0ns Landje voorbereid op het einde
&n het olietijdperk.
9ls ik speciaal op zondag, op de autoweg
tlissen Amsterdam naar Utrecht rijd moet
1 denken aan de energieconsumptie in
■ederland. Het aantal auto's, dat daar
vroeg in de ochtend rondrijdt is angstval
lig groot en daarmee ook de hoeveelheid
'Benzine die verbruikt wordt. En dan te
bedenken dat dit stukje autoweg slechts
■en fractie is van de autowegen op de
■ereldkaart.
git autoverbruik is echt niet op een
vreedzame manier te keren bij de ver
wende westerlingen en de mensen die
nog halsreikend uitkijken naar het bezit
van een auto in de toekomst. Op je 18e
i) gauw mogelijk een auto en volgens
■ij is ook het grote ideaal van de inwo
ners in de opkomende landen het bezit
ftn een auto!
Op de beperkte schaal van ons Landje
van Cadzand, dat wil zeggen West-
Meeuws-Vlaanderen biedt de techniek
gelukkig uitkomst. We plaatsen allemaal
op ons dak een windmolen en wekken
oi :e eigen elektriciteit op, waarmee we
's nachts onze autoaccu vullen. Voor de
juiste windmolen laten we ons advise
ren door bijvoorbeeld HomeEnergy te
Sjchoondijke welke een windturbine met
ien opbrengst van 500 kWh per jaar
levert, voldoende voor 3.300 km. Hun
brochure vermeldt een groter type waar-
«n de opbrengst niet vermeld is. Op
jet Technopark in Schoondijke worden
meerdere fabrikaten getest. Het blijkt
i$iaar weer hoe toekomstgericht het be
leid van de gemeente Sluis is om dit park
te stimuleren, zodat we op energiegebied
zelfvoorzienend kunnen worden.
Hen alternatief zou kunnen zijn om een
grote windturbine van 3 MW(e) te plaat
sen, opbrengst 7.000.000 kWh volgens
Zeewind, en met een redelijk aantal
deelnemers te starten. We richten "Auto-
WindElektro" op en gaan van start.
Se stand der techniek is nu zover dat de
autoaccu's geschikt zijn voor een actiera
dius van 70 tot 250 km; hiermee kunnen
we Oost-Zeeuws-Vlaanderen, Brugge
en Gent met de auto bereiken. Door de
tunnel rijden kan in beperkte mate ook.
De opgegeven prijs voor diverse elektri
sche auto's wordt voor particulieren best
haalbaar, zeker als over een paar jaar de
productie op gang komt.
Nu de energiediscussie in Zeeland woedt
over al dan geen 2e kerncentrale is de
tijd rijp om te laten zien dat de milieube
wuste Duumpjes (en andere bewoners
van de streek) een positie keuze willen
maken voor duurzame energie.
Een Ie kostenberekening laat zien dat
"AutoWindElektro" een diepgaander
studie rechtvaardigt; nu nog mensen die
mee willen doen.
Zij, die de komende 5 jaar aan een
nieuwe auto toe zijn kunnen voor elektro
gaan en kunnen hun interesse mailen
naar "secretariaat@duumpje.nl. Bij
voldoende belangstelling studeren we
verder.
Han Risseeuw.
Bijdrage aan discussie
"Eerdere pogingen om discussie met le
zers te krijgen waren niet erg succesvol".
Toen ik dat las in het vorige Duumpje,
moest ik toch even lachen. Inderdaad
heb ik eerder pogingen gedaan, pogin
gen om mijn mening te geven in dit blad.
Helaas, mijn pogingen strandden. Tegen
de stroom invaren is bij het Duumpje
gewoon heel erg moeilijk. Zou het nu
anders zijn? Ben dus ontzettend be
nieuwd of me die vrijheid nu wel gegund
wordt. Mocht het lukken, dan kan ik het
volgende Duumpje alweer lachend lezen.
En voor dat doel, wend ik maar wat graag
mijn energie aan.
