DE WONDERLIJKE
REIS
NAAR HET PARADIJS
VAN DE JEUGD
het verdronken land van milo
Gestoken in kleurige en wonderlijke
kostuums komen één voor één een man en
twee vrouwen tevoorschijn. Ze voeren een
volbeladen kar met zich mee. Op reis zijn
ze, dat is zeker en ver ook.
Er is geen einder te zien en hun kleren
doen denken aan Peru of Tibet. Het is stil en
de beelden spreken voor zich. Het verdonken
land van Milo, gespeeld door jeugdtheater
groep Mevrouw Smit, is een lust voor het oog.
52 mm oktober
jeugd
Slome van Boomen
Tejater Teneeter.
De rode kous
De gebroeders Leeuwenhart
Lukas
Het verdronken land
van Milo
Foto Clemens Boon
Het verdronken land van Milo is een sprookje met
alle mysteries en wonderlijke zaken vandien, maar
met een heel serieuze ondertoon, die ook volwasse
nen aan het denken zet. Milo is de naam van een
jongen die met zijn vriendinnetje Lot op zoek is naar
een land waar hij in zijn kinderjaren moet hebben
vertoefd.
Als het stuk begint, kan hij niet praten. Lot en haar
zusje Hanne, die verlamd is, reizen met hem mee en
begrijpen hem ook wel zonder woorden. Het is een
wondelijk gezelschap, dit drietal. In de loop van de
voorstelling blijkt dat Milo ooit door zijn vader de
wereld is ingestuurd om een meisje te vinden met wie
hij terug kon keren naar de idyllische plek uit zijn
jeugd. Dat meisje zou echter bereid moeten zijn
zonder te weten waar naar toe.
Hij hoopt dat Lot dat kan, zij is immers zijn
uitverkorene, maar zijn hoop blijkt ijdel. Ze wil niet
verder als hij het doel van hun reis niet vertelt. Maar
zodra hij dat zegt wordt de plek onvindbaar. Pas als
Lot tenslotte sterft, wordt het paradijs weer toegan
kelijk. Op dat verdrietige moment verdwijnen ook
alle andere belemmeringen: Milo krijgt zijn spraak
terug en Hanne kan weer lopen.
De ernstige symboliek wordt gerelativeerd door de
gewone luchtige speelstijl. De tekst zit boordevol
gekke en alledaagse opmerkingen, waardoor het
stuk, ondanks het mysterieuze karakter, direkt
herkenbaar is voor kinderen. Vooral de manier
waarop de drie met elkaar omgaan en elkaar dwars
zitten, zal de kinderen deugd doen.
De toneelbeelden zijn prachtig. Veel zorg is besteed
aan de kostuums en requisieten die de sprookjes
achtige sfeer benadrukken en tegelijkertijd breken
met de vaak noodgedwongen regel in het kinder
theater: het moet altijd op een schoen en een slof.
Hier is werkelijk sprake van verre en vreemde
streken.
Zoals dat in een sprookje hoort, ook hier een moraal,
alleen door ware liefde bereik je het paradijs. Ware
liefde stelt geen eisen en vraagt geen zekerheden.
Uitsluitend door totale onbevangenheid is het moge
lijk terug te keren naar het plekje van je kinderjaren.
Ook voor de volwassenen onder ons geen achter
haalde zaken. Deze levensles heb ik er althans uit
gedestilleerd. Maar u of uw kind zullen er ongetwij
feld andere wijsheden aan verbinden.
Een reis naar verre horizon. Mevrouw Smit is de
wonderlijke naam van een groep enthousiaste afge
studeerden van de Acedemie voor Kleinkunst in
Amsterdam die enkel jaren geleden besloten toneel
voor kinderen te maken. De aanvankelijk luchtige
aanpak.net zoveel liedjes als tekst.heeft in de loop
der jaren moeten wijken voor een veel serieuzere
opzet. Per productie worden die mensen aangetrok
ken die een zo goed mogelijk spel garanderen. Al
voor de tweede maal is tekstschrijver Ad de Bont
verantwoordelijk voor de tekst van het stuk. Hij is
momenteel èèn van de meest vooraanstaande tekst
schrijvers in het Nederlandse jeugdtheater die het
aandurft gebaande paden achter zich te laten en keer
op keer kans ziet controversiële thema's in zijn
stukken te verwerken op een manier die voor
kinderen herkenbaar is.
Slome van Boomen
Slome van Boomen heet de nieuwe voorstelling van
het Middelburgs theater Dodd. Mijnheer van
Boomen is inderdaad een beetje een slome. Zijn
vrouw Eef en zijn vier kinderen kijken misschien wel
wat erg veel televisie. Zijn hond Tobias zou ook wel
wat vriendelijker voor hem kunnen zijn. Toch zou
Ben van Boomen een tevreden menszijn als zijn haar
bruin of blond was en niet blauw. Hij wordt er mee
gepest. Op het postkantoor, waar hij werkt, maar ook
op straat. Van Boomen vertoontzich niet graag in het
openbaar. Maar hij moet wel als Tobias wegglipt en
Eef hem opdracht geeft te zoeken. De zoektocht
wordt een fantasie,waarin van Boomen eindelijk
vindt wat hem in het dagelijks leven ontbreekt.
