kent, ziet er een (oud) Nederlands
woord in, dat ook in de andere pro
vincies in dergelijke benamingen voor
komt. Mij persoonlijk zijn niet alleen
het Strijensche Sas en Dintelsas bui
ten Zeeland bekend, maar ook o.a.
het Loenensche Sasje bij Loenen aan
de Vecht in de provincie Utrecht!
In de "dikke Van Dale" wordt het
woord sas als een normaal algemeen
Nederlands woord genoemd, zonder
bijvoeging "gewestelijk". Ook in het
beroemde groene boekje, de Woorden
lijst der Nederlandse taal, is het op
genomen. Ik meen dan ook, dat ik
het met dr. Ghijsen, en met al mijn
Zeeuwse informanten eens kan zijn,
dat het woord sas niet thuishoort het
Woordenboek der Zeeuwse dialecten."
In zijn dankbrief is dr. De Tollenaere
het nu wel met ons eens, dat sas hier,
evenals in Noord-Brabant, een relict
geworden is, dat alleen toponymisch
is blijven leven.
Reacties op de voorgaande gang van
zaken en de conclusie zijn ook nu
weer hartelijk welkom!
WIJ ONTVINGEN
Bij de altijd welkome brieven en
briefjes van leden van onze Vereeni-
ging deze keer ook een overpeinzing
van dhr. D. Roozemond (Anl)die
niet alleen onze maar ook uw aandacht
waard is, gedateerd 23 mei 1990.
Een mooi voorbeeld van dialectgebruik,
ook nog in deze tijd, bij het "weer
zien" van wat eens het eigen landje
was. Hij rijdt op de dag, waarop zijn
vader 90 jaar wordt, over het eiland
Tholen naar Sint-Annaland, het dorp
van zijn jonge jaren:
Nae Suttalland.
Dienk je 's in, maansen,'n 'arde wès-
te-wind, wae deur atte wolken mee
'n vaert langs de lucht vliehe.
't Waere van die witte, ronde wolken
in van onder waere ze bienae zwart.
D'r tuss'ndeur zag je dan af in toe
wat van de blaauwe lucht. Ok nog
wat buuj'n waeruut gróöte druppels
nae benêêje kwaeme.
Eest van de Stoofdiek in Staevenisse
die on baaje kanten êêmae over de wegt 'onge.
34
