- 30 -
VIVolkskunde
De volkskunde en het volksleven van Zeeland vertoont een
veel minder grote eenheid dan in de andere streken van Neder
land het geval is. De oorzaak van deze verscheidenheid is het
insulaire karakter van de provincie, waardoor alle eilanden
hun eigen zeden en gebruiken konden ontwikkelen. Deze hangen
ten nauwste samen met het godsdienstig leven van de bevolking.
In streken waar de Katholieken de toon aangaven waren deze
geheel anders dan in de reformatorische gebieden. Uit de tijd
vóór de Reformatie van de 16de eeuw is weinig overgebleven
(het strarijden op Schouwen, het lopen met de koenkelpot op
Zuid-Beveland)Deze reformatie heeft alles wat herinnerde
aan de katholieke middeleeuwen, ook in de zeden en gebruiken,
bestreden, veelal met succes, maar is er niet in geslaagd om
alle sporen van het raiddeleeuwse volksgeloof (bijgeloof) uit
te roeien (heksengeloofzwarte kunst, poeder van sympathie,
nachtmerrie)
Aan sagengestalten is Zeeland arm (de meerman van Westen-
schouwen), eveneens aan volksverhalen (het Ronde Putje). Iets
talrijker zijn de legenden (O.L.Vrouw van VrouwenpolderO.L.-
Vr.ouw met de inktpot van Aardenburg) maar deze uitingen van
volksgeloof behoren thans voorgoed tot het verleden. Ais
volksspelen zijn het ringrijden, het gaaischieten én'het bol-
spel nog bekend.
Zeeland toont zijn eigen karakter o.a. in de boerenwoningen
en de klederdrachten. Vlaamse invloed is er natuurlijk aller
eerst in Zeeuws-Vlaanderen, maar ook hier en daar opde eilan
den
De invloed van het kerkelijk-godsdienstig leven op de
volksgebruiken heeft zich opnieuw in de 19de eeuw geopenbaard
in die streken waar de Afscheiding van 183^ invloed kreeg, met
name op Walcheren.
(syllabus samengesteld door
drP.J. Meertens voor de
cursus 1970).
