5
hand, Natuurlijk Vitaal stelden ze samen en
nu actualiseert het bureau de Omgevings-
wet: de huidige kent een looptijd tot 2018.
Hun werkwijze is op een geheel nieuwe
leest geschoeid want de huidige energieke
samenleving wenst maatwerk. Dat ver
draagt zich niet met blauwdrukken die me
nig bureau over ons uitstort. Als uitgangs
punt dienen initiatieven van bewoners,
ondernemers en overheden die begeleid
worden in hun streven naar goede wetge
ving waarin ieder de eigen inbreng herkent.
"Waarom moeilijk doen als het samen kan."
Deze aanpak werkt natuurlijk alleen als
overheden alle betrokkenen serieus nemen.
Alle actoren werken mee aan de visie, waar
in ieder iets van zichzelf terugvindt. Ook
een gemeenteraad dient te beseffen dat
geen nieuwe elementen meer aangedragen
kunnen worden als de visie er eenmaal ligt.
Met het aanbrengen van wijzigingen, tast je
het evenwicht in de visie aan, en beschaam
je het vertrouwen van allen die bij de tot
standkoming van de visie betrokken waren.
Visievorming bindt ieder
Nu ligt het momentum aan de kust. Voor
waarde voor een goed eindresultaat is dat
partijen elkaar kennen, eikaars standpun
ten begrijpen en respecteren, vertrouwen
hebben in elkaar en zo tot samenwerking
komen.
Samenvattend: gebruik de energie van de
betrokkenen, neem elkaar serieus, zie kan
sen i.p.v. risico's (durf te experimenteren) en
organiseer het bestuurlijk proces (zie eerder
gemaakte opmerking over gemeenteraad).
Moderator Joost Schrijnen veronderstelde
een toch wel erg lange adem nodig te moe
ten hebben. Hr. Seerden repliceerde dat
Kust in Kleuren in 1998 het licht zag, m.a.w.
een goed idee komt ooit eens tot stand. En
als de ingrediënten er liggen, moet je ze
pakken, dat valt niet te plannen.
Discussie
Hierna nodigde men steeds enkele belang
hebbenden aan tafel die enkele prangende
vragen te beantwoorden kregen. Aller
eerst Margot Tempelman (Kenniscentrum
Kusttoerisme) met Dickten Voorde (Impuls
Zeeland). Hr. Ten Voorde mocht vertellen
welke kernboodschap hij meegaf aan een
ondernemer die "nu iets wil in Zeeland".
Kenniscentrum Kusttoerisme/Impuls
Ten Voorde vertelt dat we in Zeeland moe
ten kiezen voor kwaliteit, dat we ons niet
instellen op de massa, maar dat we streven
naar een gebied waarin het leven goed is,
terwijl er ook nog een goede boterham
te verdienen valt. Niet alleen voor onszelf
maar ook voor onze kinderen en kleinkinde
ren. En over de verhouding tussen industrie,
landbouw en toerisme vertelt hij dat deze
sectoren elkaar niet in de weg zitten. De in
dustrie is geconcentreerd in Kanaalzone en
Vlissingen Oost. Wat het toerisme betreft,
moet het ingepast zijn in het landschap. En
daarmee verwerpt hij vakantieparken met
hele rijen identieke huisjes.
Margot Tempel kreeg het verzoek nader in
te gaan op de verhouding tussen enerzijds
het credo 'kwaliteitsverbetering' en ander
zijds de werkelijkheid in onze recreatie
gebieden. Ze geeft aan, ook deze bijeen
komst weer, prachtige plannen te hebben
gehoord waarin inwoners en ondernemers
aan het woord komen, maar over hoe onze
gast de streek ervaart, ging het niet. Ze
vertelt recent met een aantal recreatief
georiënteerde journalisten de Zeeuws-
Vlaamse kust te hebben bezocht, en die
spraken hun waardering uit voor onze
'groene' kust. Daar komt de recreant voor
en dat is de kernkwaliteit van onze streek.
Uit cijfers (ook uit de recreatiesector zelf)
blijkt dat het aantal bezoekers al vele jaren
gelijk blijft, terwijl er veel accommodaties
zijn bijgekomen en nog heel wat op stapel
staat. Onze gast komt om vakantie te hou
den juist in Zeeland. Als hij alleen vakantie
wil houden aan zee, zit hij veel goedkoper
in Turkije, waar hij bovendien verzekerd is
van een lekker zonnetje. Kortom: naarmate
hier meer gebouwd wordt, verstoren we de
balans verder. We dienen ons te realiseren
dat de vakantiewoningen niet gebouwd
worden voor onze recreant maar voor de
beleggers in vastgoed. Mevr. Tempelman
ziet hier parallellen met de kantorenmarkt
die de afgelopen decennia overvoerd is -
met waardedalingen als gevolg.
De recreatieve nieuwbouw gaat niet ge
paard met saneren van oude woningen, dus
wordt de stagnerende vraag naar accom
modaties over meer woningen verspreid,
leidend tot leegstand en verpaupering.
Men beseft evenmin dat zo'n saneringstra
ject geen sinecure is. Op een park met 200
huisjes heb je 200 eigenaren met uiteen
lopende belangen. Aspecten waar dikwijls
aan voorbijgegaan wordt.
Zeeuwse Milieufederatie
Mare Argeloo, de kersverse directeur van
De Zeeuwse Milieufederatie wordt verzocht
aan te schuiven. Hij constateert een gebrek
aan regie. Iedere gemeente werkt aan eigen
projecten, maar het ontbreekt aan samen
hang, niet alleen binnen onze eigen Delta,
maar Zuid- en Noord -Holland kennen
eenzelfde situatie. Overal staan burgers,
omwonenden en nieuwe actiegroepjes
op om een halt te roepen aan de huidige
wildgroei aan de Nederlandse kust.
Hij benadrukt dat instanties nu zaken doen
met één projectontwikkelaar, die verdwe
nen is na oplevering van het park. Onze
overheden moeten zich dan richten tot
talloze eigenaren; een heel andere situatie
waarbij men amper stilstaat.
Hij wijst erop dat dynamische Nederlandse
kusten als onze delta, maar ook de Wadden
zee zo uniek zijn, ook in mondiaal verband,
dat men hiermee niet te lichtzinnig mag
omspringen.
Mevr. Tempelman vult aan dat toen ze zo'n
10 jaar geleden in de streek kwam iedereen
met elkaar sprak, maar dat ze nu het idee
heeft dat alle bruggen afgebroken zijn. Hr.
Ten Voorde haakt hierop in dat we goed
moeten beseffen dat er zonder natuur geen
recreatie is. En dat vindt hr. Schrijnen een
goed moment om een lid van de ZLTO in
de zaal even aan het woord te laten. Want
terwijl het lijkt of er alleen spanning is tus
sen recreatie en natuur, is ook landbouw
dominant aanwezig in Zeeuws-Vlaanderen.
