zijn beslist goed, want ik kan lees
bare aantekeningen maken. Even moe
ten we iets stouts doen. We rijden
over de grens en de Scheldedijk, on
danks goed zichtbare verbodsborden.
Dit is nu een geval van het kind in
de mens. Het jachthuis van Mr. De
Kloet. Hij maakte zijn eigen dijkver
zwaring als laagste inschrijver. Hij
had er 2,5 miljoen voor over om zijn
eigen jachtterrein veilig te stellen.
De Patrijshoeve ligt daar zo maar een
zaam te wezen onderaan de dijk. Over
de dijk ligt het Verdronken Land van
Saeftinge. Bij de aanleg van de lei
dingenstraat in 1965 is het z.g.
Selenapoldertje ontstaan. Door de
doorbraak van de afsluitende kade
bij de winterstorm in 1990 stroomt
het poldertje nu tweemaal per dag
onder. Bij stormvloed kan het water
tot vier meter hoog komen.
EmmapolderKoninginnestraat"Het
Verdronken Land", staat er op het
uithangbord met schaapvoor het
café. Het staminee is iets groter dan
vroeger bij mijn opoe op Hoofdplaat.
Direct aan de muren een plaat van
de Utrechtse Levensverzekering en
aan de andere kant de Driehoefijzers-
plaat met de Drie Musketiers. Hoog
het glas, Hoog het lied, Hoog het
bier. Toen ik dit in de eerste klas
lagere school opzegde voor onze zeer
Roomse juffrouw, omdat ik dit zelf
kon lezen, keek ze zeer zuinig en
negeerde het hele vers verder. Ook
de ouderwetse etagère met bier- en
borrelglazen, en verder prullaria,
roept herinneringen op. Op de schouw
kijken twee HHartbeelden en een
borstbeeld ons aan. Net als thuis zijn
de vingers van de handjes zonder
gipslaag met uitstekende ijzeren pin
netjes. Door bezoek van de vliegen
moest je er altijd veel te hard op
poetsen. Het glazen peper-, zout- en
mosterdstelletje stond ertussenin te
pronken, zonder de bijbehorende gla
zen en houten lepeltjes. Dit stelle
tje stond altijd paraat voor de leur
ders die met hun kastje met spulletjes
op hun negotieweg binnenschoven voor
een boterham met gekookt spek of,
als het financieel toelaatbaar was,
een schelle rauwe hespe. Wat kostte
dat toen weer?
We kunnen niet allemaal in de gelag
kamer en we mogen nu de deur open
is in de netjeskamer, die bij minder
klanten dicht blijft. Daar hangen ook
de lijsten met de portretten van de
vorige generatie. Wat geweldig dat
de reis ons, om de dorst te lessen,
langs hier voerde. Kwispedoors waren
er gelukkig niet meer.
We hebben nog wat tijd over en de
bus maakt nog een paar omweggetjes
voor we afscheid nemen aan de pont.
Meneer Brand, mijn dank is groot
voor alles wat u ons vertelde. De
leden die er niet bij waren hebben
veel gemist. Dank ook aan allen die
deze reis mogelijk maakten.
18
