TISWEERVIDEOWEER
WOODY ALLEN STOEIT
MET LIEFDE EN RELIQIE
Vul ze met videofilms uit
het assortiment van
CIIMEREIMT
CINERENT HEEFT HET BESTE
VOOR UW VIDEORECORDER
Een jaar nadat The Purple Rose of Caïro alom werd
bejubeld als een van de charmantste en evenwichtigste
komedies die Woody Allen tot dan toe vervaardigd had,
kunnen we bij de Zeeuwse première van Hannah and her
Sisters met een gelijksoortig verhaal komen, want deze
veertiende film van Allen is van hetzelfde hoge niveau.
paulcox
Vroeg donker, kil, tijd om de
waakvlam te ontsteken, kortom
lange winteravonden.
Als u niet in het bezit bent van een
videorecorder kunt u bij ons een recorder
huren.
Reserveren van films is ook mogelijk,
en is kosteloos!
Te huur bij:
hannah and her sisters
Albert Kok
Electro Middelburg:
MAN OF FLOWERS
ma. 17 nov. 20.30 uur.
CACTUS is binnen
kort te verwachten.
(Man of Flowers is
30 oktober in filmhuis
Zuidland, Terneuzen).
hun vluchten gaan draaien. Ja, daar kun je wel om
zitten te lachen, maar waarom moeten passagiers
van een Nederlandse luchtvaartmaatschappij ge-
tracteerd worden op films, die behalve slecht ook
nog eens immoreel zijn en een aanval vormen op
alles wat we nog aan menselijke waardigheid kunnen
opbrangen?'
Nadat zijn onafscheidelijke pijp voor de zoveelste
keer uit en weer aan is gegaan, komt het gesprek
tijdelijk in rustiger vaarwater terecht bij een terugblik
op zijn loopbaan, pardon filmpassie, tot dan toe.
Cox: 'Succes kreeg ik pas op m'n veertigste. Ineens
maakte ik een film, Lonely Hearts, die in Australië
prijzen kreeg en waar het publiek op af kwam. Het
was een grappige, simpele liefdesgeschiedenis over
twee mensen die zo verlegen zijn dat ze elkaar
nauwelijks durven aan te kijken. Sindsdien kwamen
er aanbiedingen van de grote studio's. Daar ben ik
niet op ingegaan, want ik maak toch het liefst m'n
eigen films, zonder druk van buitenaf. Daarna
volgden Man of Flowers, die ook in Nederland is
uitgebracht, en My First Wife, een hele sombere,
enigszins Bergman-achtige film, die dan ook met
name in de Scandinavische landen goed is ontvan
gen. Het heeft er toen nog even naar uitgezien, dat ik
naar Amerika zou gaan, maar behalve dat ik dus niet
advertentie
White Nights
Mama is boos Teachers
Plenty The Protector
Birdy Misfits of Science
Fletch The last Dragon
Best Defence The River
Silverado Witness
Coccoon en meer dan 1300 andere
titels
Foto Schuilwerve
-y :-v \~r"
BEELD- EN TOONAANGEVEND IN VIDEO
Scheldestraat 42, 4381 RT Vlissingen
Telefoon- 01184-17244.
'n aoèd «driil
zo van dat land gecharmeerd ben, geloof ik nooit dat
mijn films daar goed zouden gedijen.'
'De crews waar je daar bovendien gedwongen wordt
om mee te werken zijn veel te groot. Hoe groter de
crew, hoe meer mensen er komen te staan, tussen de
droom van de regisseuren het uiteindelijke resultaat.
Ik zou zo niet kunnen werken. Voor het soort films
dat ik probeer te maken is het noodzakelijk dat het
uitzicht op het uiteindelijke resultaat niet wordt
belemmerd door allerlei technici en andere vak
mensen.'
Cactus lijkt op het eerste gezicht een stille, rustige
film, maar is dat helemaal niet. Op sommige momen
ten volgen de gebeurtenissen elkaar heel snel op,
zonder dat je echter het gevoel hebt dat je in een
achtbaan zit. De scène bijvoorbeeld, waarin het oog
van Isabelle Huppert tijdens een operatie uit de kas
wordt gelicht, zit ingebet in een lawine van gebeur
tenissen,zonder dat de rust van de film erdoor wordt
vernietigd. Hoe zit dat?
Cox: 'Dat laat zich moeilijk uitleggen, maar het heeft
te maken met een bepaalde opvatting van hoe je een
verhaal vertelt. Veel van mijn collega's gaan er teveel
vanuit dat iedere handeling van een acteur moet
worden voorafgegaan door een inleidende scène,
die zijn of haar aanwezigheid op een bepaalde plaats
verklaart. Ik verklaar niet zoveel in mijn films. Als ik
Isabelle naar het ziekenhuis laat gaan, vermoei ik het
publiek niet eerst met beelden waaruit blijkt dat ze in
de auto stapt, onderweg is, in het ziekenhuis
aankomt en in de operatiekamer terecht komt. Al
zulke zaken snijd ik eruit, zodat alleen de essentie
van een scène overeind blijft en zichtbaar wordt. En
als het de essentie van een scène is om een uur lang
naar een bloem te kijken, dan deins ik daar niet voor
terug.'
