Opa weet 'r nog een liedje bie:
Koenkelpotterijkoenkelpotterij, geef me een centje dan ga'k voorbij:
'k zo lank mie de koenkelpot elope,
'k gin geld om een broodje te kope,
vrouwe geef me ditvrouwe geef me dat
geef me een stik van 't vèrreke z'n gat
4 poten en een staert, vrouwe is dat gin centje waerd,
4 poten en een staert, vrouwe is dat gin centje waerd!"
"Afijn", zei opa, ik gaè wee naè benee om de koffie. Komme julder zö ok wat drienke?" Denise en
Sander bin a wee zö druk an 't spelen da ze opa glad nie mir 'ore.
Denise pakt de koenkelpot precies zo a opa dee. Ze beweegt 't stoksje op en neer
en de zolder wor glad diezig. Overoal is roök. Aneens klienkt d'r een stemme:
"koenkelpotterij, toverpotterij, jij mag een mooie wens doen van mij".
"Wie bin jie?" vraege Denise en Sander an de stemme.
"Ik bin de stemme van de toverkoenkelpot. Êêns in de vuüfig jaer mag ik de wens uüt laete komme
van iemand die a mien op de goeie meniere kan bespele. Ik kan julder overoal naè toe brienge waèr
a je mè naè toe wil. Mè... je motte me belove da je pas over vuuftig jaer deur vertelle wat a je
vandaege mee emaèkt aers verlies ik m'n toverkracht!"
Dat belove ze.
Sander wil graag naè een kasteel om mie een ridder te proaten, en Denise wil graag een échte
prinses ontmoete, dus kieze ze d'r voe om terug in de tied te reizen. Naè de tied van de ridders.
Ik bin de stemme van de toverkoenkelpot
48
