I
De Grootste Lummels waren de Beste Schutters
Ook de Belgen voelden zich
DE SaiUTTERIJ VAN WESTDORPE
L 77
-
Heust
prijzen
paar malse dochters beschikte, kreeg uiteraard de
meeste aanloop op zijn schieting, De pint opdrinken vlak naast een gevulde
boezem verhoogde de smaak onbetwistbaar.
Op een doeischieting werd met scherppuntige pijlen geschoten op vierkante blokjes
hout van ongeveer drie bij drie centimeter die op een krom^jzer waren gepind, dat
op zijn beurt in een schutting van :dik meengeperst strot. zat, De pijlen boorden
zich diep in deze muur van stro.
De schutters kwamen sons van ver uit de omgeving,
aangetrokken tot de Westdorpe handboogschutter!j
De Schiedamse jenever, die in België niet werd geschenken, was daar ongetwijfeld
een aansporing voor,
Westdorpe bezat, toen vier vaste banen voor de Doelschietingen. De meest gefrer
kwenteerde lag bij Charles de Cooker, meester-kleermakerherbergier in de
TrompetstraatDit was de netste baan, waarbij niet mag gezegd worden dat de
andere banen niet netjes waren. Daar zat het hem niet in. Om de een of andere
reden trok de baan bij de .Cooker meer mensen van de betere standSoms schoot
ook een boerenzoon mée ên dat verhoogde dan enigszins de stand van dat troepje
dat daar met pijl en boog in de hand stond te wachten pp het volgende schot,.
Twee andere banen lagen cp de Zwarterihoek, een bij Sies Ingels, varkensKoopman-
herbergieide andere bij Eduard Dhaene, hovenier-herbergier. De yterde baan lag
op Passluis
De baan-eigenaar die over een
aanloop op zijn schieting
Het zou de moeite waard zijn de wetenschappelijke Hooggeleerden te doen uit
zoeken, hoe dat mogelijk was.. Een aanvaardbare verklaring kan niet verwacht
worden. Het probleem is te ingewikkeld. Onze psychiaters staan toch al niet
vast op de grond, zij zouden zich als nietsnutten blootstellen als zij zouden
trachten dit raadsel te ontsluieren
de lummel schoot meestal de hoogste vogel af en hij behaalde de hoogste
i. - Bewust van zijn vaardigheid spande hij met een grenzeloze zekerheid
zijn boog, richtte zijn pijl naar het beoogde doel, verschoof een voet en nog
eens een schoen, cm de omstanders nog eens extra te wijzen op de kundigheid
van zijn schot
Met grote ogen werd zijn pijl gevolgd. Als hij niet raak was, dan spuwde hij
van eraernis zijn pruim uit, tegelijk met een ingeslikte vloek. Opmerkelijk
was hij ook daarin uitermate getraind. Die pruim schoot nooit op iemands
schoen of broek. Er zal wel jetkracht achter
Haastig verdween hij dan in het café. Daar stonden de glazen bier en de borrels
op de toonbank klaar in 't glas, als soldaten in de rij. - Hij kon kiezen, bier
of jenever.- Hij wist altijd precies wat hij nodig had voor het volgende schot.
Zo kwamen al de schutters aan de beurt, de een na de ander, om prijzen te
schieten van een riks, vijf, tien, vijftien gulden of meer, plus een haas of
konijn, eend, gans of kalkoen,
De inleg bedroeg een kwartje (n'en alven frank) vijftig cent en later een gulden.
Het was een gemoedelijke, maar toch altijd spannende vrijetijdsbesteding en toen
dertijd het enig mogelijke herzet voor de hardwerkende 'boerenbevolking.
