Discussie! Reacties of nieuwe bijdragen aan de discussie sturen naar redactie@duumpje.nl De volgende reacties kwamen binnen op de oproep om discussie van Sjaak Herman in het vorige nummer. Beste Hans en Sjaak, Het is nu woensdag 17 juni 2009 als ik dit schrijf. Buiten in de tuin. Op mijn laptop. De accu ervan is weer vol. Makkelijk, stopcontacten in de tuin. Ik moest even nadenken en me iets afvragen. Een discussie in 't Duumpje over zo'n onderwerp? Zitten de meeste leden, die leden die van de natuur, de bloemen en de vogels houden zonder ze bij naam te kennen maar wel alles heel erg prachtig vinden, hier op te wachten? Wetenschappelijk discussië ren hoort in een vakblad of nieuwsbrief thuis en niet in een verenigingsblad lijkt mij. En dan het onderwerp. Met het blad voor mijn neus van De Twaalf Am bachten waarin het stukje van Kris mijn aandacht trok. Ik heb het gelezen en kan daarover duidelijk zijn. Met dergelijke preken krijg je geen kerken meer vol. Zo'n 40 jaar geleden zat ik bij mijn opa te praten. Hij woonde bij ons in, in Breskens. Toen kon dat nog. Hij was al met pensioen. Een tevreden man. In elke zin werd Willem Drees door hem genoemd. Hij had het nog nooit zo goed gehad. Even naar mijn Husq- varna, mijn automatische zelfmaaiende accu-grasmaaier kijken. Ja hoor, hij doet zijn werk goed. Enfin, mijn opa had een goed pensioen en kreeg het steeds beter. "Ja Roger, jij zal het met die bevolkingsgroei wel niet zo goed krijgen als het zover is" zei hij. Nog 10 werkdagen te gaan. Dan is het zover. Ik ga in de VUT. Vervroegd. Mijn buurman roept me even toe over de schutting dat hij juist bij de GAMMA een paar spaarlampen heeft gekocht. Dit met een glimlach. Hij weet welke functie ik heb [gehad]. "En ook nog een bladblazer", roept hij mij toe. Mijn vrouw gaat verder met de bezem. Vele collega's zijn al met de VUT en ik volg. Ze lopen allen te lachen. Eén ervan is even op de TV geweest bij het nieuws. Toevallig. Hij liep te winkelen in Utrecht. Ze vroegen of hij iets van de crisis en de recessie kon merken. Nee dus. Hij heeft lekker verder gewinkeld. En nog een koelbox voor in de auto gekocht. Kan aangesloten worden op de auto-accu en ook makkelijk voor in de tuin. Hij heeft daar ook stopcontac ten. Hoeft hij niet steeds naar binnen te lopen naar zijn tweede koelkast als hij aan het barbecueën is. Op zijn elektrische. Een tijd geleden las ik in de zaterda geditie van de Volkskrant de repor tage van Wouter Keuning en Michael Persson over de crisis bij Econcern. Dit bedrijf preekte ook. Over duurzame energie op vele fronten. Vele prijzen en laureaten heeft het in de beginfase ontvangen. Gisteren de krant gelezen. "Belangrijke delen van Econcern fail liet". Ik wilde hier even op verder gaan maar ik wordt gestoord door het geluid van een hogedrukreiniger van mijn andere buurman. Hij is natuurlijk weer het onkruid aan het wegspuiten van tussen de terrastegels. Ik pak morgen wel weer mijn kapermesje. Wat heel erg belangrijk is, is de zin uit het stukje van Hans. "Wij in het Westen hebben de middelen en mogelijkheden om een stap terug te doenEn dat is het. Maar we moeten ook willen Voorbeeld: mijn kinderen zijn nu de deur uit. De vaatwasser staat nu niet meer aan. Op de hand dus. De reke ning van Delta gaf al wat minder aan. Winst dus. En ook nog gezellig! PS. Op internet kan je nagaan wat het verschil is tussen handwas en vaatwasser. In april las ik een leuke stukje in "instALLICHT". Dat de gloeilamp exit is maar dat in Nieuw Zeeland een eerder verbod is opgeheven om de keuze aan de consument te laten. En ook dat architecten en woonadviseurs in elke hoek of elk gat een lamp steken. En zij zijn het nota bene die als eerste kunnen doen besparen! En over de gevelverlichting van het nieuwe raad huis in Hannover. Van 68 schijnwerpers naar 28 met hetzelfde effect. Als je maar wilt Ik moet eindigen. We moeten op visite. Een kennis van ons houdt open huis. En we kunnen al in de tuin zitten. Hij heeft na de oplevering gelijk een tuin- bedrijf ingeschakeld. De grasmatjes, incl. de weggewerkte sproeiinstallatie, liggen en de fruitboompjes, de appels hangen er nog net niet aan, staan op hun plaats. Kosten 12.500. zei hij. De snoever. Jammer eigenlijk. Samen met een collega hadden we hem gewezen dat het nü de gelegenheid was om voorzieningen te treffen om op termijn energie te besparen en het milieu te sparen. We waren begonnen met een waterkelder. Gazon sproeien, auto wassen, aansluiten wasmachine, toilet doorspoelen, etc. etc. En zonnepane len. Had prachtig gekund. Zijn daken liggen prachtig op het zuiden. Maar. te duur. Kwam eigenlijk door de hoge m2-prijs voor de grond. Hij had graag voorzieningen getroffen maar als de Gemeente zulke bedragen rekent is het niet te doen. Bij vertrek, het is inmiddels donker, zien we dat er licht brandt bij de over buren. Toch zijn ze niet thuis. De auto staat niet voor. Ze laten de lichten branden. Denken inbrekers dat ze thuis zijn. Ik en mijn vrouw steken onze fietslichten aan, makkelijk zo'n bat terij oplader, en vertrekken. We zullen straks de overburen wel treffen. Ze waren ook uitgenodigd bij onze kennis, Het was een gezellige avond. Maar laat geworden. Twee uur in de lichte nacht. Bij het naar huis fietsen zijn we niet door het park teruggereden. Te donker. Jongelui gooien steeds de lampen stuk. Onveilig dus. Dan maar even omrijden door de winkelstraat. Lekker, een zee van licht. Toch veilig thuisgekomen. Net iets later dan de overburen. Bij hen gingen de rolluiken allen tegelijk en gestaag naar beneden. Ja, ja, hier in het dorp loopt 's nachts ook al gespuis. Ik neem het katoenen lint bij elk kozijn ter hand en laat ook, een voor een, de rolluiken naar beneden. Tot zover mijn inzet n.a.v. van de oproep om discussie en met de stille verwachting dat we met z'n allen stap jes terug zullen doen. En met de hoop dat we het straks in de toekomst niet móéten doen. Groeten Roger Blaakman

Tijdschriftenbank Zeeland

't Duumpje | 2009 | | pagina 18