DE MONUMENTEN ZEELAND^ wat bewaard bleef en verloren ging door hH janse Een auteur wordt wel eens ver rast als een losweg geponeerde stelling of gevolgtrekking uit één van zijn publicaties als kernvraag wordt opgeworpen in een wetenschappelijke publica tie in een gans andere disci pline dan de zijne. Dat overkwam mij toen een zin snede uit mijn in 1969 gepubli ceerde boek "Kerken en Torens in Zeeland" over het overbodig worden van kerkjes in sommige buurtschappen met verval en af braak tot gevolg, in 1984 werd opgenomen door A. P. de Klerk in zijn opstel "De kogel door de kern" in een Liber Amicorum voor prof. Heslinga bij zijn afscheid als hoogleraar in de historische geografie aan de V.U. te Amsterdam. In deze bun del, getiteld "Historische geo grafie in meervoud", belicht de Klerk de rol van het kerkgebouw en de besluitvorming daarover bij de ontwikkeling tot geredu ceerde nederzettingen in Zee land gedurende het einde van de 16de en het begin van de 17de eeuw. Ik wil dat opstel nu als uit gangspunt nemen voor mijn bij drage aan deze studiedag. Het is interessant de gebouwen, die Bommenee noemt, te verge— Toren van het dorp NieuwerKerKe. W4b Tekening door C. Pronk. 2

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1988 | | pagina 4