Oopa goeojende dan zoeo noe in dan 'n elzeknozze op't vier.
Dat kon dan zoeo lekker knettere as'n de schuuve dichte dee.
Ja, ik was om zoeo te zeagene kind an huus bie oopa in oopoe Bosland.
Al waere m'n tuus griffermeerd, toch bin'k dichte mit oopa mee nae de Daopsgezinde Keareke
eweest op zondagochend, a'k hao magge bluu' slaepe. Dan zat'k bie oopa in d'n achtersten bank,
vlak onger't urregel. Dat was 'n bank mit 'n deurtjie in 'n schuuffie om 't dichte te houwene. In
d'r lagge van die dikke biebels in psalme- in gezangeboeken op d'n bank, saffraenkleureg op snee
- zeeker om't op echt gouw te laete liekene.
Op 't urregel speelende Kris van Gert Wezdiek. De Wezdieken van de Kruusse waere aok
daopsgezind.
Kris waerekende bie Jan d'n Bakker, dat wil eigelek zea bie Kees d'n Bakker, want Jan hea'k noeojt
in de bakkerieje ezieje. Kris speelende mit hieel z'n lief, weet-ek nog wel. Hie gieng tekieer op dat
urregel ofdat'n de neuten d'r uut woe douwe in trekke. 't Eêne aogenblik zat'n mit z'n neuze
zoeowat op 't klevier in 't aore aogenblik hieng'n hieelemaele achterdooverd, da'k docht: "Srakkies
valt'n nog van die krukke of." Ik hao 'n diejp respekt voor Kris, voor al de Wezdieken trouwens.
Ze waere allemaele buutegeweun muuzekaol, net as de Boelaerzen in de Bezuujens, in de
Ieremanne'ies. Kris z'n broer Jaop heit nog 'n hort dieregent van de meziek eweest. Laeter schient
de meziek in z'n hoeod esleege te weezene. Toe zat'n d'n helt van d'n tied zoeomar dieer bie
heurelie voore op z'n kniejen langs de kant van de wegt.
Oopa hao 'n bezondere meniere van ziengene, net as de mieeste ouwe meansen in diejn tied. Hie
zong mit van die draojen as 'n 'n stikkie most klimme of daele in de wieze.
Dat ziengene gieng altied hieel langsaem in plechteg, net as in de Groeote Keareke. In toch waere
ze hieel wat luchter dan de hervorremde. De kinders van de daopsgezinde gieng bevoob'ld
allemaele nae de Staesse Schoole, in oopa zat voor de Lieberaole in de Gemieenteraed. Allieene
griffermeerde zonge vlugger. Die waere aok lucht. Oome Kommer vong dat mar niks, dat vlugge
ziengene in die veel te korte preekies. Wiele zatte mieestal tuus al an de koffie as de hervorremde
beezeg waere de tussenzang te ziengene. Dat gallemende oover 't hieele durrep heene, in dan zei
oome Kommer wel es:"Mö'je's hoeore hoe plechteg dat dat kliengt. Zoeo ka'je temiss'n wa'je
ziengt op je eige in laete weareke.
Niee, de griffermeerde, dat was mar niks! D'n ouwen Jaones Knaepe zei es op 'n maendagochend
toe'k verbie 't oope raem kwam tee'm'n - om m'n te plaegene netuurlek - "Zoeo, hea joele gistere
wieer 'n handelsreizeger ehaod?" Dan was d'r b'uus, bie de dooleerende, 'n doomenie eweest mit
'n strieepiesbroek an in 'n gleufhoewd op z'n hoeod. Begriep'ie wa'k bedoe'le? Dat was dus mar
'n sjappie.
An d'aore kant hao ze bie de menistekeareke wel wieer 'n zondagschoole, omdat de kinders nae de
Staesse Schoole gienge netuurlek. Dieer bin'k as kind aok nog op eweest. D'r gienge toch nog kitteg
wat kinders nae toe, aok van meansen die niejt nae keareke gienge. Die dochte zeeker: "Zoeo'n
bee'ie gozdiejnst is noeojt weig je weet mar noeojt!
Oopa kon ontzettend goewd mi' kinders ommegoeo. Hie hao 'n eindeloeos geduld om je van alles
uut te leggene, ofdat'n noe zat te eetene of 't hof omme an 't spittene was, of beezeg was mit 't
draogene van z'n tebaksblaen die't'n in z'n puupe op raokende, zoeo gek kö'je 't niejt bedienke, of
hie wist'r wel "n verhael bie te vertellene. Hie kon je eindeloeos beezeg houwe, oopa. As kind
kreeg'ie dan, dienk-ek, 't gevoe'l da'je voor vol an'ezieje wiet. In dat vong'k pleziereg. In a'je dan
je oopa naepraetende, dan liejp je netuurlek de kans, dat ze va'je zeije: "Wat 'n oud hoeod, dat
jonge'ie." Mar dat hao je zellef niejt in de gaaten, netuurlek.
Oopa kon aok zellef 'n flui'ie maeke van 'n èjn'ie hout, willegehout zal't wel eweest hea of was't
toch elzehout? 'k Zou't niejt mit zeekerheid mieer durreve zea. Dat snee'n ieerst op liengte, zei mar
zoeo'n duum of vier-vuuve. Dan begon'n d'r op te spiejene in te kloppene mit 't handvat van z'n
39
