SPOREN DOOR REI MERS WAAL EN KAPELLE
90% daarvan was nog binnenlands vervoer. De wagons werden nog wel eens aan- en afgevoerd
door een stoomlocomotief. Toch was dat zeer beperkt, omdat het gewicht van deze
stoomlocomotieven te groot was voor deze railaansluiting. In de watersnoodperiode van 1 februari
1953 tot 20 mei 1953 vond er geen wagonvervoer plaats, omdat er vanaf Roosendaal geen
goederentreinen richting Vlissingen konden rijden Vanaf 1957 reden diesellocomotieven naar de
locatie van Van der Have. Kennelijk beviel het railvervoer goed, want in 1963 waren er plannen
om de wagons voortaan in de bedrijfsgebouwen te laden en te lossen. Per spoor werden zaaizaden
vervoerd, in het bijzonder graszaden en later ook maïs in zakken van 25 of 50 kg. weer later
werd maïs (o.a. uit Hongarije) in big bags van 1000 kg aangevoerd. Vrachtauto's van Van Gend
Loos vanuit de vestiging Goes verzorgden in deze jaren het binnenlandse stukgoedvervoer.
Vrij veel van het internationale vervoer werd nog per spoor uitgevoerd. In 1970 wilde de N.S.
deze spoorwegaansluiting opheffen. Dit leidde tot protesten van de zijde van Van der Have, want
het vervoer per spoor was nog steeds aantrekkelijk, aanvoer 3000 ton en afvoer 2500 ton. Dankzij
een hogere vergoeding bleef het raccordementsspoor geopend. In 1973 werd het contract verlengd.
Een daling van het spoorwegvervoer zette zich echter wel in, ongeveer 190 wagons in dat jaar.
Deze wagons werden nog regelmatig door een locomotor bij Van der Have gebracht. In 1977
kwam de N.S. met het voorstel om de wagons voortaan vanaf het veilingspoor tot het bedrijf
zelf te vervoeren. Van der Have verleende hieraan geen medewerking. Drie jaar later ging Van
der Have wel met een nieuw voorstel van de N.S. accoord. De boog in het spoor was eigenlijk
te krap voor de zware diesellocomotieven. Van der Have kocht bij Bemo Rail B.V. in Alkmaar
een z.g. wagonduwer die de naam 'Zagro' kreeg. Er werden enkele personeelsleden opgeleid om
de wagons voortaan in eigen beheer te verplaatsen. Dit personeel moest een veiligheidshelm bij
deze transporten dragen en een rode vlag hanteren om het wegverkeer te waarschuwen. De
bedieningskosten werden toen wel lager. Op een bestraat gedeelte van het raccordement werden
van de wagonduwer twee oprijgoten neergelaten, waarover de vorktruck op het plateau reed. In
dat plateau zaten twee gaten waar twee rollen in zaten waarin de vorktruck zijn banden zette.
Op die manier werd het geheel aangedreven. De trekkracht was voldoende om een aantal wagons
door de bocht te verplaatsen. Al in 1981 wilde de N.S. deze aansluiting nog maar twee maal
per week bedienen. Van der Have heeft hiertegen geprotesteerd, omdat dit dan zou leiden tot te
lange levertijden voor de buitenlandse afnemers. Vrij onverwachts deelde de N.S. op 1 december
1983 mede dat de overeenkomst ingaande 20 juni 1984 zou worden ontbonden. Weer protesteerde
men bij Van der Have, hoewel het wagonvervoer de laatste tien jaar toch wel belangrijk was
afgenomen. In 1984 werden toch nog 125 wagons via Goes over dit spoor aangevoerd. Alle
wagons arriveerden vanaf buitenlandse stations, veelal gelegen in landen achter het IJzeren
Gordijn en uit Italië. De aangekondigde sluiting werd uitgesteld tot 1 juni 1985. Zodoende verliet
op 28 mei 1985 de laatste wagon - geladen met 22 ton graszaad - het bedrijfsterrein van Van
der Have op weg om via Goes en venlo naar het station Steffisburg in de omgeving van Thun
in Zwitserland. De rails van de .spoorwegaansluiting van Van der Have werden vrij kort daarna
opgebroken.
Voor de samenstelling van deze bijdrage werden de volgende bronnen gehanteerd:
- Maandblad 'Op de Rails', uitgave Nederlandse Vereniging van Belangstellenden in het Spoor-
en Tramwegwezen (mei 1992).
- Rail Magazine, uitgave 101-102. 1993, Stichting Railpublicaties Rosmalen.
- "'t Reisvaerdig Beveland", J.C. van Hartingsveldt, 1984, uitgeverij De Boer, Middelburg.
- Maandblad 'Spoor- en Tramwegen' (1947).
- 'Sporen door het water', J. Matthijsen, 1993, Stichting Railpublicaties, Rosmalen.
- 'Knooppunt in West-Europa', J. Kok, 1986, uitgave drukkerij Van der Peijl, Kruiningen.
31
