KERKPATROCINIA OP DE MIDDELEEUWSE EILANDEN
7. Sancta Gertrudis: Kloetinge, Oostende
De H. Gertrudis werd geboren in 626 als dochter van de Frankische hofmeier Pepijn van Landen en
zijn gemalin, de H. Iduberga of Ida. Gertrudis versmaadde een vorstelijk huwelijk om te leven als
bruid des Heren: zij trad in het door haar moeder gestichte klooster te Nijvel.
Op 21-jarige leeftijd werd zij tot abdis gekozen. Zij leidde een leven van boete en gebed, gevoed
door voortdurende lezing en studie van de H. Schrift. Zij liet kostbare handschriften komen, o.a. uit
Rome en vroeg monniken uit Ierland om over te komen voor exegese en spiritualiteit. Ze stierf in
659 op 33-jarige leeftijd. Gertrudis van Nijvel kreeg in grote delen van West-Europa een grote
algemene bekendheid, waartoe allicht ook haar adellijke afkomst - een element van groot gewicht
in de middeleeuwse heiligenlevens - kan hebben bijgedragen. In de volksdevotie werd haar hulp
veel ingeroepen tegen ratten, veldmuizen en muizen, alsook tegen koorts, krankzinnigheid en
reisgevaren. Voor men op reis toog dronk men elkaar Sint-Geerte-minne toe om een voorspoedige
reis en behouden terugkeer te verkrijgen. In het bisdom Utrecht vond de verbreiding van de
verering van St. Gertrudis vooral plaats in de tweede cultusperiode, die voornamelijk de elfde en
twaalfde eeuw besloeg. Vooral tijdens die periode werd zij veel aangeroepen als beschermster van
zeelieden en reizigers. Voor een kustplaats als Oostende zou dit een mogelijke verklaring van het
Gertrudispatrocinium kunnen zijn. Wat betreft Kloetinge zijn wij niet in staat hierover iets aan te
geven.30)
De H. Hubertus, knielend voor het hert met het lichtend kruis tussen het gewei.
De H. Hubertus (ca. 655-Tervuren 30 mei 727) was als opvolger van de H. Lambertus bisschop van
Tongeren-Maastricht. In 722 bracht hij de bisschopszetel over naar Luik. Hij kwam om na een
koortsaanval. Zijn stoffelijk overschot werd in 825 overgebracht naar de abdij in de Ardennen, nu
Saint-Hubert geheten. De verhalen rondom St. Hubertus zijn volledig legendarisch. Hij zou een
zoon van de hertog van Aquitanië zijn en hij werd door Pippijn van Herstal als jager aangesteld.
Door jachtlust meegesleept zou hij op een Goede Vrijdag een reusachtig hert achtervolgd hebben,
BHL 3490-3504.
8. Sanctus Hubertus: Nisse
91
