niet. Er is geen eindredactie geweest op dit boek en dat wreekt zich. Met een goede eindredacteur
was zeker 95% van de fouten verdwenen - geen enkel boek komt foutloos uit. Ook een verkeerd
onderschrift bij een afbeelding (of andersom) was door een eindredacteur gezien. De auteurs
hanteren soms verschillende schrijfwijzen, het gebruik van namen is niet eenduidig en soms wordt
het verhaalperspectief ineens veranderd. Allemaal zaken die door een eindredacteur eruit zouden
zijn gehaald. De pagina-indeling klopt niet, het papier is niet goed afgesneden en de dubbele kaft
steekt niet, zoals het hoort, over de pagina's heen, maar de pagina's steken uit het boek. Dat laatste
mag de binder zich aanrekenen. Er is gebruik gemaakt van de talenten van een jonge vormgeefster.
Dat siert de uitgever. De opmaak is, zoals gezegd, fris en fleurig, toch vallen de vele lege blokken
op, die soms erg onlogisch zijn geplaatst. Met een goede eindredactie en drukbegeleiding zou dit
boek er veel fraaier hebben uitgezien. Bij de tweede druk, die hopelijk niet te lang op zich zal laten
wachten, zullen al dit soort onvolkomenheden moeten verdwijnen. Wat het boek in elk geval erg
aardig maakt zijn de afbeeldingen. Door de medewerking van Katie Heyning zijn er afbeeldingen
in het boek gekomen die niet tot de meest bekende behoren. Daar kun je je natuurlijk wel weer van
afvragen of dat is besteed aan de doorsnee bezoeker, maar voor de geïnteresseerde is het in elk geval
een verademing een boek over Middelburg door te bladeren zonder de al te bekende plaatjes tegen
te komen. Kortom: een boek met twee gezichten: enerzijds eindelijk weer een publicatie die
enigszins recht doet aan de geschiedenis van Middelburg, anderzijds een boek met erg veel
gebreken; een herdruk zal ongetwijfeld een verbeterd boek opleveren.
Robbert Jan Swiers
30
