den dullaert
theater
Youp van 't Hek
Dynastie van Oer
De Nieuwe Snaar
Haal de was binnen, daar komen
de komedianten
muziek
Het Orlando Kwartet
Koffieconcert Wyneke Jordans
Leo Doeselaar
een werkweekeinde voor spelers en toekomstige
spelers. De naturalistische speelstijl werd doorgeno
men en deze stijl zorgt ervoor dat een alledaagse
gebeurtenis als een bruiloft een ongewone lading
krijgt, doordat de onderhuidse spanningen door de
confetti en de mooie kleren heen breken. De
productie stelde hoge eisen aan de groep, alleen al
door de bezetting (twintig mensen).
een schitterend voorbeeld van wat nog waarlijk
cabaret mag heten: scherp, bijtend, alert, actueel,
schokkend, vrijmoedig en ongebondenschreef
Henk van der Meulen in de Leeuwarder Courant naar
aanleiding van de voorstelling Verlopen en verlaten
van Youp van 't Hek. Vijf jaar geleden kwam voor Van
't Hek de grote bekendheid met meneer van Dam, de
overspannen vertegenwoordiger in teddyberen uit
het programma Zonder twijfel. Daarna volgden het
theaterprogramma Man vermist, De eerste officiële
Nederlandse echtscheidingselpee en zijn lunch
pauzestuk voor Toneelgroep Centrum Gebroken
Glas, waarin Youp van 't Hek een hoofdrol speelde.
Verlopen en verlaten is al in het seizoen 84/85 in de
schouwburgen te zien geweest en wordt dit seizoen
voortgezet. Overigens is geen voorstelling.gelijk aan
de voorgaande: Van 't Hek past actuele zaken in en
snijdt zijn voorstelling toe op plaats en publiek. Over
de kritiek heeft hij niet te klagen. 'Cabaret van grote
klasse', vindt de Leeuwarder Courant. 'Persoonlijk
en onthutsend cabaretier', stond er in het Nieuws
blad van het Noorden en NRC-Handelsblad vindt
hem in zijn nieuwe solo nog beter. Zie maar of dat
allemaal wel klopt.
Met Is het mij bekend dat ik zie is Dynastie van Oer
een nieuwe weg ingeslagen. Er zijn twee nieuwe
spelers aangetrokken, die samen met de oude ploeg
een voorstelling in elkaar hebben geknutseld over
kijken en zien, waarneming en inzicht. Oer
onderzoekt het verschil tussen deze begrippen aan
de hand van een aantal motieven: wanhoop, verdriet,
rouw, communicatie tussen individuen, onthech
ting. Er is geen verhaal op het toneel te zien, maar
een aaneenschakeling van scènes, die steeds
wisselende kanten van personen tonen en het
complexe karakter van een onderwerp. De persona
ges vertegenwoordigen niet zozeer karakters als wel
een houding. Zo krijg je de lastdrager, de femme
fatale, de relativist, de uniformdrager. De scènes zijn
onderdeel van een drieluik, waarin telkens overeen
komstige elementen zijn terug te vinden. Het eerste
luik toont de kale werkelijkheid, de maskers die de
ene mens opzet om de confrontatie met wezenlijke
gevoelens uit de weg te gaan. In het tweede luik
wordt gezocht naar datgene wat achter het masker
ligt, naar de essentie van menselijke emoties.
Ontmoetingen en soms magie brengen schokken
teweeg, die de personages uit hun krampachtig
evenwicht stoten. Het derde luik laat het moment
zien, waarop het doorstomende leven tot stilstand
wordt gebracht om ruimte te maken voor het nemen
van enige afstand, om tot nadenken te komen,
voorwaarden om beter te kunnen zien.
La-la is het tweede theaterprogramma van de
Vlaamse groep De Nieuwe Snaar. Met het eerste
wonnen Jan de Smet, Kris de Smet en Geert
Vermeulen de Zilveren Roos en de persprijs op het
t.v.-festival van Montreux. U mag dus iets verwach
ten, bijvoorbeeld bittere chansons en bloedige
liefdesliederen. Maar ook pret. Wist u dat rode
microfoons niet werken als er gele zangers doorheen
zingen? En dat je als groene violist niet moet drinken
uit een rode bidon, omdat je dan je mond verbrandt?
