e:i\I DAVID kort verhaal uit de nalatenschap van hH S TURM Na een paar dagen van zinderen de hitte en in de nachten een rode bliksem die de einders verlichtte, uas in de morgen van. de derde dag de bui omhoog gekropt van over de Scheldemon— ding. In het dorp verliep de kermis, de klanten zochten be schutting tegen de slagregen en de bazen van de tenten borgden hun spullen zoveel mogelijk. En 't had allemaal niet gehoefd, de wind was matig gebleven en had geen scha gedaan. En nu mee de middag de zon weerom kwam doken de gevluchte mensen ook weer te voorschijn. Aarzelend kwam de kermis weer op gang, de zon blonk in de langgerekte plassen langs de weg en de bo men schudden zich uit als hon den die een bad genomen hadden. Van bij de dijk klonken alweer de schoten van de gaaischutters en op het marktpleintje toetei de en schetterde de mechanische muziek mee nieuwe lust. Achter de dijk ruiste de zee mee forser kracht, boven zee moest het toch wel kwaad weer geweest zijn. Maar dat gerucht van de zee hoorde bij 't dorp, geen mens die het meer hoorde. Bij moei Nele in de Weststraat wier de deur opengestoten en een jonge vent op krukken wurm de zijn wagentje de straat op. Hij wilde mopperen op die las tige dorpel maar deed het .toch niet, vandaag. In 't revalida tiecentrum waren geen dorpels, alles was er op zijn soort men sen ingesteld. Toen hij enkele maanden geleden terug mocht naar zijn dorpje, eindelijk terug, waren allerlei dingen hem tegengevallen. In 't cen trum was alles veel makkelij ker, er was hulp, ze begrepen je moeilijkheden en vingen die op. Maar moei Nele had hem in huis willen nemen en de verze ker i ng had aangedrongen op zijn ontslag. Moei Nele was een goed zieltje maar ze was ook al bo ven de zestig en kon soms vreed zeuren. Maar vanmorgen lachte David toen hij, al buiten, haar nog hoorde murmelen. Ja, hij zou overal mee oppassen, hij zou voorzichtig zijn en goed op de auto's letten. Ook zou hij stipt rechts houden en bij 't oversteken goed uitkijken. Mee een paar forse hippen en een handige zwaai zat hij, lei de krukken weerszijden van hem en greep de beugels die de ketting aandreven. Hij was sterk genoeg je moest oefenen op alle moge lijke manieren, zodat het bo venlichaam en voornamelijk de armen de dienst van zijn on willige benen konden vervangen. Dat leerden ze je wel, daargun— ter in Holland, die revalida— t iemensen. Het dorp was veranderd, eigen lijk was het nieuw, na al die bommen en een jaar hoog en laag water. David had nog gezocht waar ulder eigen huis gestaan 53

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1988 | | pagina 55