vooral de dialogen en monologen te horen. Een geweldig succes voor de streek, maar ook voor de
toneelspelers en regisseur Eric Wijffels.
Op vrijdagmiddag 21 januari was er een speciale bijeenkomst in het Dorpshuis van Biervliet. Het
was Wintervisite. Barbara Krocké speelde op haar accordeon allerlei populaire liedjes, toen de
mensen de zaal binnen kwamen. Het was er een gezellige drukte. Voor de pauze vertelde Anita
Maas uit Breskens een zelfgeschreven verhaal over Klaas, die naar het strand ging om de potvis te
gaan bekijken. Hij maakte daar allerlei grappige momenten mee. Daarna vertelde de vroegere
dierenarts uit IJzendijke, Pol van de Vijver, over het Biervliet van vroeger (Pol is in Biervliet
opgegroeid). Hij deed dat aan de hand van een aantal bekende dorpsgenoten. Deze korte schetsen
vielen heel goed in de smaak bij het talrijk opgekomen publiek. Tussendoor kwam molenaar
kunstenaar Ton Koops met zeven oude gereedschapstukken voor het voetlicht. Hij informeerde bij
de bezoekers of de gereedschappen bekend waren. Ton verzamelt in zijn IJzendijkse molen
gereedschappen. Sommige koopt hij op de rommelmarkt, andere worden hem gebracht door oudere
mensen die afstand van deze attributen willen doen. Op deze manier groeit de verzameling steeds
maar uit. Maar... de nieuwe eigenaar weet niet altijd hoe het voorwerp heet en waarvoor het
gebruikt werd. Daar was deze middag een ideale gelegenheid voor.
Tijdens de pauze genoten de aanwezigen van de erwtensoep. Daarna kwam Rinus Willemsen met
een plaatselijk verhaal aan bod. Rien Marijs sloot de avond omstreeks acht uur af. Hij liet een
diabeeldserie zien over de Westerschelde, het strand en de visserij. Indrukwekkende beelden met
prachtige achtergrondmuziek. Terecht berichtte de PZC de andere dag, dat het publiek van een
fantastische avond had genoten.
Strao-rieje
Strao-rieje in de West'oek van Schouwen is 'n êêuwenoud gebruuk, dat z'n wortels eit in d'n tied,
dat 'r ier Kelten woonde. As nae de winter de paeren wi nae bute gienge, rnoste êêst de bööze
géésten verdreven 'ore. Dust de boereknechs gienge dan mit die béésten nae 't strand, om de
bêênen te wassen. Renisse is aoltied 't êêste durp mit z'n strao, acht weken vö Paese, daenae
komme Aemstie, Schaerendieke, d'n Ouwendiek (Ellemêêt), Noordwaale in Sêêrskaarke. Vroeher
ieuwe ze Strao op maendag, ma sint de maansen meer bin gae verdiene, kan die vrieën dag d'r nie
mi of in 'ouwe ze noe Strao op de zaeterdag. De paeren bin mooi op'etuugd mit rezetten in
vlechten in de staerten in de straoriejers 'öóre 'n witte broek in 'n zwart jasje te draehen in 'n
zwart oedje op ulder ööd t'èn. Nae 't voeten wassen gae de paeren nae 'n durp in de buurte in
onderwegt 'oort 'r an'eleid bie 'n paer cafés. As de stoet dan trug komt, staet de meziek de kro op
te wachten in gae ze drie keer rond de kaarke. Teminsten, dat 'öört zö. De burhemêêster ou 'n
toespraeke in dan volgt 'r wi 'n gosjepietertje. Jao, want 't is mêêstentieds flienk koud. 't Is wè
'eweest, dat 't zö dee vrieze, dat de ventielen van de kopere instrumenten vast gienge zitte; noe,
dan ka je nie blaeze. In as de straete dü de snêêuw te glad was, kö je ok nie mit je paerd de wegt
op.
D'r bin mit Strao schröösels te koap ('n soort ovenkoeke), d'r is riengsteken (op Renisse ok vö de
kinders) in je kan 'n pries winne, as je je paerd mooi versierd eit.'t Is d'n êêlen dag varder féést.
Leni Blom-Schaleven
45