Niet erg, want dat gebeurde allemaal in het vorige
programma. Het drietal neemt weer instrumenten
mee: een accordeon, hobo en viool.
In 1961 vond Rob van Reijn op de zolders van de
oude universiteitsbibliotheek in Amsterdam pakken
achttiende-eeuwse pantomimes, ofwel harlekina
des, zoals ze destijds werden genoemd. Van Reijn
speelde er één voor de VPRO-televisie met in de
hoofdrollen Albert Mol, Cruys Voorbergh en Johan
Greter. Destijds werden ze als nastukjes gebruikt in
de stadsschouwburg, zoals Kloris en Roosje na de
Gijsbrecht van Aemstel. Vaak zag het publiek de
voorstelling uit om de pantomimespelers aan het
werk te kunnen zien. Zo'n achttiende-eeuws spel laat
Rob van Reijn ook nu zien, met een trits andere
spelers. De oorspronkelijke tital luidt De vlughtvan
Arlequin en Colombine of de bedrooghe doktoor.
Het gaat over een meisje dat van haar vader geen
toestemming krijgt te trouwen. Dan verschijnen nog
twee liefhebbers van het meisje ten tonele. Maar er is
ook nog een tovenaar. Het is kortom een spel voorde
hele familie.
Dynastie van Oer in
Is het mij bekend dat ik
Den Dullaert, Hulst:
PANTOMIME
THEATER ROB VAN
REIJN met Haal de
was binnen, daar ko
men de komedianten
zon 23 febr, 20.00 uur
34 f*Tfebruari
STICHTINO
Cultureel centrum
Den Hoekzak:
YOUP VAN T HEK
vrij 7 febr, 20.00 uur
't Beest, Goes:
DYNASTIE VAN OER
met Is het mij bekend
dat ik zie
zat 15 febr, 21.00 uur
COMMISSIE KAPELLE
Dorpshuis
Wemeldinge:
DE NIEUWE SNAAR
met la-la
zat 22 febr, 20.00 uur
Pantomimetheater Rob van Reijn
Nelleke Burg, Hans
van der Woude, Karin
Bloemen, Luc Lutz en
Sylvia de Leur van de
musical Mimicrimi
Foto Jan Swinkels
Dit in Nederland gevestigde strijkkwartet behoort in
Europa tot een van de meest vooraanstaande. Het
ontleent zijn naam aan de zestiende-eeuwse
componist Orlando di Lasso en past in de lijn van de
Europese kamermuziektraditie. De violisten Charles
André Linale (Frankrijk) en Heinz Oberdorfer (Duits
land), altviolist Ferdinand Erblich (Oostenrijk) en
cellist Stefan Metz (Roemenië) begonnen hun
kwartet in 1976. Een jaar later al behaalde Het
Orlandini Kwartet een eerste prijs, namelijk op het
internationale Carlo Jachino Concours voor Strijk
kwartetten. Er volgden er meer. In veel Europese
steden is het viertal te horen en te zien geweest en in
de laatste paar jaar zijn ook Amerika en Japan
aangedaan. Het kwartet is ook initiatiefnemer van
net Orlando Festival, dat sinds 1982 jaarlijks in
Rolduc wordt gehouden. Op het programma staat
werk van Haydn en Bach.
D't Pianospelende duo geeft sinds 1977 concerten,
niet alleen in Nederland, maar ook buiten de
grenzen. Ze traden ook op met symfonieorkesten, de
Slagwerkgroep Amsterdam en het Nederlands
fff*februari 35
Concertzaal
Middelburg:
HET ORLANDO
KWARTET
di 4 febr, 20.00 uur
Foyer concertzaal
Middelburg:
KOFFIECONCERT
Pianoduo Wyneke
Jordans Leo van
Doeselaar
zon 9 febr, 11.30 uur
Pianoduo Wyneke
Jordans Leo Doese-
I
