Op de wand werden sfeervolle beelden van kunstwerken van Hans Dolieslager geprojecteerd. Dat
het publiek, zowel van de teksten, als de vertolkte muziek en de vertoonde beelden zeer onder d
indruk was, was duidelijk te merken: er werd ademloos geluisterd en gekeken.
Na de pauze werden nieuwe verhalen van Klaos Kastelein ten gehore gebracht, afgewisseld me:
'Arabesques' van Claude Debussy. Vooral het komische verhaal 'Het schilderstik' viel zeer in
smaak bij het publiek. Be'ie van Jao had weer problemen met haar kunstgebit.
Al met al kan gesproken worden van een zeer geslaagde avond.
Verhalen op de langste avond
Het is inmiddels een traditie geworden dat in het pittoreske stadje Goedereede op Goeree
Overflakkee op de langste avond buiten op straat verhalen in dialect worden verteld. Ook op 21 jun
2005 zal de Kunststichting Goedereede dat weer organiseren. Rond acht uur 's avonds zal Pai
Heerschap zich weer, gehuld in de traditionele vissersdracht van Ouddorp, met zijn gezelschap o[
straat begeven om op gezette tijden op verschillende plekken in het stadje verhalen te vertellen.
Verhalen in dialect
Arjaen'ie van Huub
'k Was nog mar 'n jaer of vuuf, zesse, toe 'k ieleken ochend de greinwegt overstak nae Arjaen'it
van Huub om 'n eigegebakke brokke. Arjaen'ie dee altied zelf brokken bakke. 'k Zieje ze 't nog
doewe. Ze dee dan wat suukere in 'n panne'ie, 'n schoo'ie nezien d'rbie in nog 'n stikkie
raombuttere in 'n bee'ie waeter. Dat liejt ze dan eve'ies kooke in goot 't dan uut op d'n taefel. As
't dan wat of'ekoeld was, gieng ze d'r 'n lange stringe van maeke van zöö'n anderhalve meter ir
dan mar trekke, opvouwe in dan mar wêêr trekke. Dan nam ze 'n mes in snee d'r dan brokken van
van zöö'n twêê in 'n halve centimeter. "Niejt ankomme", zei ze dan, "want dan verbran je je
viengerties." As ze koud waere gienge ze in de brokkedööze, in netuurlek kreeg 'k t'r dan êên.
Zöö stak 'k dan ieleken ochend de greinwegt over. Gevaer zat t'r niej bie, want op 't hêêle durp
waere d'r mar driej of vier auto's in die höörende je al van vaors ankomme.
Dan zei Arjaen'ie: "Bei j' dêêr wêêr m'n vein'ie, je komt zeker om je brokke? 'k Za 's kieke owe
d'r nog binne, want de jonges pikke d'r aok nog al 's êên'ie. Ja d'r binne d'r nog, d'r zitte d'r nog
'n paer in de dööze. Mar je mot d'r wel op zuuge, öör, want dichte raeke ze je keelgat niejt."
In mien aogen was Arjaen'ie 'n stokoud mènsie. Ze was pik in 't zwart, mit 'n wit gehaekte muste
op. Achterof bekeke was ze achter in de sesteg in dan bi j'nog niejt zöö oud, as 'k nae m'n eige
kieke.
't Liejp tegen 't ende van april da 'k 's oches wêêr de wegt overstak om m'n brokke.
"Wat hè 'k noe ehöörd m'n jongen, mo joe noe 'n daore weeke nae schoole, wat woor ie toch al
grööt."
"Ja Arjaen'ie, dan kan 'k 's oches niej mêêr om m'n brokke komme."
"Beljaot, niks in de weege, dan kom ie mar voor da j' nae schoole gööt."
Zöö was Arjaen'ie, ze was 'n goewd mènsie.
Mar wat beurende 'r? Iejs hêêl ergs!
't Was tegen 't ende van april, da 'k 's oches 't schuurhuus insteppende, dat Jan, de jongste zeune,
mit de traenen in z' aogen, nae buuten liejp. As kind vong ie dat vreemd, dat grööte ménsen liejpe
te schrêêwene. Mar toe 'k in de voorkaemer kwam, stienge ze allemaele voor de bestee: Mina,
48
