DE STOOMFIETS
Jan Meijer*
Sjonge, jonge, wat waere dat tocht vrêêselek liejve ménsen, die twêê zusters, de meissies van Krien
van Klaos Kastelein.
Al jaeren dreve ze saeme 'n wienkeltie in stêênegoewd in alderhande aore snuusterieën.
D'n êênen dee de wienkel in d'n aoren zurgende voor 't huushouwen.
Ze hao aok nog 'n broer Flup, die deur heulie verzurgd in vertroeteld wier. Je begriept 't wel: altied
even bezurgd in 'n bee'ie moewdere over Flup.
Krien'ie in Mina hao nooit veintebloewd in d'r aeren ehaod in Flup nooit vrouwebloewd, dus waere
ze mit d'r drieën altied jonk ebleve: twêê ouwe jonge meiden in êên ouwe jonge joon.
Flup was vroeger tummerman eweest, maar al jaeren hao 'n dat beroep d'r an egeve.
Ze waere gêên van driejen veeleisend, dus hao ze genoeg an de inkomsten van de wienkel. Ze konne
d'r best van leve.
Flup hao 'n flienk hof achter 't huus. D'r stieng 'n broeikasse in dêêrin dee 'n druuven, groewnte
in bloomen tele.
As 't nöödeg was, dee 'n aok de meissies wel 's helpe.
Soms kwamme d'r ouwe ménsen van westert in de wienkel. Die kwamme altied dat hêêle stik van
achter d'n duunkant laope. As die dan wat zwaere spullen ekocht hao, dan zeie de meissies: "Laet
mar stöö, da's veel te zwaer voor joele. Wiele zulle d'r wel voor zurge dat Flup 't bie joele thuus
briengt, want die heit 'n fiets in dan gööt 't veel makkeleker. Zoo doende was Flup 'n soort
manussie van alles.
In zöö sukkelende 't leven van de driej mènsies mar deur.
Ondanks z'n leeftied was Flup nogal vooruutstrevend in hie hao al lange laope prakkezere over dat
bezurgene. As harde waoiende viel 't niej mee om mit de fiets dat lange ende nae d'n duunkant of
nie de vuurtoren op de fiets tegen de wind op te tomene.
Hie hao al lange mit 'n idee rond'elaope.
Op 'n aevend zatte ze mit z'n driejen gezelleg an de koffie. Flup vong 't noe 'n gunsteg klimaat om
d'r over te beginnene.
"Meissies", begon 'n, "noe motte joele 's goewd luustere. Ik hè in m'n haod om 'n stoomfiets te
kaopene."
Even bleef 't stille in d'n huuzen, mar toe brakke de meissies los:
"Mar Flup, dat ka 'j uus toch niejt andoewe: 'n stoomfiets, zöó'n aekelik dienk, zöö'n lewaoimaeker
op d'n hil! Wat zulle de ménsen dêêr weel niejt van zégge, da joe je eige dêêr an goot bezondege.
Gêên mènse op 't hêêle durp heit zöó'n dienk. Op 't hêêle durp binne d'r mar 'n paer auto's in dan
joe ankomme mit zöö'n dienk, dat kan echt niejt öör."
De rest van d'n aevend wier d'r van de consternaosie niejt veel mêêr ezeid. In aok de êêrste daegen
dêêmae niejt. Ze waere alle drieje mit d'r eige gedachten over 't probleem bezig.
De meissies zagge zoevel wolven op de wegt. Mina zag Flup al op hol slöö in Krien'ie zag 'n al mit
z'n goeien broek tussen de kettienk.
Ze wiste gêênêêns hoe zöö'n dienk d'r uutzag in dan d'r toch an beginne. Oh, oh toch!
Mar Flup hao 't noe êênm'l in z'n hööd om zöö'n mesien te kaopene.
In de broeikasse gieng 'n briejf zitte schrieve, -dan zagge de meissies 't niejt,- an 'n handelaer die
stoomfietsen verkocht. Hie hao net zöö lange in de Maas in Scheldebode ezocht toet 'n adres
evonge hao.
Nae 'n weeke kreeg 'n bericht op welken dag ze 'n zouwe komme oflevere. Flup blieje in de
meissies kwaed dat 'n toch deur'ezet hao.
49
