zuidlandtheater
terneuzen
Barber van de Pol over
Borges, Cortdzar, Marquez
Johnny van Doorn en Zilte Swing
Poesie-albums in IJzendijke
Noordstraat 31 Terneuzen
Gentsestraat 29 Hulst
Ook in februari weer verschillende
Zeeuwse primeurs:
wo. 3 feb.: DROOM en WEG VAN WAAN
(Shakespeare's Storm en Macbeth als
poppentheater voor volwassenen)
za. 6 feb.: TUCHOLSKY: satirisch rocktheater
door de Zwarte Komedie
za. 13 feb.: THEO OLOF e.a. in een Frans
klassiek programma
vr. 19 feb.: TEO JOLING en Rob Boonzaajer
in het oerkomische 'Koudvuur'
theater: zuidlandstraat 111, 4532 ck terneuzen
kaartverkoop evenementen01150-95555
adio Days
Fatal Attraction
La Famiglia
Dirty Dancing
De Klomp stopt met
filmvertoning
Barber van de Pol, vertaalster van Latijns-
Amerikaanse literatuur, is donderdag 11
februari in de Zeeuwse Bibliotheek te
Middelburg. Voor de Stichting Literaire
Aktiviteiten houdt ze een lezing waarin ze
het karakteristieke van de Latijns-Ameri
kaanse literatuur bespreekt via het werk van
de schrijvers Borges, Cortdzar en Marquez.
Een lezing van SLAZ is nooit alleen maar
een lezing; er volgt ook een diskussie over
de literatuur die mede dankzij Barber van
de Pol in Nederland populair werd.
Johnny van Doorn dichter en performer en
ook wel bekend als Johnny the Selfkicker,
heeft voor het eerst een eigen theaterpro
gramma, getiteld 'Worsteling door de
weken heen', op 19 februari staat hij ermee
op de planken van de Middelburgse
schouwburg: proestend, rochelend, fluiste
rend en schreeuwend. Wie Johnny nog
kent uit de jaren zestig, of wie hem nog wel
eens hoort op de vpro-radio, weet wat hem
te wachten staat.
Wat men wellicht niet weet is, dat Johnny
zich in Middelburg laat begeleiden door de
slagwerkgroep Zilte Swing. Deze Zeeuwse
groep, door de Slagwerkkrant 'een van de
aangenaamste nieuwe groepen van de
laatste tijd' genoemd, trad al op voor de
vara-radio en op het slagwerkfestival in
Leiden. Melodische percussiemuziek met
invloeden uit de jazz en de popmuziek. En
dat dan in kombinatie met het rauwe
stemgeluid van Johnny van Doorn,
moet een bijzondere avond opleveren,
'Twee open oogjes/een hartje van g0
een zuiver geweten/zorgd dat je 't behoi
Echte poëzie is het niet, wat in de poe;
albums werd en wordt geschreven, maa
emotionele waarde is meestal veel gr<
dan van welk lievelingsgedicht. In
streekmuseum van IJzendijke liggen
eind maart tachtig poesie-albums ui)
stald. Je treft er niet alleen alle bekei
versjes, maar je ziet ook hoelang
vermanende vinger al via het album
opgeheven naar de meisjes. De trots vai
tentoonstelling is ongetwijfeld het alh
van koningin-moeder Emma uit 1874
IE LAST EMPEROR
(he last emperor' —al besproken in het
porgaande nummer van het Uitblad— is in
Ibruari eindelijk in de Zeeuwse bioscopen
zien. En dat geeft iedereen de kans om
Bze prachtige film van Bertolucci over de
igische levensgeschiedenis van de laat-
e keizer van China te gaan bekijken
erwacht in Vlissingen, Goes, Terneuzen
i Hulst).
3 Nederlandse premières van Fons Ra-
iakers nieuwste film 'Dagboek van een
ude dwaas' en van 'Amsterdamned' zijn te
at om er in dit blad al aandacht aan te
unnen besteden, maar waarschijnlijk zul-
n die films ook in maart in de Zeeuwse
oscopen te zien zijn, dus komen we er dan
og op terug.
in wat er verder in de Zeeuwse bioscopen
I filmhuizen verwacht wordt, pikken we er
er uit. Waar alleen de plaatsnaam aan het
nde van de recensie staat,wordt de
aatselijke bioscoop bedoeld; filmhuizen
orden expliciet genoemd.
e laatste film van Woody Allen is 'Radio
pys'. Het is een hommage aan de rol die de
idio speelde in de jaren dertig tot vijftig.
|e rol was veel mytischer dan die van de
Jevisie; je zat aan het toestel gekluisterd
en kreeg allerlei geluiden te horen waarbij
je zelf beelden kon fantaseren. Tegen die
menselijke verbeeldingskracht kan de t.v.
nooit op. Die ontluistert alleen maar.
