e:i\I
DAVID
kort verhaal uit de nalatenschap van
hH S TURM
Na een paar dagen van zinderen
de hitte en in de nachten een
rode bliksem die de einders
verlichtte, uas in de morgen
van. de derde dag de bui omhoog
gekropt van over de Scheldemon—
ding. In het dorp verliep de
kermis, de klanten zochten be
schutting tegen de slagregen en
de bazen van de tenten borgden
hun spullen zoveel mogelijk. En
't had allemaal niet gehoefd,
de wind was matig gebleven en
had geen scha gedaan. En nu mee
de middag de zon weerom kwam
doken de gevluchte mensen ook
weer te voorschijn. Aarzelend
kwam de kermis weer op gang, de
zon blonk in de langgerekte
plassen langs de weg en de bo
men schudden zich uit als hon
den die een bad genomen hadden.
Van bij de dijk klonken alweer
de schoten van de gaaischutters
en op het marktpleintje toetei
de en schetterde de mechanische
muziek mee nieuwe lust. Achter
de dijk ruiste de zee mee
forser kracht, boven zee moest
het toch wel kwaad weer geweest
zijn. Maar dat gerucht van de
zee hoorde bij 't dorp, geen
mens die het meer hoorde.
Bij moei Nele in de Weststraat
wier de deur opengestoten en
een jonge vent op krukken wurm
de zijn wagentje de straat op.
Hij wilde mopperen op die las
tige dorpel maar deed het .toch
niet, vandaag. In 't revalida
tiecentrum waren geen dorpels,
alles was er op zijn soort men
sen ingesteld. Toen hij enkele
maanden geleden terug mocht
naar zijn dorpje, eindelijk
terug, waren allerlei dingen
hem tegengevallen. In 't cen
trum was alles veel makkelij
ker, er was hulp, ze begrepen
je moeilijkheden en vingen die
op. Maar moei Nele had hem in
huis willen nemen en de verze
ker i ng had aangedrongen op zijn
ontslag. Moei Nele was een goed
zieltje maar ze was ook al bo
ven de zestig en kon soms vreed
zeuren. Maar vanmorgen lachte
David toen hij, al buiten, haar
nog hoorde murmelen. Ja, hij
zou overal mee oppassen, hij
zou voorzichtig zijn en goed op
de auto's letten. Ook zou hij
stipt rechts houden en bij 't
oversteken goed uitkijken. Mee
een paar forse hippen en een
handige zwaai zat hij, lei de
krukken weerszijden van hem en
greep de beugels die de ketting
aandreven. Hij was sterk genoeg
je moest oefenen op alle moge
lijke manieren, zodat het bo
venlichaam en voornamelijk de
armen de dienst van zijn on
willige benen konden vervangen.
Dat leerden ze je wel, daargun—
ter in Holland, die revalida—
t iemensen.
Het dorp was veranderd, eigen
lijk was het nieuw, na al die
bommen en een jaar hoog en laag
water. David had nog gezocht
waar ulder eigen huis gestaan
53