Boeren in boerinnen zag 'k langs
m'n trap nae boven hae.
In t is gek: Op doengkre plekjes
bleve z'oaltóós lachend stae.
Wa ze zeie, wa ze deee,
'k weet 't nie,
Ma da's wè hewis,
dat 't in ruum vier êêuwen,
nog gêên 'aertje oares is.
'k de sturmen 'óóre raeze
over 't blonde Zeeuwse strand,
'k 'E de dieken deur zie breke,
zellest was 'k in 's 'eren 'and
Z'è mien mee acht zwaere voeten
neffen d'n abdie 'eplant.
As 'n wachter vo de vromen,
as 'n baeken vo 't land.
In op dien dag in midden Meie
stong 'k te prongken as 'n pauw
mi mien houdbliengkenden 'aene
in 't strekke hemelsblauw.
D'n bouw'êêr, die m'n uut'edocht 'eit
was 'n man van kunstzin hroat:
Wat 'n slangke lenden kreeg 'k
in die króöne op m'n 'óód.
Zulvre veuhels kwaeme vliehe
dreihend mi kanon in bom
In 'k zee nog: "Noe hin hrapjes,
êêrbied vo d'n ouwerdom".
In wat kan 'k vare kieke
over stad in platteland.
Van de dunen van West-Schouwe
tot in 't Landje van Cadzand.
't Is noe toch a ruum vier êêuwen,
da'k op 't zelfde plekje stae.
'k d'r duzende zie komme
'k d'r duzende zie hae.
Ma die woeste kaerels trokke
d'r eihe niks da mi van an,
in ze hooide mit d'r bommen,
nae d'n ouwen Lange Jan.
'k Stong te zuchten in te beven
'k waarschuwde nog uut oal m'n macht,
ma ze bleve hêóie en smiete.
Toen behon vo mien de - Nacht.
Vele van die weggae moste
wouwe bluve mee geweld.
Ma dan 'è'k ze d'r seconden
êên vor êne weg'eteld.
'k 'E van vare z'a zie komme
Vlag in top en zeilen bol;
Onze mooie Oostinje-vaer'ders
mit d'r rumen bóórdevol.
Zêêuwen, 'k kan nie langer waeke
over julder móóie land.
Z' m'n krone ofgeslohe
in m'n aohen uut'ebrand.
M'n stemme kan nie langer kliengke
over stad in vare in 't rond,
ma m'n voeten bluve êêuwig
vast'ehroeid in Zêêuwse hrond.
Klacht van de "Lange Jan"
de verwoeste abdijtoren in Middelburg
Dan was 't fêêst in mien klein stadje,
dan was Middelburg te klein,
in dan klongk mien bronze stemme deur
de straeten,
in over 't plein.
J.Riemens
22
