De CD-Rom van Van Rotten en Maas getuigt van vuur, gedrevenheid en totale Domburgliefde. De
mate van Van Rottens passie is mij niet bekend, maar één blik op de website 'de vrije Domburger'
van journalist, auteur en Nehalenniaredacleur Cees Maas voldoet om vast te stellen dat Maas'
verknochtheid aan zijn geboorteplaats ongeneeslijk is, en voor altijd.
Jan Kuipers
Het 'zuvere Zeeuws' van Peter Dieleman
Als Zeeuws je eigen taal is (moedertaal durf ik hier niet te schrijven, want mijn moeder was net als
ik tweetalig: ze sprak zowel Nederlands als Zeeuws), maar als Zeeuws je eigen taal is en als je van
muziek houdt, dan ligt het voor de hand dat Zeeuwstalige muziek behoorlijk op je gevoel werkt.
Immers: taal is communicatie en sfeeroverdragend en muziek is communicatie en sfeeroverdragend.
Althans, dat kan het zijn. Het lijkt wel een rare wiskundeformule als je het zo opschrijft, maar het
werkt wel. Een juiste combinatie van taal en muziek kan de toehoorder het kippenvel op de armen
jagen. Ik heb dat met blues. God, wat hou ik van blues.
Blues is puur gevoel en dat, gecombineerd met de taal waarin ik het best mijn gevoelens koester,
het Zeeuws, kan me meer dan kippenvel bezorgen. Mijn grote pech: er is bijna geen goede blues in
het Zeeuws.
Ja, de overkanter Ries de Vuyst. Die speelt en zingt de blues op een manier dat je je afvraagt
waarom de man nog niet wereldberoemd is. Zijn Zeeuws is zo zuver en somber, zijn akkoorden zo
sober en sterk - ik ben dan ook een grote fan. En Surrender heeft enkele prachtige bluesnummers.
Vroeger bestond er in Kruiningen een band - ik ben de naam helaas vergeten en de band bestaat
allang niet meer - met een zangeres die de blues op zijn Zeeuws zong op een manier die door mijn
merg en door mijn beenderen trok.
Zo ieselijk goed! Of Anja Kopmels. Ze zingt nu niet direct de blues, maar sommige nummers, vind
ik, neigen ernaar, met het gevoel dat ze met haar Zeeuws en haar gitaar in haar muziek legt.
En ooit, jaren geleden hoorde ik een bluesnummer van Peter Dieleman. Het was een kort nummer,
weinig zang, veel muziek, maar de samenklank van schitterend zangerig Zeeuws en prachtige jankende
muziek joeg de tranen in mijn ogen. Het nummer was op de radio en, zoals dat gaat, de presentator
vergat de naam van de song te noemen, zodat ik vandaag de dag nog niet weet waar ik naar luisterde.
Ik beluisterde de nieuwe CD Lulle en spele van Peter Dieleman dan ook aanvankelijk met één
jagende wens: om dat ene bluesnummer te vinden. Helaas, het staat er niet op. En dat is jammer.
Voor mij dan voornamelijk. Want de fans van het andere werk van de Zeeuwse zanger komen met
die nieuwe CD (zijn vijfde inmiddels) waarschijnlijk wel aan hun trekken.
Waarom? Omdat het een bloemlezing is van zijn meest bekende liedjes van de laatste twintig jaar.
Het is een dubbel-CD, dus er staat veel op. En het zijn live-opnamen. Zodat de sfeer in de zaal en
de vibraties van het publiek min of meer zijn meegenomen bij de persing.
Een voordeel van de live-opnamen is ook dat de aankondigingen van de artiest en de conferences
tussendoor zijn opgenomen. Je moet vaak lachen om de onderkoelde humor, de zelfspot en de
relativerende toon van Dielemans praatjes. Hij heeft in de jaren van zijn optredens geleerd meer en
meer zichzelf te zijn, en dat straalt hij ook uit. Bovendien is zijn Zeeuws van een oorspronkelijk
soort dat het een genot is om naar te luisteren.
En blues of niet: wie de dubbel-CD helemaal beluistert, krijgt er een goede indruk van wat het is
om een hele voorstelling van de zanger bij te wonen.
De CD Lulle en Spele is bij sommige Zeeuwse boekhandels te koop of te bestellen door 20,00
(dat is inclusief verzendkosten) over te maken op giro 511082 tnv Stichting Mijn Jas, 's
Gravenpolder. Onder vermelding van het bestelnummer SMJP0206.
Cees Maas
31
