L 78
2 -
M.A. Dellaert
Huize -Vogelenzang
Otterlo
naar huis, soms zigzaggend over de
Maar er was geen verkeer, dus kwam hij ook wel levend thuis, zij het met
Toen de fietsen verschenen beleefde de schutterij een "boom" omdat men zich veel
ganakkelijker kon verplaatsen met. boog en pijlkast op de fiets gebonden en de
altijd aanwezige armschietband (polsbeschermer) van bruin leer, een onmisbaar ding
ter bescherming van de pols.. Op de altijd grasgroen geschilderde pijlkast stond
met grote witte letters de naam van de eigenaar.
Dat was noodzakelijk om de eigen pijl te kunnen vinden uit een bos van wel honderd
pijlkasten die overal tegenaan leunden.
Een enkele maal reed de schutter "bezopen
weg.
een paar bulten
Maar zuipen on lazarus te zijn, ruzie maken, amours of familieveten uitvechten,
dat was een zeldzaamheid.
De schutterij bleef sportief 1
Later is men gaan schieten op de z.g. liggende wip, met gekleurde vogels. Hier
zat meer leven in, meer folklore. De afgeschoten vogel werd des schutters eigen
dom. Velen hadden thuis hun schoorsteenmantel vol staan met hun tro feeën. Stof-
vangers of met, voor jaren bewezen zij het. scherpe schuttersoog en de behendig
heid van de schutter.
Op de liggende wip werd met botte pijlen geschoten, met een bout van been erop
gelijmd. Kunststoffen .bestonden nog niet.
Aan beide zijden van de baan stonden brede planken, rechtstandig opgesteld, een
soort allee, meestal geschilderd in de nationale kleuren. Dit moest de veilig
heid bevorderen, opdat geen pijl in het met spanning kijkende publiek zou te
rechtkomen. Dat was levensgevaarlijk.
Vele jaren achtereen is deze sport beoefend, van zondag op zondag, op kermissen,
fanfare-feesten, jubilea en wat nog meer.
o
