EEN GOED GEDOSEERDE
DRUG VAN EDEL KARAKTER
Chris Cosey vormden de ziel van
Throbbing Gristle, een even hard
verguist als verafgood geluidslabora
torium, dat in nieuw 'hoogindustrieel'
geluid aan de wereld meedeelde.
In 1981 scheidden Cosey Fanny Tutti en
Chris Carter van Throbbing Gristle en
begonnen een liefdes- en muziekrelatie
met elkaar die inmiddels al een kind en
vijf elpees heeft voortgebracht.
Ook met film en video zijn ze actief.
Hun muziek schept 'een imaginair
landschap van gevoelens in ver
voering'.
Klanken, die de angstdromen uit een
industrieel/technologisch tijdperk
paren aan verwrongen beelden van
langvervlogen huiselijk geluk'.
chris cosey
chris cosey
spontaniteit
hel
dansen
Chris en Cosey: Klanken uit een industrieel-technologisch
tijdperk.
22 mfTlfebruari
De single October Lovesong van het Engelse duo
Chris Cosey is een romantische, bewust aommer-
ciële liefdesverklaring van Cosey aan Chris. 'Mensen
die October Lovesong leuk vinden, zullen niet weten
wat hen te wachten staat bij een optreden', zei Cosey
Fanni Tutti eens tegen Ann Bouwma van de
Muziekkrant Oor. In juni 1983 schrijft Bouwma in
Oor: 'En inderdaad, de geluiden die door de Melkweg
klinken, overtreffen zelfs het soort fabriekshal, waar
je liever niet zonder oorwarmers rondloopt. Cosey zit
wijdbeens op een stoel, speelt gitaar en zingt, terwijl
Chris Carter electronica mengt met de achtergrond
tapes. Dia's, vertoond door John Lacey, zorgen voor*
enige verlichting: zonovergoten landschappen,
historische gebouwen en foto's van Chris en Cosey*"
themselves. 'De dia's zijn een tegenwicht', meenf*
Cosey. 'Het zou verschrikkelijk zijn als die de muziek
ook nog eens zouden uitbeelden,a real pain in the
neck'. Het duo richtte twee maatschappijtjes op om
alle projecten, waarbij ze betrokken zijn, onder die
vlag te laten plaatsvinden. De namen: The Creative
Technology Institute en Creative Technology
Instruments Ltd. De CTI is tevens hun platenlabel.
Elpees als heartbeat en Trance namen ze thuis op,
met bescheiden, maar effectieve, door Chris
gedeeltelijk zelf gebouwde apparatuur. 'Ik vind het
meestal heel vervelend om in een studio te werken',
vertrouwt Cosey het maandblad Vynil toe (juni 82).
'De hele sfeer in zo'n studio heeft iets geforceerds.
En anderen zijn niet zo bereid als je zelf bent om de
hele boel continu om te bouwen en iets op een
andere manier te proberen. Als ik een bepaald idee
heb en het niet meteen uitvoer, dan is die eerste
stuwkracht, die impuls om het te doen, weg. En in
feite is dat creatieve moment dan verloren'.
Zowel live als op de plaat is de muziek voor een groot
deel geïmproviseerd. Peter Claesz noteerde in Vynil
van december 84: 'Karakteristiek voor de werkwijze
van het Creative Technology Institute is dan ook dat
tijdens de toernee, die zij vorig jaar maakten, er geen
(ook niet voor henzelf) oude, voorgeprogrammeerde
nummers gespeeld werden, maar ieder optreden
opnieuw de momentane impulsen van emotionele
creativiteit een grote rol speelden om de muziek
gestalte te geven.'
Kortom: wilde schilders op muziekgebied. Claesz
probeert het hoog-industriële geluid als volgt te
beschrijven: 'Chris Cosey's muzikale scheppingen
suggereren een staat van pre-natale mijmering. De
suggestie betekent tegelijkertijd de perfectie van een
verbeelding van een irrationele, veelvormige inner-
•jke wereld. Dat brengt ook een grote mate van
spontaniteit met zich mee.'
Acht maanden eerder schrijft Petur Close in
netzelfde blad over de eerste elpee Heartbeat: 'Het
me van de pulserende hartslag duwt ze voort in een
overend, soms bijtende intensiteit uitstralend.
geestelijk landschap.' En over de tweede elpee
Trance: 'Een imaginair landschap van gevoelens in
vervoering. Ver weg. Klanken, die de angstdromen
uit een industrieel/technologisch tijdperk paren aan
verwrongen beelden -van lang vervlogen huiselijk
geluk.'
Gewone alledaagse geluiden gelden als inspira
tiebron, bijvoorbeeld die in hun woonstad Londen.
Chris daaover: 'In een grote stad hoor je zoveel
verschillende geluiden, vaak ook heel ritmische. Ze
vormen het decor van de omgeving, maar als je er
beter op let, kun je je soms in de hel wanen'. Chris
Cosey vervormen ze tot zeer onalledaags klinkende
geluiden, maar dat gebeurt met alledaagse, enigs
zins omgebouwde standaardapparatuur: een casio,
synthesizer, sequencer, effectpedalen. De hele
uitrusting ging in 83 nog in drie koffertjes.
Cosey laat in Oor van juni 83 noteren: 'Onze muziek
is het geluid van de jaren tachtig en dat geluid heeft
niets meer te maken met een gitaar of een viool.
Alleen vertikt men het om positief gebruik te maken
van de mogelijkheden die de technologie biedt. Maar
zelfs als mensen een hekel hebben aan onze muziek,
kunnen ze er niet omheen. We hebben geen zin om
toegankelijke muziek te maken, die is er al genoeg.
Wat wij doen is heel serieus'.
Op het gebied van de popmuziek ;gold Throbbing
Gristle als voorloper van wat later de industriële
sound zou worden genoemd. Het is de vraag of Chris
Cosey op dit moment nog zo vernieuwend bezig
zijn. Volgens Chris is daarvoorjiieuwe apparatuur
nodig.
'Ik heb ontwerpen gemaakt voor instrumenten, maar
ik heb geen geld om ze te bouwen. Nu probeer ik
gangbare instrumenten zo te vervormen, dat we toch
iets extra's toevoegen. Je probeert een stap voor te
blijven, we make the best out of what we've got. Ik
geloof wel dat we met Throbbing Gristle verder
gingen dan wat ooit in de muziek is gedaan. Indietijd
hadden velen nog nooit van een synthesizer
gehoord. Het rare is, dat de synthesizer nu wordt
behandeld als een traditioneel instrument. Muzikan
ten bespelen dat ding als een piano, ze doen hun best
om het bekende geluidje te vinden of maken gladde
disco-muziek. Maar dat een synthesizer toetsen
heeft, wil nog niet zeggen dat het een piano is! Een
synthesizer zou helemaal geen toetsen hoeven
hebben, maar dat interesseert niemand.'
In 84 maakte het duo Songs of Love Lust. Petur
Close noemt de elpee 'nog steeds een subtiele
ruimteverkenning'. En: 'It cuts like a knife: tot het
bloed er op volgt (Love cuts). En ook deze plaat heeft
weer die hypnotiserende werking. Een goed
gedoseerde drug van edel karakter. Maar, wat h ier
toegevoegd is, is het gevoel datje erop wilt dansen'.
Chris Cosey
't Beest Goes
zat 8 febr, 22.00 uur
i 23
