Survival bij Kiekendieven
17
Jong geleerd is oud gedaan en op het terrein van de Cathalinahof kun je alle
kanten op. Marjolein van Viegen verslaat de struggle for life
Deze bijeenkomst stond in het teken van
bushcraft: de kunst van het leven in, met en
van de natuur!
Om te beginnen hebben we het terrein,
de Cathelinehof, verkend. Als je wilt leven
van en in de natuur, moetje natuurlijk het
bos wel kennen en weten waar je wat kunt
vinden. Marjolein vertelde welke planten
giftig en welke eetbaar waren. We kwamen
langs de bijen (honing en ze vertelde hoe
we sommige bomen straks zouden kunnen
gebruiken. Aan het eind van de wande
ling kwamen we aan bij onze verblijfplaats,
zonder elektriciteit, zonder stromend water
en vooral zonder smartphone.
Wat doe je danEen eerste levensvoor
waarde is beschikken over vuur.
De Kiekendieven die al eerder aan bushcraft
hadden gedaan, zochten gelijk een berk om
de bast ervan te gebruiken, want de bast is
kurkdroog, erg dun en brandt erg snel. Als
de vonken van de magnesiumsticks het pluis
van lisdodde voorzichtig lieten branden,
kon de berkenbast erbij, daarna kleine takjes
dood hout en zo kregen we een mooi vuur.
Daarna gingen de jongens erop uit om
vlierbloemen en rozenblaadjes te plukken
voor de limonade en akkermunt voor de
thee. Maar toen de limonade gedronken kon
worden, was het toch even stil. De jongens
keken elkaar aan "Wie durft als eerste te
drinken?" Wouter was het dapperst: "dat is
best te drinken en als er niets anders zou zijn
(hij bedoelde Cola en sinas) zou ik daar best
op kunnen overleven".
De akkermunt-thee beviel ook: lekkere frisse
smaak en alle bekers werden leeggedron
ken.
Ondertussen zorgde Mika voor het brood
deeg. Lekker kneden, maar helaas had Mar
jolein iets te veel water bij het deeg gedaan
waardoor het een kleverige bende bleef.
Mika had het deeg tot zijn ellebogen en krijg
dat er maar eens af, zo midden in de natuur
Maar uiteindelijk was het maken van drinken
uit de natuur gelukt, stond het deeg te rijzen
en waren de handen van Mika (eindelijk)
schoon. Tijd voor wat amusement
Een fluitje maken van een vliertak, lekker in
het zonnetje knutselen bij het kampvuur, bij
zingende vogeltjes en fladderende vlinders
en een lekker kopje zelfgeplukte thee erbij.
Wat wil je nog meer? Na verloop van tijd
was het fluitje af, maar dan moetje het nog
kunnen bespelen! Dilia had het snel door en
kon al snel "Vader Jacob" spelen. De jongens
hadden er meer moeite mee. Zij kregen zo
hun eigen geluid uit het fluitje: een koe in
barensnood, een stoomboot, een stervend
schaap, een mekkerende geit. Het zorgde
voor veel hilariteit.
Helaas was er te weinig tijd om een arm
bandje te maken van wilgenbast, want het
deeg was gerezen en we begonnen trek te
krijgen. Julian, Kenneth, Mika en Wouter
hadden met hun zakmes al een scherpe
punt aan een stok gemaakt en het brood
deeg kon eromheen. De appels in aluminium
gewikkeld konden gaar worden in de hete
as. Heerlijk dat eten uit de natuur! Daar
kon geen diepvriespizza tegenop! Aan het
eind van de middag was het tijd om onze
verblijfplaats te verlaten. Ruikend naar rook,
bewerkte stok in de hand, zakmes in de
broekzak, gevulde maag van appel en brood
met honing, dorst gelest met vlierbloesemli-
monade en een vlierenfluitje in de achter
zak gingen de jongens naar huis, terug de
"beschaafde wereld" in. Toch zullen ze nog
wel eens terugdenken aan deze middag, zo
midden in de natuur
