restaurant
I iet groot
'T KELDERTJE
leeftijd bracht de in
Elfeeïènd wonende Adriana Unwin
het boek Water into Wine uit, waarin
ze vooral haar jeugd in Borssele
Ze rekent niet zozeer af met die
periode, ze neemt veeleer wraak op de
mensen en het geloof die haar jeugd
'IK BEKLOM DE DAGEN ALS
BERGEN. IK DOORKRUISTE
DE NACHTEN ALS KILLE
ZONLOZE WOESTIJNEN'
water into wine
Eigenaar: R. H. Henderikse
Damplein 13, 4331 GC Middelburg
Telefoon 01180-26764
Restaurant
Smallekade J3,Bellamppark.
VlissingBsn.
1ÜH!1
hootenanny!
PfW
spel waarin leven en dood elkaar de hand lijken te
geven.
'Geheim' gaat in op het onderwerp incest. Het spel
vangt aan op het moment waarop de dochter het aan
de moeder vertelt. Zodra het geheim het licht ziet,
komt er een einde aan het gezinsleven. 'Zowel de
dochter als de moeder zullen elk hun keuze moeten
maken', verklaart Twijnstra. 'Op de achtergrond
spelen de vader en de broer maar het werkelijke spel
speelt zich tussen de vrouwen af. Zij zullen de
uiteindelijke beslissing nemen en iedereen persoon
lijke oplossing moeten zien te vinden'.
In 'Zachte warmte' passeert een vriendschap tussen
een valide meisje en een invalide jongen de revue. De
jongen verwacht het meisje voor de avond en hoopt
dat hun vriendschap zich ook daarna zal ontwikke
len. Met dit spel wil Twijnstra de vraag bij het publiek
oproepen: 'Wie is er nu meer gehandicapt? Hij die
niet met zijn beperkingen kan omgaan of zij die niet
met de beperkingen van een ander kan omgaan?'
advertentie
wanneer
bijzondere prestaties
bewondering
opwekken....
DE KEUKEN IS GEOPEND VAN l
J4.00~ZZ.00
RESERVERINGEN 0l)8é-)7l6Z
Tot aan de Tweede Wereldoorlog wist een boer of
een visser heel preciesj wat het leven van hem eiste.
En zodoende wist hij ook heet precies wat hem te
wachten stond in de tijd die hij op aarde toegemeten
kreeg. Veelal behoorde hij tot een kerk die hem
nauwkeurig voorschreef hoe hij tegenover belang*
rijke levensvragen moest staan. Nieuws over wat er
in de wereld omging, vernam hij 's zondags na de
'■verplichte kerkgangen. De zondag gaf hem door
gaans de enige momenten in de week waarop hij met
anderen buiten zijh goziti in aanraking kwam.
Het plaatselijk café zou hem etnige afleiding kunnen
bio-ien, maar de regels die de.kerk hem oplegde,
verboden hem meestal een bezoek aan dergelijke
gelegenheden. Én daar hield hij zich aan, want de
waarden en normen van de kerk en de omgeving
waarin die invloed uitoefende, lieten dwalingen niet
toe. Alles en iedereen kreeg bij het verschijnen op
deze aarde van de God van Abraham en Izaak een
eigen plaats toebedeeld. Niets veroorloofde ook
maar de geringste afwijking. Want de Heere zag dat
het goed was.
Later, veel later, toen de pijnen van de Tweede
Wereldoorlog langzaam aan verstilden en de nieuwe
zeden van de haoorlogse tijd zelfs tot in de verste
uithoek waaiden, toen beschreven sommigen de
ijzeren jarén in boeken on in artikelen. Soms vanuit
een afstandelijke studie met cijfers en vergelijkingen
waarbij de ene deskundige de andere citeerde, bijviel
©f juist afviel. Sommigen, zonen of dochters van een
boer of een visser, beschreven de ijzeren jaren vanuit
hun herinneringen. Soms moeizaam en soms nau
welijks in staat om de hardst» herinneringen zelfs
zoveel jaar nadien in woorden gestalte te geven. En
zodoende met luider stemme zwijgend; de lezer
onderdompelen in een oorverdovende stilte.
Alleszins menselijke herinneringen, maar herinne
ringen vervagen in de loop van de jaren en alleen het
meest sprekende blijft enigszins onaangetast over
eind staan. Maar hetgeen aanleiding gaf tot dergelij
ke herinneringen ontstaat in ieders persoonlijke
visie. Uit hoe iemand de werkelijkheid ziet en
ondergaat en het vergelijkt met zijn eigen leven en
welzijn. Zodoende kan het haast niet anders of 'de
waarheid' blijft 'mijn waarheid'.
'Mijn waarheid', niet 'de waarheid' beschrijft Adriana
Cornelia Unwin, geboren Steketee in haar boek
Ni ta
j
■Mm» s
Theater Rozijn, zij
het niet volledig
Hij wacht op een taxi. De twee kinderen komen
eerder thuis dan hij verwachtte en zij verstoren als
het ware het afscheid tussen de vader en de moeder.
Het schijnt dat het gezin de voorgaande dag al
afscheid van elkaar nam. De kinderen reageren
allebei erg verschillend op de vader en het spel toont
in kleine details de wisselende gevoelens die de
beide kinderen ondergaan.
'Risk' behandelt het thema zelfmoord. Volgens
Twijnstra verdriedubbelde sinds 1950 het aantal
zelfmoorden bij jongeren tot vijfentwintig jaar. In dit
spel vinden drie jongeren dat het leven hen niets
meer kan bieden en besluiten om er gezamelijk een
eind aan te maken. Echt gezamelijk blijkt het
genomen besluit niet, want één van hen twijfelt en
belandt daardoor in een aparte positie ten opzicht
van de andere twee.
'Juist het feit dat ze het met z'n drieën doen', stelt
Twijnstra, 'maakt twijfelachtig of ze wel echt gemoti
veerd zijn of voor elkaar niet willen onderdoen in
durf. Maar ondanks dat ze niet alleen zijn, zijn ze
meer eenzaam dan ooit. Een zeer eigentijds docu
mentvan desillussieen persoonlijke verwachtingen'.
In 'Uitverkoop' laat Twijnstra de toeschouwer kennis
maken met een heröinehoertje. Terwijl ze op klanten
wacht, spreekt ze met de zaal. Ze stelt de schijnhei
ligheid aan de orde van de zogenaamde nette
mensen. Ze vindt ze bekrompen en huichelachtig.
'Een rauw en ontroerend beeld', licht Twijnstra toe,
'waarbij de scheidingslijn tussen fatsoen en anar
chie, tussen goed en kwaad wordt opgeheven en
langzaam verandert in een mensbeeld, waarbinnen
het persoonlijk geweten het voornaamste richtsnoer
is'.
Gehandicapt
'Mark' vertelt het verhaal van twee jongens die elkaar
in het ziekenhuis ontmoeten. Mark ligt daar al
geruime tijd en zal volgens de verwachting niet lang
meer leven. Wouter onderging een eenvoudige
operatie en vetrekt spoedig weer naar huis. Het spel
laat twee uiteenlopende werelden en karakters zien
die botsen en weer begrijpen. Het onontkoombare
lot van Mark en de toekomstverwachting van Wouter
maken naar Twijnstra meent het leven tot een relatief
november 15