Hoe kwam hij erbij om Isabelle Huppert helemaal uit
Frankrijk, te laten overkomen voor het spelen van de
hoofdrol in Cactus? Cox benut een korte denkpauze
om zijn pijp voor de zoveelste keer van vuur te
voorzien, waarna hij laat weten dat hij eigenlijk
vanwege één memorabel moment uit La Dentellière
besloot om met Huppert te willen werken: 'Ik zal
nooit vergeten hoe Isabelle in die film een kiezel
steentje van het strand opraapt. Met een kinderlijke
vreugde rent ze ermee weg. Zo van: 'Ik heb iets
moois, iets echts!' De overgave die ze in dat ene
moment legtle zal ik nooit vergeten. Ik zou niemand
weten die zonder tekst zoveel emotie kan overbren
gen.'
Eigenwijs
Wanneer er één advies is, dat Cox aan jonge
filmmakers zou willen meegeven, is het om de moed
te hebben eigenwijs te zijn: 'Nadat een film klaar is,
laat ik me door niemand meer beïnvloeden. Zodra je
daarmee begint, raak je de kluts kwijt. Ik ga helemaal
af op mijn eigen gevoel en op de inbreng van de
acteurs. Het mag misschien arrogant klinken, maar
Cactus is af -wat je er ook verder van mag vinden.
Ik ga zelfs zover dat ik mensen op hun begrip voor
die film beoordeel. Ik besef hoe arrogant dat is, maar
ik heb er het recht toe. Twintig jaar heb ik gewerkt
om zover te komenAls er mensen zijn, die niet
kunnen accepteren dat er andere technieken zijn om
verhalen mee te vertellen; wanneer ze niet inzien dat
het slecht is gesteld met het gevoelsleven van veel
mensen; dat veel mensen ziende blind zijn; dat het
een zeldzaamheid is dat mensen gebruik maken van
de mogelijkheden die ze van nature hebben meege
kregen; en wanneer mensen niet beseffen dat deze
film een oprechte poging is, om zulke zaken uit te
beelden, dan ban ik ze uit mijh leven. Helemaal!'
6 november
Hannah and her
Sisters, met vlnr: Mia
Farrow, Barbara Hers-
hey en Diana Wiest.
Foto Brian Hamill
gaat op beslissende momenten
steeds van een daverend relative
rende knipoog vergezeld. Het feit
dat hij in zijn dubbelfunctie van
regisseur/acteur voor het eerst
met een dermate grote rolbezet
ting te makpn kreeg, heeft hem
niet voor onoverkomelijke hinder
nissen geplaatst. Het filmverhaal
wordt soepel uit de doeken
gedaan, zonder inzinkingen ver
teld en met over de hele linie
mooie spelprestaties. Met name
Barbara Hershey (ooit speelde ze
een hoofdrol in Nikolai van der
Heydes Angela) en Michael Caine
komen goed uit de verf. Een
aardige bijrol komt van Holly-
wood-veterane Maureen O'Sulli-
van; zowel in de film als in wer
kelijkheid de moeder van Mia
Farrow.
Nu had Allen zo te zien ook wel
alle tijd om zich op het speltech-
nische gedeelte van zijn film te
concentreren, want ingewikkelde
trucages als bij Zelig of Purple
Rose of Caïro komen we er niet in
tegen. Er zit als ik het me goed
herinner zelfs geen enkele flash
back in. Hannah and her Sisters is
gewoon een rechtlijnig, maar
daarom niet minder plezierige
fflm geworden.
Voor het eerst speelt Allen een
bijrol in een van zijn door hemzelf
geschreven en geregisseerde
films. Eerder placht hij altijf ofwel
de hele film met zijn lijfelijke
aanwezigheid te domineren, of
wel uitsluitend achter de camera
actief te zijn. In de langste film
(1.45 uur) die hij tot op heden
gemaakt heeft is sprake van een
stuk of acht gelijkwaardige rollen
en is er niet zoiets als één dragen
de hoofdrol.
Degene die nog het meest fre
quent in beeld verschijnt is Mi
chael Caine. De steeds corpulen
ter wordende Britse acteur wordt
geïntroduceerd als Elliot, een
nan wiens liefde voor een vrouw
een regelrechte obsessie aan het
worden is. Hij gedraagt zich in
haar aanwezigheid onhandig en
hij loopt maar te dubben hoe hij -
been en weer geslingerd tussen
hoop en wanhoop- haar hart zou
Kunnen winnen. Wat dat aangaat
zou je dus rustig mogen zeggen
dat Michael Caine opduikt in het
type rollen dat Allen doorgaans
voor zichzelf reserveert.
Het specifieke probleem van El
liot is dat hij zijn hoofd uitgere
kend op hol laat brengen door de
zuster (Barbara Hershey) van zijn
vrouw (Mia Farrow). Op het
tweede plan heeft een andere
zuster van Barbara en Mia iets met
een ietwat schlemielige joodse
intellectueel (die uiteraard door
Woody Allen wordt gespeeld). In
die laatste verhouding zit weinig
ontwikkeling, want Allen blijkt hét
te druk te hebben met £ijn
hypochondrische levensgevoel.
Hij beeldt zich in een hersentu
mor te hebben en tobt als gevolg
daarvan heel wat af over zin en
onzin van het Aardse leven.
Waarom wil ik leven wanneer ik er
als atheïst zo stellig van overtuigd
ben dat het leven zinloos is? zo
oppert Allen in één van zijn
befaamde paradoxen. Ten einde
raad wordt hij katholiek, maar al
snel ziet hij daar het belachelijke
van in.
Voor zijn doen is Allen deze keer
tamelijk serieus met grote onder
werpen als leven, liefde en dood
in de weer. Loodzware kost in de
trant van Interiors levert het
allemaal niet op gelukkig. Al het
problematische relatiegepeuter
HANNAH AND HER
SISTERS draait in
november waarschijn
lijk in Meccano of
Electro.
I november 7