Mijn energie, want ik vind het zinvol om
voor deze activiteit mijn energie aan te
wenden. Dat bepaal ik, ik alleen. Dage
lijks moet ik daarbij keuzes maken, want
mijn energie voorraad is uitputtelijk. Wat
verbruikt wordt, moet ook weer worden
aangemaakt, en van zodra je sneller ver
bruikt dan datje aanmaakt, gaat het mis.
Kris de Decker's waslijst van maniertjes
om energie te besparen is oud, net zo
oud als het energiebesparen zelf. Het
zal allemaal wel enorm waar zijn, maar
ik kan daar totaal niets mee. Net als
mijn lijf, kan ook mijn leven niet zonder
energie. Die energie wordt keurig naar
me toe gebracht, ik betaal ervoor, en dan
is het mijn energie en ik bepaal wat ik
er vervolgens mee doe. Dagelijks moet
ik daarbij keuzes maken, want ook in dit
geval is mijn energie voorraad uitputte
lijk. Van zodra ik meer verbruik dan dat ik
betalen kan, dan gaat het mis.
K. de Decker, de heer Herman en Hans
van Kuijk. Dat zijn mannen die redelijk
tot heel erg energie-verantwoord bezig
zijn, vermoed ik. En dat mag. Daar kan
ik soms zelfs de vruchten van plukken,
want dit soort mannen komt met allerlei
energie besparende tips en als ik energie
kan besparen, dan houd ik geld over, en
als ik meer geld overhoud, kan ik weer
meer energie betalen, komt mooi uit
want ik wil graag mijn terras verwarmen
en ledlampjes door heel mijn tuin. Inder
daad, dat lijkt onzinnig, is zeer verspil
lend, maar niet jij bepaalt wat ik met mijn
energie doe.
Energie is onuitputtelijk, daar ben ik van
overtuigd. Zolang er vraag naar is, zal
er aanbod zijn. De prijs zal veranderen,
maar dat zijn we gewend, dat is nauwe
lijks een reden om minder te gebruiken.
Rijden er minder auto's omdat de benzine
duurder werd? Nee. Branden er minder
lampen omdat stroom veel duurder is
geworden? Nee, de feestverlichting mag
het jaar rond branden en iedere kerst
weer worden we opgeroepen om de hele
straat, de hele wijk feestelijk te verlich
ten. Feestelijk staat het en wie daar voor
kiest, maakt een bewuste keuze.
Mijn vingers worden moe, tijd om een
beetje nieuwe energie op te doen. Dat
kan op allerlei manieren, sommige
mensen stappen dan bijvoorbeeld in
het vliegtuig, ik ga liever even in de zon
zitten, waarna de woorden weer mak
kelijk uit mijn vingers stromen. Kost wel
een hoop stroom, dit stukje, maar echt,
ik kies nooit meer voor handgeschreven
teksten! Das mijn keuze.
Dagelijks keuzes. Daar gaat het om. Elke
mens kiest zoals hij geworden is. Dat we
kunnen kiezen is pure luxe. Geen stap
terug te hoeven doen is dat nog veel
meer. Volgens Hans van Kuijk hebben wij
middelen en mogelijkheden om een stap
terug te doen, maar zullen we dat ook
doen? Welnee, de meesten niet, daar
voor zijn we te gehecht aan onze luxe en
aan onze vrijheid om zelf te bepalen wat
we doen. Net als ik, ben ook jij daar een
sprekend voorbeeld van: jarenlang doe
ik op allerlei manieren aan energiebe
sparing. Jarenlang schrijf ik het wekelijks
op om te kijken of er ergens nog iets te
halen is. Jarenlang draaien mijn zon
nepanelen op volle toeren, maar toch
blijft mijn energieverbruik omhoog gaan,
en nog steeds, ondanks mijn gedrag,
ondanks apparatuur die steeds minder
verbruikt, verbruik ik meer en meer en
meer. Jij ook. Net als het hele Westen. En
de rest van de wereld komt ons achterna,
volgt ons voorbeeld, gaat verspillen en
uiteindelijk misschien ook een beetje be
sparen, zoekend naar het evenwicht, het
evenwicht wat ik gevonden heb, jij en de
rest van de wereld ook. Een evenwicht
wat bepaald wordt door geld en luxe.
Door ons.
Theo Buijsse, Draaibrug.
