roepen.
De wolf kwam binnen riep nog 'Vollek' en vloog de kaomer in. Recht op de bedstee.
't Ouwe vlêês maor êêst, docht ie.
Toen trok tie 't klêêd van 't ouw méns an, zettende 'eur slaopmutse op en goeng in d'r kuute liggen.
't Was nog wèrm, mao dao gaf tie nii om.
Siizóö, docht ie, laot noe de boeren mao dossen.
Binst 'ao Roodkapje 'n schööne bos blommen getrokken.
Aije, 't wier a laote. 'k Moen affeseeren. En ze vloog nao 't 'uusje. De deure stoeng net an. Ze vloog
nao binnen.
"Grootmoeder," riep ze.
"Mao kind toch," riep de wolf mee 'n brokke meisjesstemme.
Mao, wa zag grootmoeder d'r anderser uut.
"Grootmoeder," zei Roodkapje zachte, "wat 'ei je hie 'n raore stemme."
"Uggge, Ugge," dee de wolf, '"k 'én wat op m'n bost."
"En eu, wat 'ei je hie grööte 'öóren."
"Dao kan 'k 'êêl goed mee öören."
"Mao, en van die grööte öögen."
"Mao m'n meisje toch, dao kan 'k joe ommerst vee beeter mee zien."
"Nêê mao, en van die grööte snakkers."
"Jao, dao kan 'k joe noe 's lekker mee nao binnen wérken."
En de wolf sproeng uut de bedstee en wérkende Roodkapje nao binnen. Daor 'ao tie gêên moeite
mee. Mee 'n dikke buuk kroop tie wee in z'n kuute. 't Durende nii al tie lange of die begon te
snurken. De bakjes en scheuteltjes rammelden in de kasse.
Toen kwam t'r 'n jaoger verbie. Die bleef even staon luusteren.
"Alli toch." zei tie in z'n eigen, "die ouwe dööze ligt daorom ook nog 's even te snurken." Die
maokt van d'r neuze. Dao moen 'k 't miine van 'én."
"Vollek," riep tie in 't deurgang en goeng vèder. Dao zag tie de wolf in de bedstee liggen.
"Kiek 's an. wie me daor 'én," zei tie. "d'n grööte slechte wolf zelf. Hie 'ei zeker gröötmoedei
opgeeten?"
50