De radio -gezien vanuit het perspektief van
een 12-jarige New Yorkse jongen- is dan
ook de stet van deze mooie en genoeglijke
film, waarin we tussen tweehonderd andere
acteurs ook Mia Farrow en Diane Keaton
zien figureren. Schitterende songs en
belangrijke gebeurtenissen uit die jaren
vullen, samen met het wel en wee van de
New Yorkse familie, deze film die niet
helemaal voldoet aan de hoge verwach
tingen die Woody Allen nu eenmaal
oproept, ('t Beest Goes)
ledereen, die de film 'De wereld volgens
Garp' heeft gezien, herinnert zich Glenn
Close die daarin de eigenwijze verpleegster
Jenny speelt. In 'Fatal Attraction' is ze
terug. Nu als vastberaden vrouw, die na een
wilde liefdesnacht met een getrouwde man
merkt dat ze zwanger is. Ze besluit zich niet
te laten afschepen en vecht voorde rechten
die ze meent te hebben op haar minnaar
van-één-nacht.
Afgezien van het begin is het een bloedstol
lende film geworden, die in Amerika hét
kassukses van 1987 werd. Niet in het minst
dankzij het spel van Glenn Close. (Vlissin
gen en Goes)
Ettore Scola (van o.a. 'Una giornata
particolare') staat bijna per definitie borg
voor een goeie, barokke Italiaanse film. Dat
is 'La Famiglia' dan ook geworden. De film
gaat over Carlo, die in 1906 wordt geboren
en in datzelfde jaar samen met zijn hele
familie op de foto gaat. Tachtig jaar later
—aan het slot van de film— poseert Carlo
weer met zijn familie voor de fotograaf. Een
afgerond verhaal dus, maar er zitten tussen
die twee foto's wel veel- fragmentarische
RADIO DAYS
scènes en een bijna niet uit elkaar te
houden hoeveelheid familieleden.
Gelukkig blijft de hoofdpersoon tachtig jaar
lang in hetzelfde huis wonen. Dat huis en al
z'n hoekjes en plekjes speelt een bijna even
belangrijke rol als de familie.
'La Famiglia' begint vrolijk en hoopvol,
maar met het ouder worden van Carlo
verandert dat. Er komt wanhoop (over een
Grote Liefde), drama, onenigheid en
vertwijfeling (zeker als er gekozen moet
worden vóór of tegen het fascisme)
binnensluipen. Na de oorlog zijn alle
illusies verdwenen en rest nog slechts de
melancholie.
Bij melancholie hoort het gevoel dat
niemand eigenlijk helemaal slecht of
helemaal goed is. En dat is dan de
boodschap van Scola, die daarbij uitste
kende hulp krijgt van hoofdrolspeler Vitto-
rio Gassman. (Zuidlandtheater Terneuzen)
In 'Dirty Dancing' worden we geconfron
teerd met een ideaal Amerikaans gezin
anno 1963. Pa is arts en ma doet weinig
meer dan golfspelen. En dan hebben ze nog
twee tiener-dochters. Tijdens een vakantie
raakt de jongste smoorverliefd op een
dansleraar en dat is het begin van een lange
reeks verwikkelingen, die ons een boeiend
kijkje geven op het schijnheilige burgerlijke
Amerika van die tijd, dat plotseling wordt
geconfronteerd met zeer erotische muziek,
dito kleding en vooral danspassen,
Door het uitstekende dansen en behoorlijk
acteren is het niet eens een echt vervelende
film geworden. (Vlissingen, Goes, Hulst,
Terneuzen).
Het open jongerencentrum 'De Klomp' in
Ovezande zal voorlopig geen films meer
vertonen.De reden is zowel de teruglopen
de belangstelling als de precaire financiële
situatie. 21
