Discussie!
Reacties of nieuwe bijdragen aan de discussie sturen naar
redactie@duumpje.nl
De volgende reacties kwamen binnen op de oproep om discussie van
Sjaak Herman in het vorige nummer.
Beste Hans en Sjaak,
Het is nu woensdag 17 juni 2009 als
ik dit schrijf. Buiten in de tuin. Op mijn
laptop. De accu ervan is weer vol.
Makkelijk, stopcontacten in de tuin.
Ik moest even nadenken en me iets
afvragen. Een discussie in 't Duumpje
over zo'n onderwerp? Zitten de meeste
leden, die leden die van de natuur, de
bloemen en de vogels houden zonder
ze bij naam te kennen maar wel alles
heel erg prachtig vinden, hier op te
wachten? Wetenschappelijk discussië
ren hoort in een vakblad of nieuwsbrief
thuis en niet in een verenigingsblad
lijkt mij.
En dan het onderwerp. Met het blad
voor mijn neus van De Twaalf Am
bachten waarin het stukje van Kris
mijn aandacht trok. Ik heb het gelezen
en kan daarover duidelijk zijn. Met
dergelijke preken krijg je geen kerken
meer vol.
Zo'n 40 jaar geleden zat ik bij mijn
opa te praten. Hij woonde bij ons in, in
Breskens. Toen kon dat nog. Hij was
al met pensioen. Een tevreden man.
In elke zin werd Willem Drees door
hem genoemd. Hij had het nog nooit
zo goed gehad. Even naar mijn Husq-
varna, mijn automatische zelfmaaiende
accu-grasmaaier kijken. Ja hoor, hij
doet zijn werk goed. Enfin, mijn opa
had een goed pensioen en kreeg het
steeds beter. "Ja Roger, jij zal het met
die bevolkingsgroei wel niet zo goed
krijgen als het zover is" zei hij.
Nog 10 werkdagen te gaan. Dan is het
zover. Ik ga in de VUT. Vervroegd. Mijn
buurman roept me even toe over de
schutting dat hij juist bij de GAMMA
een paar spaarlampen heeft gekocht.
Dit met een glimlach. Hij weet welke
functie ik heb [gehad]. "En ook nog
een bladblazer", roept hij mij toe. Mijn
vrouw gaat verder met de bezem.
Vele collega's zijn al met de VUT en
ik volg. Ze lopen allen te lachen. Eén
ervan is even op de TV geweest bij het
nieuws. Toevallig. Hij liep te winkelen in
Utrecht. Ze vroegen of hij iets van de
crisis en de recessie kon merken. Nee
dus. Hij heeft lekker verder gewinkeld.
En nog een koelbox voor in de auto
gekocht. Kan aangesloten worden op
de auto-accu en ook makkelijk voor in
de tuin. Hij heeft daar ook stopcontac
ten. Hoeft hij niet steeds naar binnen
te lopen naar zijn tweede koelkast
als hij aan het barbecueën is. Op zijn
elektrische.
Een tijd geleden las ik in de zaterda
geditie van de Volkskrant de repor
tage van Wouter Keuning en Michael
Persson over de crisis bij Econcern. Dit
bedrijf preekte ook. Over duurzame
energie op vele fronten. Vele prijzen
en laureaten heeft het in de beginfase
ontvangen. Gisteren de krant gelezen.
"Belangrijke delen van Econcern fail
liet". Ik wilde hier even op verder gaan
maar ik wordt gestoord door het geluid
van een hogedrukreiniger van mijn
andere buurman. Hij is natuurlijk weer
het onkruid aan het wegspuiten van
tussen de terrastegels. Ik pak morgen
wel weer mijn kapermesje.
Wat heel erg belangrijk is, is de zin uit
het stukje van Hans. "Wij in het Westen
hebben de middelen en mogelijkheden
om een stap terug te doenEn dat
is het. Maar we moeten ook willen
Voorbeeld: mijn kinderen zijn nu de
deur uit. De vaatwasser staat nu niet
meer aan. Op de hand dus. De reke
ning van Delta gaf al wat minder aan.
Winst dus. En ook nog gezellig! PS. Op
internet kan je nagaan wat het verschil
is tussen handwas en vaatwasser.
In april las ik een leuke stukje in
"instALLICHT". Dat de gloeilamp exit is
maar dat in Nieuw Zeeland een eerder
verbod is opgeheven om de keuze
aan de consument te laten. En ook
dat architecten en woonadviseurs in
elke hoek of elk gat een lamp steken.
En zij zijn het nota bene die als eerste
kunnen doen besparen! En over de
gevelverlichting van het nieuwe raad
huis in Hannover. Van 68 schijnwerpers
naar 28 met hetzelfde effect. Als je
maar wilt
Ik moet eindigen. We moeten op visite.
Een kennis van ons houdt open huis.
En we kunnen al in de tuin zitten. Hij
heeft na de oplevering gelijk een tuin-
bedrijf ingeschakeld. De grasmatjes,
incl. de weggewerkte sproeiinstallatie,
liggen en de fruitboompjes, de appels
hangen er nog net niet aan, staan op
hun plaats. Kosten 12.500. zei hij. De
snoever. Jammer eigenlijk. Samen met
een collega hadden we hem gewezen
dat het nü de gelegenheid was om
voorzieningen te treffen om op termijn
energie te besparen en het milieu te
sparen. We waren begonnen met een
waterkelder. Gazon sproeien, auto
wassen, aansluiten wasmachine, toilet
doorspoelen, etc. etc. En zonnepane
len. Had prachtig gekund. Zijn daken
liggen prachtig op het zuiden. Maar.
te duur. Kwam eigenlijk door de hoge
m2-prijs voor de grond. Hij had graag
voorzieningen getroffen maar als de
Gemeente zulke bedragen rekent is het
niet te doen.
Bij vertrek, het is inmiddels donker,
zien we dat er licht brandt bij de over
buren. Toch zijn ze niet thuis. De auto
staat niet voor. Ze laten de lichten
branden. Denken inbrekers dat ze
thuis zijn. Ik en mijn vrouw steken onze
fietslichten aan, makkelijk zo'n bat
terij oplader, en vertrekken. We zullen
straks de overburen wel treffen. Ze
waren ook uitgenodigd bij onze kennis,
Het was een gezellige avond. Maar laat
geworden. Twee uur in de lichte nacht.
Bij het naar huis fietsen zijn we niet
door het park teruggereden. Te donker.
Jongelui gooien steeds de lampen
stuk. Onveilig dus. Dan maar even
omrijden door de winkelstraat. Lekker,
een zee van licht.
Toch veilig thuisgekomen. Net iets later
dan de overburen. Bij hen gingen de
rolluiken allen tegelijk en gestaag naar
beneden. Ja, ja, hier in het dorp loopt
's nachts ook al gespuis. Ik neem het
katoenen lint bij elk kozijn ter hand en
laat ook, een voor een, de rolluiken
naar beneden.
Tot zover mijn inzet n.a.v. van de
oproep om discussie en met de stille
verwachting dat we met z'n allen stap
jes terug zullen doen. En met de hoop
dat we het straks in de toekomst niet
móéten doen.
Groeten
Roger Blaakman