Van natuurbescherming naar natuurontwikkeling... door Leo D'Hoore De leden van natuurbeschermingsvereniging 't Duumpje hebben zich vanaf de oprichting (1956) zeer ingezet voor het wel en wee van de flora en fauna in onze streek. Ook de kwaliteit van het landschap werd niet uit het oog verloren. Ver anderingen in de landbouw maar ook in de infrastructuur van de streek legden steeds grotere beperkingen op het leefgebied van flora en fauna. Het beschermen van biotopen voor planten, dieren en vogels was en is een be langrijke taak van de vereniging. versterking en uitbreiding van bestaande gebieden, dit leek een betere optie dan vasthouden aan steeds kleiner wordende en verspreid liggende gebiedjes. Landelijk werd de Ecologische Hoofdstruc tuur (EHS) bedacht en vastgesteld. De ecologische hoofdstructuur moest er in voorzien om alle belangrijke natuurgebie den in Nederland met elkaar te verbinden d.m.v. ecologische zones. Het idee hierbij was (en is) dat door belangrijke gebieden met elkaar te verbinden de kwaliteit van die gebieden zou toenemen en ook dat verdere versnippering van natuur en landschap zou worden tegengegaan. Er moest dus weer ingezet konden worden. (Hans van Kuijk). toegewerkt worden naar grotere eenheden en de ontwikkeling van een versnipperd landschap moest worden tegengegaan. De provincie Zeeland voert de regie over de uitvoering van de EHS in Zeeland. Voor wat betreft de EHS in West-Zeeuws-Vlaan- deren heeft 't Duumpje intensief mee gewerkt om de EHS op kaart te brengen en participeert ze in ruilverkaveling en gebiedsontwikkeling onder meer om de EHS te realiseren. De structuur van de EHS volgt bij ons veelal oude kreeklopen. Daarnaast zouden (potentieel) belangrijke gebieden uitge breid moeten worden. Na aanvankelijke aarzeling heeft de land bouw aan de uitvoering van deze voor- De Sophiapolder wordt opnieuw ingericht. Grote depots met zand kwamen er vrij, die elders Tot in de beginjaren tachtig werd er vooral aangestuurd op het beschermen van bedreigde terreinen in West Zeeuws- Vlaanderen. Begin jaren tachtig vonden er achtereen volgens diverse ruilverkavelingen plaats. De landbouw kende (overigens al langer) een proces van schaalvergroting en ratio nalisatie van die landbouw. Waar voorheen vooral boeren het typische landschap van kreken, dijken, bomenrijen e.d. onderhiel den werden dit soort elementen in snel tempo veranderd om omgezet te worden in landbouwcultuurland. Er was geen beschermen meer aan. De op pervlakte van natuurgebieden verminderde in snel tempo en ook de kwaliteit van na tuur en landschap gingen achteruit, grote percelen met monocultuur (één gewas) kwamen ervoor in de plaats, funest voor biodiversiteit. De ecologische hoofdstructuur Binnen de natuurorganisaties ontstond het besef dat er iets moest gebeuren. Op deze manier verder gaan zou betekenen dat in hoog tempo natuurgebieden nog verder zouden afkalven en verdwijnen. Voor het eerst (halfjaren 80) ontstond toen het idee om actief te werken aan

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 2009 | | pagina 14