&Sɧ«1
y ji.v-5
ZLTO
Hr. Schrijnen geeft het woord aan de in de
zaal aanwezige Leo Dekker, voorzitter van
de ZLTO afdeling West Zeeuws-Vlaanderen
en wil graag iets horen over de schaalver
groting van de Zeeuws-Vlaamse landbouw.
Hr. Dekker wijst erop dat slechts 1 van de
3 landbouwers een opvolger heeft en de
ontwikkelingen in de sector erg snel gaan.
Hij verwacht dat schaalvergroting zal leiden
tot grote arealen suikerbieten, aardappelen,
uien en tarwe. Zilte teelten en biologische
landbouw noemt hij topsport, weggelegd
voor enkelen. Kortom: het geld zal niet in
het binnenland verdiend worden, maar aan
de kust. Mevr. Tempelman vult aan datje
met plattelandstoerisme best een graantje
kunt meepikken, maar dat de kuststreek
veruit de meeste inkomsten en werkgele
genheid zullen genereren. Werkgelegen
heid die niet kan verhuizen naar goedkope-
lonenlanden!
Duumpje en Recron
Tot slot worden Leo van den Broeke (voor
zitter planologiewerkgroep Duumpje) en
Eric van Damme (Recron) aan de gespreks
tafel genood.
Hr. Van den Broeke wijst op de prachtige
plannen, maar dat 't Duumpje meer in de
uiteindelijke invulling geïnteresseerd is.
Schering en inslag bij plannenmakers "het is
groen" waaraan de onnavolgbare conclusie
wordt verbonden "dus het is natuur." Dat
ligt toch wat anders. Er zijn veel zeldzame
soorten die dreigen te verdwijnen en een
symfonieorkest zonder klarinet is geen
symfonieorkest meer. En zo wordt ook de
natuur steeds armzaliger. Alle zalvende
woorden ten spijt.
Hr. Van Damme is van een jongere gene
ratie die Kust in Kleuren niet meegemaakt
heeft, alhoewel zijn camping eraan grenst.
Hij noteert dat delen ervan niet gereali
seerd zijn, terwijl men nu aan de volgende
stap begint: Kust in Kleuren 2.0. Hij ziet
het als een uitdaging voor de toekomst
dat op zijn minst de basis die er wél ligt,
gekoesterd wordt. Hr. Van den Broeke sluit
hierbij aan dat Kust in Kleuren uitging van
een heel brede kuststrook zoals bij de
Cletemspolder, waar een stuk landbouw
grond omgevormd is tot binnenduinrand
met flinke recreatieve mogelijkheden. Hoe
zoiets in Cadzand-Bad te realiseren is, zal
ervan afhangen in hoeverre gemeente Sluis
initiatieven ontplooit om uitbreiding van
de recreatie aan de kust in te bedden in een
aantrekkelijk landschap.
Provincie en gemeente Sluis
Het college van Gedeputeerde Staten is
nog in wording; de provinciale honneurs
worden even waargenomen door Lies Dek
ker, projectleidster Waterdunen, met een
collega beleidsontwikkeling. Gemeente
Sluis vaardigde wethouder Peter Ploegaert
af die o.a. alle recreatie in en om Cadzand in
zijn portefeuille heeft.
De provincie is bezig het tot 2018 lopende
Omgevingsplan te herzien, maar het betreft
slechts aanpassingen, géén nieuw beleid. Er
is zorg bij de provincie, want alle initiatieven
zijn gericht op uitbreiding van recreatie. Per
saldo is nergens sprake van kwaliteitsverbe
tering, want er worden geen oude accom
modaties gesaneerd. Beslist geen reclame
voordestreek.
Hr. Schrijnen vat de provinciale woorden
samen en richt zich tot wethouder Ploe
gaert met de woorden "als de provincie een
afwachtende houding inneemt, weet u als
gemeente vast wel welke koers ingeslagen
moet worden." Dhr. Ploegaert geeft te
kennen in de prachtige gemeente Sluis te
wonen, dat zowel rijk als provincie sterk de
centraliseren door verantwoordelijkheden
meer bij gemeentes neer te leggen en daar
hoor je zorgvuldig mee om te gaan.
Hij benoemt een aantal problemen met
besluitvormingsprocessen en adstrueert
dit aan de hand van enige electronica. Als
je verkeerde stroomdraden met elkaar
verbindt, krijg je kortsluiting. Verbindt dus
alleen partijen "die het goed voorheb
ben." En er is nog een muzikaal uitstapje
met "In deze symphonie mogen jullie niet
meespelen" maar alleen "degenen die de
partituur goed kennen." Verder wijst hij op
de complexe materie: het gaat niet alleen
om de kust, maar de recreant wil ook van
het achterland genieten. En dat lukt niet als
dit achterland bevolkt wordt door land
bouwers die denken niets met recreatie te
maken te hebben.
Het deel voor de pauze wordt afgesloten
door Nico Out die de sessie voor de pauze
op humoristische wijze samenvat, consta
teert dat veel besluitvorming vanuit Den
Haag en Middelburg nu gedelegeerd is
bij een gemeente, de raad derhalve met
iniatieven moet komen, maar dat Sluisse
raadsleden deze middag schitterden door
afwezigheid. Dat zou op zich geen bezwaar
zijn, als ze zich maar nergens mee zouden
bemoeien. Verder is hij verheugd dat bij het
CDA van dhr. Ploegaert cultuur in goede
handen is, met een dirigent van een symp
honie die geen prijs stelt op aanwas van
nieuwe muzikanten. Toch wel eigenaardig,
want zoiets komt de biodiversiteit in een
muziekgezelschap niet ten goede.
Na een korte pauze komt allereerst Lies
Dekker aan het woord met een kort
overzicht over de voortgang van het
project Waterdunen. Ze wordt gevolgd
door Marten Hemminga, directeur van Het
Zeeuws Landschap, met een exposé over
een doorslaande balans tussen economie
en ecologie. Zo maakt het huidige gebieds-
plan het mogelijk in Natura 2000 gebieden
permanent te bewonen recreatiewoningen
te bouwen. En vlak bij een vogelboulevard
een windpark Krammer. Men moet bij het
beoordeling van plannen de balans als
uitgangspunt nemen. En niet voortdurend
de grenzen opzoeken door te vergunnen
wat maximaal toegestaan is.
Cees Slager, directeur van Molecaten,
sluit het geheel af, door het schetsen van
beletselen die overheden opwerpen voor
een duurzaam ondernemer, die uitslui
tend wenst te bouwen met hernieuwbare
materialen.
