we zo een kustgebied dat over een 15 jaar
nog eens 1500 vakantiewoningen "rijker" is,
verspreid over diverse getto's en omringd
door een paar honderd kerstbomen.
Metzo'n vooruitzicht zou iedereen een inte
graal project als Waterdunen moeten toejui
chen. Alles tegelijk geregeld: dijkverzwaring,
400 huisjes ingebed en grotendeels aan het
oog onttrokken door veel groen, te midden
van kreekjes, struinnatuur en ander groen.
Kortom: een trekpleister die de hele streek
van Bres kens tot Cadzand flink opwaardeert.
Andere planologische onderwerpen
We verlaten de grote lijnen en dalen af naar
het micro-niveau dat ook heel wat tijd vergt
van de werkgroep. We beperken ons tot
enkele highlights oftewel dieptepunten.
Zoals we in de landelijke politiek zien, is ook
in de gemeentelijke politiek iedereen bang
van schreeuwers. Nu ligt de handhaving op
dorpsniveau toch altijd moeilijk, want dat
een wethouder als politieke ambtsdrager
(mogelijke) kiezers in de kroeg tegenkomt,
is van alle tijden. En dat men genegen is
aan ieder verlangen tegemoet te komen
eveneens. Wat dat betreft, is de wereldreis
van veler voorman Johan Robesin naar
Den Haag niks nieuws. Misschien wel een
eye-opener voor discipelen die tot voor kort
achterkamertjes verguisden.
Die angst voor de kiezer zien we steeds
terugkomen in een welwillende houding
van de overheid. Welwillendheid mag ech
ter geen pseudoniem zijn voor kritiekloos
alles maar goedvinden.
Zo heeft de werkgroep veel tijd besteed aan
het beoordelen van alle nieuwe bestem
mingsplannen, met de nadruk op het bui
tengebied, waar qua natuur en landschap de
meeste bescherming nodig is. We kwamen
daar soms situaties tegen waar onze werk
groep eerder handhaving inschakelde, er wei
nig adequaat werd opgetreden en nu is door
het nieuwe bestemmingsplan het probleem
ineens "geregeld". Onnodig te zeggen dat het
hier niet altijd de braafste burgers betreft.
Verder bleek dat bij dorpskernen de komgren-
zen soms erg ruim bemeten zijn. Dat is handig
als je het dorp aan de buitenkant wat wil uit
breiden, maar gezien onze krimpende bevol
king is de leefbaarheid van een dorp meer
gediend bij een nette inbreiding. Maar waarom
niet voor de gemakkelijkste weg gekozen
In het buitengebied kwamen we veel oude
boerenbedrijven tegen, waarop soms al
(decennia)-lang niet meer geboerd wordt. In
het nieuwe bestemmingsplan blijken ze nog
steeds opgenomen te zijn met een bedrijfs-
bestemming in plaats van particulier wonen,
ledereen kan dus op zo'n plekje een bedrijf
je beginnen. Soms blijft dat kleinschalig
en levert het geen problemen op. Er zijn
echter ook situaties dat de zaken (geluk
kig) erg goed gaan, maar leiden tot wan
staltige bouwsels in het buitengebied. Een
groenstrook, voorzover verplicht, is meestal
minimaal en we kennen gevallen dat jaren
later de overeengekomen groenstrook nog
steeds niet is aangelegd, terwijl we handha
ving hier al meermalen op gewezen hebben.
Ook in het nieuwe bestemmingsplan acht
de gemeente een groenstrook van 5 meter
voldoende. Als je dan een bewoner hebt,
die ieder jaar flink snoeit om het "proper"
te houden, ontstaat een wel erg kale omge
ving. Een gemeente behoort net zo goed
het belang te behartigen van de andere
streekbewoners en die houden er niet van
dat hun omgeving steeds verder achter-
uitboert. Een gemeente kan niet altijd een
vuist te maken, maar een actiever houding
is zonder meer mogelijk.
Als schoolvoorbeeld hiervan kan de
Golepoldersedijk dienen.
In Breskens werden vlak na de oorlog
Ambonezen ondergebracht en als enig
overblijfsel hiervan resteerden wat half
vergane nissenhutten en in het seizoen
kwam je nog wel eens een paar verdwaalde
tenten tegen. Enkele projectontwikkelaars
hadden er de afgelopen decennia het oog
op laten vallen, maar daar was het verder
bij gebleven.
Het perceel viel nog onder een stokoud
bestemmingsplan, kortom een situatie waar
iedere projectontwikkelaar zijn vingers bij
aflikt. De resultaten kunnen we binnenkort
aanschouwen, want waar veel Bresjaanders,
al dan niet voorzien van hond, een ommetje
maakten door een groene oase, wordt het
beeld binnenkort verrijkt met een nieuw
vakantiepark.
De maximale bouwhoogte wordt met 30
cm. overschreden, dus de gemeente had
een mooi breekijzer om wat eisen te stellen
aan de groenvoorziening. Nu zou je van een
zichzelf respecterende gemeente verwach
ten dat men zo'n troefkaart uitspeelt, maar
helaas.
Waarschijnlijk kennen we nog niet genoeg
getto's met vakantiewoningen met weidse
namen als Le bonheur. In de kuststrook valt
zo'n paradijsje niet echt uit de toon, maar
aan de Golepoldersedijk
Handhaving
Er zijn nogal eens streekgenoten die het niet
zo nauw nemen met wet- en regelgeving.
We zien dan dat een beschermde dijk wordt
afgegraven, een kreekrestant wordt gedempt
met aardappelgrond of er verrijst een wan
staltig bouwwerk in het buitengebied.
Bij de afdeling handhaving vinden we altijd
een gewillig oor, maar dan
In het halfjaarlijks overleg met deze afdeling
passeert een hele waslijst de revue, maar
het blijft wat schimmig wat nu wel en niet
opgepakt wordt. In een overleg met een
wethouder kregen we eens te horen dat
handhaving niet hun prioriteit had; we zijn
inmiddels al heel wat wethouders verder,
maar veranderd is er weinig.
In het overleg van enkele maanden geleden
werd ons verzekerd dat de handhavers in
Golepoldersedijk. Nieuwe horizonten in aantocht (Jaap de Huister],
