7. EPILOOG
Nieuwe wegen
EPILOOG
Konden we in de voorgaande hoofdstukken de geschiedenis van de armenzorg en die van het arm
bestuur zonder al te veel problemen in kaart brengen, voor de nog zeer korte historie van de
opvolgster van het armbestuur, de Instelling (Stichting) Maatschappelijke Belangen, liggen de zaken
ietwat gecompliceerder. Schrijven over de meest recente geschiedenis is immers een hachelijke
onderneming. De historicus mist de vereiste afstand om de ontwikkelingen in de eigen tijd in een
enigszins verantwoord historisch perspectief te plaatsen. We wagen niettemin een poging. We stel
len voorop, dat het onderstaande verhaal allesbehalve volledigheid pretendeert; het stipt slechts de
belangrijkste zaken aan waarmee de nieuwe Instelling de afgelopen twintig jaren werd geconfron
teerd en die de lezer een indruk moeten geven van de nieuwe wegen, die sinds 1965 zijn bewandeld.
Het Burgerlijk Armbestuur erfde met de inwerkingtreding van de bijstandswet de helft van de eigen
bezittingen op voorwaarde dat deze gebruikt werden voor de bouw van bejaarden woningen. Het
(voormalige) Armbestuur kreeg hiermee een belangrijke taak op het gebied van de sociale woning
bouw toegewezen.
De bouw van ruim zestig woningen aan de Louise de Colignylaan en Cypressenstraat, bestemd voor
valide bejaarden, bewees dat de Instelling, die zich nog tot en met het jaar 1970 ..Burgerlijk
Armbestuur" bleef noemen, haar taak serieus nam. (1)
In 1971 werd de naam van het armbestuur officieel veranderd in: ..Instelling Maatschappelijke
Belangen." Als belangrijkste doelstelling gold: ..het oprichten, beheren en exploiteren van haar in
eigendom toebehorende tehuizen en woningen voor bejaarden."
De vroegere armbestuurders wilden echter andere functies niet op voorhand uitsluiten. Dit lezen we
uit de tweede doelstelling: ,.het behartigen van andere maatschappelijke belangen in de gemeen
te Goes." (2) Waaruit deze belangen bestonden, zou weldra blijken.
Eind 1974 begonnen besprekingen met het Goese gemeentebestuur over de eventuele bouw van
bejaardenwoningen in de M. Smallegangesbuurt. De Instelling ontving een uitnodiging om in een
commissie zitting te nemen die zich ging buigen over de vraag wat in de toekomst met deze
verpauperde wijk moest gebeuren. ..Maatschappelijke Belangen" was enthousiast. De M. Smalle
gangesbuurt leek een ideaal gebied voor de bouw van bejaardenwoningen: de onmiddellijke nabij
heid van het stadscentrum gaf de buurt een voordeel ten opzichte van de woningen aan de
Cypressenstraat. Bovendien werd de Instelling voor het eerst betrokken bij de plannen van de
gemeentelijke overheid tot stadsherstel. Het bleef voorlopig echter bij praten. Besprekingen met
andere organisaties op het gebied van bejaardenhuisvesting (De Schakel en Het Gasthuis) leidden
niet tot de gewenste overeenstemming en ook de medewerking van de gemeente liet in de ogen van
de Instelling te wensen over. (3)
Uit 1975 dateren de plannen om in samenwerking met de Stichting Stadsherstel de St. Jacobstraat in
haar geheel te renoveren. De huizen die men hier moest opknappen, zouden niet alleen voor bejaar
den of alleenstaanden bestemd zijn, maar ook voor wat de Instelling ..normale gezinnen" noemde.
De twintig woningen aan de St. Jacobstraat werden in de jaren 1976-1978 opgekocht en in de daarop
volgende drie jaren gerenoveerd. De huizen werden vervolgens als ..beeldbepalend" pand of
..beschermd monument" in de vrije sector verhuurd.
Met het project ,,St. Jacobstraat" had de Instelling haar werkterrein aanzienlijk verruimd: richtte ze
zich in de periode 1965-1975 uitsluitend op de nieuwbouw en exploitatie van bejaardenwoningen,
179
