Vogelkijkexcursie 29 maart
bij de Herdijkte Zwarte Polder
De grote kortharige bruine hond-met-
dunne-staart rende zo enkele keren
heen en weer dwars door het hele
gebied.
Aan de noordkant is geen schapen
gaas. We denken dat hij daar onder het
prikkeldraad is door gekropen en weer
terug. Want ineens was hij verdwenen.
We hopen dat zijn baas hem in het
vervolg buiten dit natuurgebied houdt.
Of zou er toch gaas moeten komen aan
die kant??
Omvliegende kluten (Jaap Poortvliet],
Kljjten waren druk doende met voed
sel zoeken, al zwemmend en op hun
kop staand. Meestal zie je ze met hun
omhooggewipte snavel door een laagje
slik heen en weer slaan, maar nu leken
11 ze als eenden te grondelen.
Bij een ander kreekje zat een groepje
11 smienten, zo'n stuk of tien. Deze keer
waren ze niet aan het grazen, maar
lagen ze lekker te soezelen in de zon.
Misschien even uitrusten voor de lange
nachtelijke tochten naar het hoge
noorden, naar hun broedgebieden op
J de toendra's.
Door de telescopen van enkele men
sen kregen we menig vogel haarscherp
in beeld. Zoals b.v. een bontbekplevier,
enkele bonte strandlopers, tureluurs,
wat kleine mantelmeeuwen met hun
gele poten, een tiental wintertalingen,
flink wat bergeenden en een groep
rustende steenlopers.
Plotseling vloog een koppel patrijzen
haastig weg. Opgeschrikt door een
door Petrus van 't Westeinde
Vanaf de dijk keken 15 deelnemers naar de vogels in het sinds enkele
jaren op "natuurwijze" ingerichte poldertje. Er zijn kreekjes, plassen,
stukken grasland en duinen aangelegd. De meeste vogels zaten in de
ondiepe kreken.
jagende hond, die met grote snelheid
heen en weer door het gebied jak
kerde.
Strandplevier (Awie de zwart].
Hij ving niets, maar verstoorde, ja
verstóóórde toch wel het een en ander.
Behalve de paar grauwe ganzen. Die
liepen een stukje opzij, maar hadden al
snel door dat het niet om hen ging, dus
vluchtten ze niet verder.
We ontdekten op de achterkant van
een slikje een klein soort pleviertje,
vermoedelijk een strandplevier. Zo'n
klein bolletje dat stilstaat en dan weer
een stukje rent, vooruit, of opzij, dan
weer terug. Kortom een beweeglijk
vogeltje dat op zicht jaagt: een oogja
ger, zoals kievit, zilverplevier en andere
plevieren.
Zo'n strandpleviertje broedt op droge
stranden of slikken: een kuiltje, wat
stukjes schelp en het nestje is klaar.
Alleen de stranden zitten 's zomers vol
met mensen. Waar moet dat beestje
broeden? Juist in natuurgebiedjes
zoals de Herdijkte Zwarte polder.
Door de koude westenwind keken we
met onze betraande ogen toch niet
lang. We gingen terug langs een stukje
Verdronken Zwarte polder al waar we
van dichtbij nog enkele kluten en bont-
bekplevieren konden bewonderen.
Van de deelnemers kwamen er tien uit
Zuid-Holland.
