De doskasse 'k Mocht wè is mee a t'r 'edost wier uut de schuure, d'n doskasse 'olf d'rin en de pers mie z'n groate paerekop d'r buuten. Een trekker "Lans" of zo mie een groate poeli. Een lange lere rieme, mie van die iesdere krammen, klik-klak op 't ritme van de pers. M'n broer om drêêd te steken op méête, nie te lank en nie te kort. Eén mêête, dan past 't beter in den tas. En an de kasse zelf een soort van Jacobsladder voe de zwaere grêênzakken op te geven. 'Elpe an de beskuul: 'n bitje d'r bie, 'n bitje d'ruut. Den tas zo 'öóge, da je kop over kloa- ten in 't kaf kon sprienge. J'n oaren, j'n 'emde en je neuze én je béde vol mie kaf. En moeder kwêêd! A. Beo 38

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1993 | | pagina 40