Lex Maes heeft de plaats ingenomen van Bram
Kwekkeboom, die naar Amsterdam is vertrokken.
Lex Maes maakte tevens de decors, Carla van hoek
de kostuums en de muziek is van Dies Ie Due.
En nog altijd leven er arme houthakkers aan de rand
van grote en diepe bossen. Ze zwoegen en zweten
hun leven lang. Ze hebben zes hongerige kinderen
en een moedige vrouw. Hun hersenen zijn zo klein
dat er maar plaats is voor èèn gedachte tegelijk. In de
hersenpan van onze houthakker huist maar èèn
gedachte: eenmaal in zijn leven een gebraden
kalkoen helemaal alleen opeten. Zijn vrouw spaart
zeven jaar lang om zijn wens in vervulling te doen
gaan. De titel van het stuk is nog niet bekend.
Schrijfster Elfie Donnelly bewerkte zelf haar vele
malen bekroonde boek voor de film en regisseur
Wolfgang Tumler maakte met dit scenario een van de
ontroerendste kinderfilms van het afgelopen jaar.
Het elfjarige meisje Mari ontmoet in het park een zeer
merkwaardige vrouw. Zij heeft bijvoorbeeld een rode
en een zwarte kous aan. Als Mari vraagt waarom,
antwoordt de vrouw dat rood warmer is. Ze doet
'vreemde' dingen, zoals een reep chocola kopen en
niet betalen. Toch raken ze aan elkaar gehecht en
Mari neemt de vrouw mee naar haar kamertje als ze
geen plaats blijkt te hebben om te overnachten. Haar
ouders merken het de volgende dag toch, maar
treden sympathiek op. Toch moet de vriendschap
die tussen de twee was ontstaan in andere banen
worden geleid. Vader en moeder brengen de vrouw
terug naar de inrichting, waaruit ze was weggelopen.
Het gezin wordt wel trouw bezoeker.
Prins van Oranje
Goes:
HET VERDRONKEN
LAND VAN MILO
wo 1 okt. 15.00 uur
rode kous
De Zweed Olie Hellbom verfilmde het bekende boek
van Astrid Lindgren. Het begint droevig: Jonathan zit
bij het sterfbed van zijn jongere broer Kruimel. Hij
vertelt hem over de sprookjeswereld na- de dood,
Nangyala heet het. Als Jonathan door een brand in
het ouderlijk huis plotseling eerder overlijdt, mist
Kruimel de opbeurende verhalen. Pas als Jonathan
in de gedaante van een witte duif voor Kruimel
verschijnt, legt Kruimel zich bij "de dood neer. Ze
ontmoeten elkaar weer tussen de bloeiende kersen
bomen in Nangyala, waar ze betrokken raken in de
strijd tussen twee volken, waarvan een met behulp
van een vuurspuwende draak over het andere
heerst.
Een Tsjechische kinderfilm over een groot sociaal
probleem: alcoholisme. Ottokar Kosek brengt enke
le dagen in beeld van een jongetje, wiens vader niet
van de drank kan afblijven. Hij laat duidelijk zien hoe
ze heen en weer worden geslingerd tussen haat en
liefde. Pa belooft van alles, hij is niet kwaad, maar
brengt zijn vrouw en kinderen tot wanhoop door zijn
beloften niet waar te maken. Het jagen gaat niet
door, omdat hij zijn roes moet uitslapen, enzovoort,
's Nachts maakt hij het huis wakker met zijn lawaaie
rig en agressief gedrag. Door slaapgebrek valt het
jongetje dan op school in slaap. Weer meer reden
voor zijn klasgenootjes om hem met zijn vader te
pesten. Het lijkt wat aan de zware kant, maar
gelukkig gebeuren er ook komische dingen met
Lukas. Het moralistische vingertje wordt niet gehe
ven, dat is prettig.
De gebroeders
Leeuwenhart
SLOME VAN
BOOMEN
Dorpshuis Wissenker-
ke, donderdag 16 okt,
14.30 uur
TEJATER TENEETER
Zuidlandtheater Ter-
neuzen, woensdag 22
okt. 15.00 uur
DE RODE KOUS
Meccano Middelburg
zaterdag 4, zondag 5,
woensdag 9 okt. 15.00
uur
DE GEBROEDERS
LEEUWENHART
Meccano Middelburg
zaterdag 11zondag
12, zaterdag 18, zon
dag 19 en woensdag
22 okt. 15.00 uur;
Electro Middelburg
maandag 13 t/m don
derdag 16 okt. 15.00
uur
LUKAS
Meccano Middelburg
zaterdag 25, zondag
26, woensdag 29, za
terdag 1 en zondag 2
nov. 15.00 uur
fffffloktober 53
