MSEW tÖGEI3
Het landgoed Ter Hooge is zwaar geschonden uit de oorlogsjaren 1940-M5 tevoorschijn gekomen
zeker na de inundatie van 1944. De slakkenpopulatie heeft na deze aantasting letterlijk een
nieuwe start moeten maken, want de voorgangers waren door het zout verdwenen. Nu, meer
dan zestig jaar later, zal de slakkenstand misschien weer op peil zijn. Daarnaast is er de kans
van nieuw opduikende soorten in onze slakkenfauna, want deze trage medeschepselen hebben
hun sporen op dit gebied ruimschoots verdiend.
Ter Hooge,
Chiel Jacobusse
Roelof Biil
Wiingaardslakken langs
een grazige wegberm.
10 ZeeuwsLandschap
is meteen aangegeven dat slakken
vooral goed zijn waar te nemen als
het overdag vochtig blijft en het niet
al te koud is.
Dat slakken eten en gegeten worden
zal niemand verbazen. Vogels en
kleine zoogdieren zijn weg van slak
ken. Insecten kunnen er ook wat van;
ze kunnen als parasiet of als roofdier
een eind maken aan het slakken-
bestaan. Daar kan in dit kader niet
uitgebreid op ingegaan worden;
we noemen enkel de kenmerkende
prooiresten van zanglijsters. Let
in het bos maar eens op de vele
kapotgeslagen slakkenhuisjes bij een
boomstobbe of een steen, die we als
lijstersmidse aanduiden.
Enkele soorten
Het landgoed Ter Hooge is in
2005 vluchtig geïnventariseerd
in het kader van het Atlasproject
Nederlandse Mollusken', dat het uit
brengen van een verspreidingsatlas
van slakkensoorten nastreeft. Dat
De reden om de slakken van land
goed Ter Hooge in het zonnetje te
zetten, is de bedoeling kennis te
maken met deze interessante dier-
groep. Het bosgebied van Ter Hooge
is onder andere goed bezet met
slakken van wat grotere afmetingen,
waardoor de bezoeker kan rekenen
op een geslaagde ontmoeting.
Slakkenmïlieu Ter Hooge
De aanwezigheid van slakken op
een plek is al snel te koppelen aan
de aanwezigheid van voedsel en
voldoende schuilmogelijkheden. Het
landgoed heeft een slak het nodige
te bieden, waarbij iedere soort weer
zijn specifieke wensen heeft. Het
bos en de waterkanten kennen een
hoge luchtvochtigheid, waardoor
het gevaar van te sterke uitdroging
geminimaliseerd is. Het sappige loof
van de kruiden in het voorjaar en
de verterende plantenresten na de
periode van groei en bloei vormen
een gedekte tafel voor de slakken.
Overigens zijn er onder de slakken
ook alleseters en typische vleeseters,
zodat het niet allemaal plantenkost is
wat de klok slaat. Ook in iets anders
dan plantenresten is voorzien. Dat
kan uiteenlopen van een dode soort
genoot tot een restant van een andere
diersoort. Sommige slakkensoorten
hebben het zelfs voorzien op levende
slakken en ander grijpbaar bodem
leven. In de graszode en op de bos-
bodem is dat allemaal te vinden.
In de bodem van Ter Hooge zit
voldoende kalk, die de slakken via
de voedselkringloop binnen krijgen
voor de opbouw van hun huisje.
Naaktslakken hoeven zich daarover
minder te bekommeren, hoewel som
mige nog een rudimentair inwendig
schelpstuk hebben.
De slakken schuilen onder stukken
liggend hout, in dicht gewas en in
holten in de bodem. Schuilen doen ze
veelal overdag als de luchtvochtig
heid te laag wordt, of 's winters voor
een vorstvrije rustperiode. Daarmee