Kort
En hoe is dat bij ons?
Rijdend over de Eilandweg (van Oostburg
richting St. Margriete) en kijkend naar
rechts, naar de inrichting van het nieuwe
natuurgebied De Plate, zien we een treffend
voorbeeld van de beperking van het weidse
uitzicht door de aanplant van kleine bos
jes. Maar er zijn meer voorbeelden, zoals
het Passageulegebied (aan de Liniedijk
en Oudemansdijk) en de Aardenburgse
Havenpolder. De natuurwaarde van deze
gebieden blijft door deze manier van inrich
ten beperkt. Voor bedreigde soorten als
akker- en weidevogels hebben ze weinig tot
niets te bieden.
Het nieuwe natuurgebied De Plate
C'Jaap PoortvlietJ.
Oude landschapselementen staan de
nieuwe natuur ook wel eens in de weg. Wij
denken dan aan het populierenbosje aan
de Inlaag Hoofdplaat, de rij populieren aan
het Mager Eind bij Nummer Een en die aan
de Oudemansdijk. Dit is geen pleidooi om
alle populieren op dijken en langs wegen
te rooien, maar op sommige plaatsen is dit
voor akker- en weidevogels wel gewenst,
zoals u in het artikel heeft kunnen lezen.
Goede voorbeelden zijn er ook. De inrich
ting van de Piaskreek is wel geschikt
voor akker- en weidevogels en dat geldt
ook voor de Inlagen tussen Hoofdplaat
en Nummer Een. En niet te vergeten de
Sophiapolder (het mooiste natuurgebied
van West Zeeuws-Vlaanderen, toch!?).
N.B. De Staats-Spaanse Linies zijn voor de
cultuurhistorisch geïnteresseerde inwoners
en toeristen dan wel interessant, maar ze
hebben geen toegevoegde waarde voor de
natuur en doen afbreuk aan het weidse pol
derlandschap.
Binnen het territorium
van anderen
Goed om even bij stil te staan. Territorium
is hierboven niet gebruikt in de zin van "het
verdedigde leefgebied van vogels, zoog
dieren e.d.", maar heeft betrekking op een
gebied Waar een eigenaar/terreinbeheer
der het voor het zeggen heeft. We komen
als natuurliefhebber, vogel- of vlinderaar,
etc. nogal eens in die gebieden; eigenlijk
behoort alles buiten onze eigen achtertuin
aan anderen toe. Meestal is toegang pro
bleemloos: we bevinden ons in de publieke
ruimte of op openbaar terrein. Soms maken
bordjes duidelijk dat we -onder in achtne
ming van wat beperkende regels- van harte
welkom zijn. De flora- en fauna-elementen
die onze belangstelling hebben, kunnen
echter geen bordjes lezen en zij dagen ons
wel eens uit om particuliere terreinen (boe
renland, 'verboden' natuur) te betreden,
waar een vrije toegang wel eens minder
vanzelfsprekend kan zijn.
Ravon, Floron, Vogeltrekstation etc. beste
den op hun websites aandacht aan de
regels voor het betreden van particuliere
terreinen.
Vogeltrekstation refereert naar artikel 25-1
en 25-2 van de Vogelwet (inmiddels opge
gaan in de flora- en faunawet). Deze arti
kelen stellen dat andermans grond alleen
betreden mag worden in tegenwoordigheid
of met toestemming van de eigenaar (of
degene met het gebruiksrecht). Verder treft
men daar nog wat specifieke eisen aan met
betrekking tot het ringen van vogels.
Floron raadt aan om vooraf contact op te
nemen met de eigenaar en toestemming te
vragen voor het betreden van zijn terrein.
Ook de medewerking van terreineigenaren
moet immers op vrijwillige basis plaatsvin
den. Voor percelen boerenland die verder
van de boerderij gelegen zijn, is vaak moei
lijk te achterhalen wie de eigenaar is. Het
vragen van toestemming is soms niet goed
mogelijk. Bedenk bij betreding echter altijd
dat het andermans eigendom is. Let erop
hekken weer te sluiten, geen vee te versto
ren en geen schade.aan het gewas te ver
oorzaken. Blijf aan de rand van het perceel
en pas op voor schrikdraad. Voor het inven
tariseren van een natuurterrein is het altijd
noodzakelijk vooraf een vergunning aan te
vragen bij de beherende instantie.
Afhankelijk van de uit te voeren activiteit
kan het belangrijk zijn om toestemming
zelfs schriftelijk vast te leggen. Voorbeelden
van zo'n document vind je op de websites
waarnaar hierboven gerefereerd werd.
Graag hiermee rekening houden als u
hier de polders in trekt!! Een goed eerste
contact is van wezenlijk belang voor een
blijvende en goede relatie met de eigenaar/
gebruiker.
Hans Enkelaar/Jo Timmers
Heel Nederland op de foto:
NL in Beeld
Hoe krijg je het Nederlandse landschap in
beeld? Door alle 36.000 kilometerhokken
van Nederland systematisch te fotograferen.
Nog nooit eerder is ook maar een deel
van een provincie fotografisch vastgelegd.
Daarom heeft de stichting Saxifraga (www.
saxifraga.nl) besloten om het project NL in
Beeld (www.nlinbeeld.org) te starten. De
bedoeling is om van elk kilometerhok in
Nederland vier foto's te maken volgens een
vaste methode.
Door deze verzameling foto's kan iedereen
vaststellen hoe het Nederlandse landschap
er nu uit ziet. Als zo'n project over tien of
twintig jaar wordt herhaald, zijn de ver
anderingen eenvoudig te analyseren. Het
project wordt ondersteund door SOVON en
De Vlinderstichting. Alle foto's worden op
de website (www.nlinbeeld.org) geplaatst
en zijn voor iedereen toegankelijk en vrij te
gebruiken.
Het gaat hier om een groot project, dat
alleen met de hulp van veel fotografen uit
voerbaar is. Fotograferen is populairder dan
ooit. ledereen die een camera kan hanteren,
kan aan dit project meedoen. Als fotografen
zich uitgedaagd voelen om aan dit baan
brekende project mee te doen, kunnen zij
zelf via de website (www.nlinbeeld.org)
kilometerhokken claimen. Daarvoor klik
je op.het kopje aanmelden en volg je de
instructies op de aanmeldpagina. Op de site
staan ook een uitgebreide projectomschrij
ving en een handleiding. Daar zijn ook al de
eerste resultaten te zien.
Stichting Saxifraga
Bredaseweg 335
5037 LC Tilburg
013-5900709
www.saxifraga.nl (engelstalig)
www.nlinbeeld.org (nederlandstalig)
